ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 365

ตอนที่365 ชาเข้าไปถึงกระดูก

ใช่เธอบ้าเสียสติไปแล้ว

นัชชาขาดสติ หนังยางที่มัดผมไว้ก็หลุด ผมสะหยาย สดุดตา ถึงมันจะยุ่งเหยิงแต่ก็เซ็กซี่มาก

เธอแนบชิดกับกายร้อนๆของเขา เธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้ชิดกับคาง “คุณอยากไม่ใช่หรอ ก็เอาซิ”

เขาดึงคิ้ว หลบสายตาไม่มองภาพเย้ายวนตรงหน้า ถึงร่างกายเขาจะต้องการอย่างมากแต่ก็หักห้ามใจไว้ “ใส่เสื้อซะ”

“คุณจะทนทำไม เมื่อกี้ตอนจูบฉันคงเริ่มมีอารมณ์แล้วละซิ ไม่ต้องทนหรอกทรมานเปล่าๆ เอาเลยฉันยอมให้” มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ถ้าเกิดยอมให้เขาเอาแล้วเขาจะยอมคืนลูกให้เธอ เธอก็ยอมให้เขาเอา

“นัชชา” เขาเรียกชื่อเธอ เพราะเขารู้ว่าเธอไม่ได้เต็มใจ เขาเลยไม่อยากแตะต้องเธอ

นัชชาไม่เห็นความพยายามอดทนของเขา เธอมองเข้าไปในตาเขา มือที่ถูกเขายึดเอาไว้ เธอแขย่งเท้าขึ้นไปจูบเขา ตั้งใจให้ลิ้นสัมผัสโดนเนื้อคางของเขา มันทำให้โดนหนวดเขา

“เธอ..............” เตชิตสูดหายใจ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาร่างกายเขามีปฏิกิริยากับเธอคนเดียว เขารู้ว่าต้องผลักเธอออก แต่ร่างกายเขาเหมือนไม่ฟัง

เขาต้องการเธอมาก เรียกร้องตลอดห้าปีที่ผ่านมา ตอนนี้เธอมาอยู่ตรงหน้าแล้ว เขาก็ต้องหวั่นเป็นธรรมดา

นัชชารู้สึกได้ว่าแรงที่ยึดมือเธอไว้เริ่มลดลง เธอเลยรีบดึงมือกลับ คล้องคอเขาไว้ เธอแขย่งจนเริ่มเมื่อย

เสียงเขาร้องอยู่ในลำคอ ไม่รู้เป็นอะไร เธอรู้สึกสะใจที่แก้แค้นเขาสำเร็จ

ทำไมต้องเชื่อและทำตามทุกอย่างที่เขาพูด เรื่องอะรจะปล่อยให้เขารังแกเธอฝ่ายเดียว

นัชชาร่างกายเกิดความกล้ามากมาย กระซิบข้างหูเขา “สบายมั้ย ต้องการมากว่านี้มั้ย ฉันแค่เข้าใกล้คุณแค่นี้เองทนไม่ไหวแล้วหรอ ทำไม ตลอดห้าปีที่ผ่านมาคุณประทินไม่ถึงใจหรอ ฉันเพียงเข้าใกล้คุณ คุณก็ทนไม่ไหวแล้วหรอ”

เธอพูดไปเรื่อย การกระทำรุนแรง แต่เพราะแบบนี้อารมณ์ต้องการของเตชิตเพิ่มสูงขึ้น

เขาชอบที่นัชชาเป็นแบบนี้ และอยากให้เธอกล้าให้มากกว่านี้

แต่เธอซื่อเกินกว่าจะรู้วิธีการยั่ว เธอทำแรงจนทำให้เขาเจ็บตัว ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเธอ เปลี่ยนเป็นใครคนอื่นที่ไหนก็คงไม่ได้ผล

นัชชาไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เขารู้สึกยังไง เอื้อมมือไปปลดกระดุมเขา เป็นเพราะเธอทำไม่เป็นเลยใช้เวลาไปค่อนข้างนาน

