ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 364

ตอนที่364 มีอารมณ์อ่อนไหวกลางห้องผู้ป่วย

เขาก้มจูบปิดปากเธอ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก นัชชาไม่ทันตั้งตัว เธอเซ ถูกเขาบังคับดันไปติดที่กำลัง หลังชนกำแพงเธอร้องเสียงหลง ไม่ได้เพราะเจ็บเป็นเพราะตกใจ

เตชิตใช้เพียงมือเดียวกดบังคับมือทั้งสองข้างของเธอไว้ ก้มจูบเธอแบบเร้าร้อนรุนแรง เขาดันลิ้นเข้าไปในปากเธอ

นัชชาตกใจอึ้ง คาดไม่ถึงว่าเขาจะทำเรื่องแบบนี้ เธอเปิดปากทำให้เขามีโอกาสมากขึ้น เธอริมฝีปากชา เหมือนถูกตรึงไว้กับกำแพงขยับไปไหนไม่ได้

เขาลืมตามองดูใบหน้าที่ตื่นกลัวของเธอ เธอตกใจขนาดไหนเขาก็จูบเธอแรงมากขนาดนั้น เขาอยากจะกลืนกินทั้งตัวของเธอลงท้อง

นัชชาเพิ่งตั้งสติได้ เขาจูบรุนแรงเกิน เธอเหมือนจะขาดอากาศหายใจ หมดแรง

“เต เตชิต คุณ.......ปล่อยฉัน” เธอขัดขืน พยายามหลบเขา

เหมือนถูกเธอขัดใจ เขายกมือบีบคางเธอไว้ บังคับให้เธอเงยหน้ารับจูบจากเขา

การกระทำรุนแรงเกินไป ทำให้เกิดเสียงดังในห้องที่เงียบสนิทนี้ นัชชาได้ยินหูชา เหมือนเขาจะกัดกินปากเธอ

เรี่ยวแรงเหมือนถูกเขาดูดเอาไปหมด เธอไม่มีแรงขัดขืน มันเป็นความรู้สึกที่คุ้นเคย ถ้าเขาเข้าใกล้เธอก็ต้องจำยอมทุกครั้ง

แต่...............

นัชชาเห็นกำแพงสีขาวข้างหลัง เธอเริ่มได้สติ นึกถึงโรงพยาบาล นึกถึงลูกที่นอนอยู่ในห้อง เธอเริ่มโมโห กัดริมฝีปากเขาอย่างแรง

ทันใดนั้นก็ได้รสและกลิ่นคาวของเลือด

แต่เขาเพียงแค่ตกใจชะงักไปสักพัก แล้วจูบเธอต่อด้วยความรุนแรงที่เพิ่มขึ้น

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่ นัชชาลิ้นชา ปากร้อนและบืนที่ถูกเขากัดจูบ

ตอนที่เธอกลังจะขาดอากาศหายใจ เขาก็ปล่อยเธอออก

หลังจูบเสร็จ ทั้งสองหอบหายใจ เขาก็ไม่ได้ดีไปกว่าเธอ หายใจแรง มีอารมณ์

นัชชายกมือตบไปจะตบหน้าเขา เสียดายยังไม่โดนหน้าก็ถูกเขายกมือจับห้ามเธอไว้

เขาหรี่ตา ดันมือเธอค้างไว้ที่กำแพง “ทำไม ครั้งที่แล้วยังตบไม่สะใจหรอ”

นัชชาจ้องเขา แต่ไม่รู้ตัวว่าแววตาแสดงออกถึงความตื่นเต้นหลังโดนจูบ “คุณมันหน้าด้าน”

“ฉันหน้าด้านหรอ” เขายกมือเช็ดปากเธอ “เมื่อกี้เธอเปิดปากให้ฉัน เขาก็เรียกว่าหน้าไม่อายใช่มั้ย”

“หุบปาก” นัชชาตอกกลับ หอบหายใจ “คุณเรียกฉันเพื่อทำเรื่องบ้าๆแบบนี้ ถ้าคุณไม่หน้าด้านแล้วใครด้าน”

“ฉันทำกับเมียฉันมันผิดตรงไหน”

“ใครเมียคุณ เลิกหลงตัวเองได้แล้ว” นัชชากลัว แต่ก็ต้องพูดให้กำลังใจตัวเองด้วยการต่อว่าเขา “ถ้าไม่ใช่เพราะลูก ฉันไม่มีวันมาพบคุณ”

“เหอะ” เขายิ้มเยาะ ริมฝีปากเขาแดงบวมเพราะจูบเมื่อครู่ แล้วพูดขึ้น “ช่วยไม่ได้ ลูกมีไปแล้ว เสียใจตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว หลังจากนี้ทั้งชีวิตเธอก็ต้องเกี่ยวข้องกับฉันไปตลอดเพราะลูก หนียังไงก็หนีไม่พ้น”

“เตชิต” นัชชามองแรงเขา ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะกลายเป็นคนที่ไม่มียางอายมากขนาดนี้ “ตอนคุณพูดแบบนี้กับฉัน คุณลืมคุณประทินไปแล้วหรอ”

เขาหรี่ตามอง “เธอเอาแต่พูดถึงเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ทำไมหึงหรอ”