ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 355

ตอนที่355 ลูกถูกขโมย

การเจรจา แยกย้ายด้วยการไม่สุขสงบ กี่ครั้งแล้วแทบจะนับไม่ถ้วน นัชชารู้สึกเพียงเหนื่อยล้า รอจนเธอทำใจได้ งานก็ดำเนินมาถึงตอนท้ายๆ เตชิตกลับไปก่อนแล้ว เธอก็ไม่มีอารมณ์อยู่ต่อ เลยกลับกับชนุดม

ตลอดทาง เธอคิดแต่เรื่องที่เธอต้องทำอะไรต่อหลังจากนี้ เธอเปิดปิดโทรศัพท์หลายครั้ง ดูข้อมูลเกี่ยวกับคดีการขอหย่า

ไม่รู้เป็นเพราะเธอตื่นกลัวเกินไป ชนุดมที่อยู่ข้างๆทนไม่ไหว ยื่นมือไปดึงโทรศัพท์มาจากมือเธอ พูดด้วยน้ำเสียงเชิงออกคำสั่ง “พักผ่อนสักหน่อย ไม่ต้องคิดมาก”

เวลานี้นัชชาไม่มีกระจิตกระใจนอน พอนึกถึงการกระทำของตัวเองเมื่อครู่ เธอหัวเราะเยาะตัวเอง “การกระทำเมื่อกี้ของฉันไม่มีประโยชน์อะไรเลยใช่มั้ย”

มันนานมากแล้วที่ไม่ได้ยินน้ำเสียงหมดหวังแบบนี้จากปากของเธอ เขาไม่พอใจขมวดคิ้ว “อย่าพูดแบบนั้น มันไม่ใช่ความผิดของเธอ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด”

“แต่ฉันยังไม่ได้เตรียมใจไว้” นัชชาก้มหน้า เธอถอนหายใจ “ฉันไม่สามารถแก้ปัญหาได้”

สิ่งที่เธอกลัวสุดคือเรื่องมันจะบานปลายจนมาถึงจุดนี้ มันไม่เหมือนกับสิ่งที่เธอคิดไว้ตอนแรก เธอคิดว่าถึงระหว่างเขากับเธอจะไม่เหลือความรู้สึกอะไรแล้ว เรื่องลูกน่าจะนั่งเจรจากันดีๆได้ เธอถึงขั้นคิดหาทางออกไว้แล้วว่าจะให้เขาเข้าหาลูกด้วยวิธีไหน ค่อยบอกว่าเขาคือพ่อของลูก แต่บ้านเตชิตเข้ามายุ่งรวมถึงประทินด้วย มันทำให้ผิดแผนที่เธอวางไว้ตอนแรก

เธอเพียงอยากจะไปจากที่นี่ ไม่อยากให้ลูกรับรู้เรื่องพวกนี้

ชนุดมยื่นมือไปตบไหล่เธอ มองเธอด้วยสายตาจริงจัง “เธอไม่ได้ทำอะไรผิด เธอเป็นเพียงแม่คนหนึ่ง ถ้าธีมนต์รู้ว่าเธอทำเพื่อเขามากมายขนาดนี้ เขาจะต้องซึ้งและรักเธอมากๆ”

“แต่สิ่งที่เตชิตพูดมันก็ถูก เมื่อห้าปีก่อนฉันหนีไปเอง ถ้ามีหลักฐานในชั้นสาร ฉันก็คงมีโอกาสแพ้สูง รวมถึงเรื่องการตายของโศจิรัตน์ก็ต้องรื้อขึ้นมาตรวจสอบใหม่ทั้งหมด” หน้าอกเธอหนักอึ้งรู้สึกหายใจไม่ถนัด “พอถึงเวลาก

ต้องดึงคุณเข้ามาเกี่ยว”

“เธอก็รู้ว่าฉันไม่แคร์”

“แต่ฉันแคร์ มันไม่แฟร์กับคุณ ฉัน...............”

“นัชชา” ชนุดมพูดขัดขึ้น “สำหรับฉันแค่ได้ช่วยเหลือเธอมันก็เพียงพอแล้วสำหรับฉัน เรื่องอื่นเธอไม่ต้องเป็นห่วงหรือคิดมาก ถ้าเธออยากให้ฉันสบายใจ อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก”

ทำไมนัชชาจะไม่รู้ว่าเขาไม่อยากฟังเรื่องพวกนี้ แต่ถ้าเธอยังเงียบแล้วคอยรับความช่วยเหลือจากเขาอีก มันก็คงจะทำให้เธอกดดันไม่สบายใจ

เธอไม่อยากลากชนุดมมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่มันไม่มีทางเลือก นอกจากเขาก็ไม่มีใครที่จะสามารถทำให้เตชิต............. เธอเพิ่งรู้ถึงเป็นชนุดมก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้

เพราะเขาน่าเกรงกลัวเกินไป และมีอีกหนึ่งสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้นั่นก็คืดเขาเป็นพ่อของเด็ก

นัชชาใจร้อน สับสน เวลาแบบนี้สิ่งที่เธอต้องหารที่สุดคือเห็นหน้าลูก มีเพียงลูกเท่านั้นที่จะทำให้จิตใจเธอสงบลงได้

เมื่อกี้ณัชชนม์โทรมาบอกว่าเด็กหลับไปแล้ว เมทนีอยู่บ้านคนเดียวเลยขอกลับไปดูแลเขาก่อน นัชชาคำนวณเวลาอีกไม่ถึง20เธอก็คงถึงบ้านแล้ว เลยตอบตกลงไป

แต่ที่นึกไม่ถึงคือ 20นาทีนี้จะทำให้เธอรู้สึกเสียใจ

กลับถึงบ้านพร้อมชนุดมก็ประมาณเกือบสี่ทุ่ม ท้องฟ้ามือสนิท นัชชาเปลี่ยนรองเท้า แล้วเดินตรงไปยังห้องนอนของลูก

และแล้ว เธอผลักประตูเข้าไปตกใจ

ไม่มีใคร

บนเตียงที่ยุ่งเหยิง เห็นได้ชัดว่าเคยมีคนนอนไว้ก่อนหน้านั้น แต่ตอนนี้กลับไม่มีใคร

เกิดอะไรขึ้น แล้วลูกล่ะ