ทั้งสองคนเหงื่อแตก โดยเฉพาะเตชิต เหงื่อท่วมตัว

ห้องพักเตรียมไว้ให้ผู้ปกครองผู้ป่วยวีไอพี ห้องนี้ไม่มีคนพักอยู่พอดี

เขาก้มมองดูการกระทำของเธอ เขายกมือจะช่วยเธอปลดแต่ถูกเธอสะบัดมือทิ้ง แล้วเธอก็ออกแรงดึงจนกระดุมกระเด็นออกตกพื้นกระจัดกระจาย

อยู่ในเรื่องแบบนี้ เธอคือคนที่โดนปลุกเร้า บางครั้งเธอก็โต้ตอบกลับ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอทำเรื่องแบบนี้

เขาใจเต้นแรง เหมือนเธอจะยั่วได้ผล

เธอลูบไล้ร่างกายแข็งแกร่งของเขา ตั้งแต่ไหล่ลงมาที่หลัง จากหลังลงมาที่เอว แล้วจนมาถึง.............

เตชิตกลั้นหายใจ เงยหน้าหลับตาลง จับยึดมือเธอไว้ รอเขาได้สติกลับมาความต้องการก็เพิ่มสูงจนห้ามไม่ไหวแล้ว

เขาเอ่ยถามเธอเสียงแหบ “เธอมั่นใจใช่มั้ยว่าจะทำแบบนี้”

นัชชาสบตาเขา กัดฟันยิ้ม ถามขึ้น “คุณกลัวหรอ”

“ฉันกลัวเดี๋ยวเธออ้อนวอนขอร้องฉัน พอถึงตอนนั้นฉันจะไม่หยุด” เขาพูดเตือนสติเธอ และให้โอกาสเธอเปลี่ยนใจ

นัชชาขาดสติไปตั้งนานแล้ว ยิ่งเขาพูดแบบนี้ เธอยิ่งโมโห ถ้าไม่ได้ปลดปล่อยก็คงจะอึดอัดตายเลย

เธอไม่ได้ตอบกลับด้วยคำพูด แต่ใช้การกระทำตอบ

ริมฝีปากเขาร้อน หรี่ตามอง วินาทีต่อมา เขาอุ้มเธอขึ้น เดินไปวางเธอลงบนเตียง

มองดูเรือนร่างของเธอ เตชิตตาเป็นประกาย เขาเหมือนวัยรุ่นผู้ชายอายุยี่สิบกว่าๆ อารมณ์ร้อนไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บหรือไม่เจ็บ เขาดันเข้าไปในร่างของเธอ

ตลอดห้าปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยให้ใครแตะต้อง เธอเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

เตชิตชะงัก ถึงเขาจะต้องการมากน้อยแค่ไหน แต่ก็อดทน ยกมือไปจับหน้าแดงๆที่เริ่มขาวซีด “เจ็บมั้ย”

นัชชาหันหน้าหนีด้วยความอาย กลัวว่าตัวเองจะเผลอร้องออกมา เธอกัดฟันไว้แน่น ห้าปีผ่านไป เธอก็ยังสวยเหมือนเดิม แต่เธอไม่รู้ตัว

เตชิตเหงื่อไหลเต็มหน้าผาก ก้มจูบเธอด้วยความอ่อนโยน ไม่ให้เธอกัดเขา จูบเบาๆอย่างอ่อนโยน

เขารู้ว่าเธอเจ็บ เขาดีใจเพราะตลอดห้าปีที่ผ่านมาเธอไม่ได้ปล่อยตัวปล่อยใจให้คนอื่น

เธอยังสะอาดและไม่ผ่านมือใครหน้าไหน…………..

เตชิตค่อยๆปลุกเร้าเธอ รอเธอหายเจ็บ เขาค่อยๆขยับ ไม่กล้าออกแรงกลัวเธอจะเจ็บ

นัชชายกมือปิดปากตัวเองไว้ เธอใกล้จะทนไม่ไหว กลัวว่าตัวเองจะเผลออกเสียง ครั้งแรกหลังจากห้าปี ทำให้เห็นนึกถึงเรื่องราววันเก่าๆ ถึงมันจะผ่านมานานเล้ว แต่เธอยังคุ้นเคยกับสัมผัสนี้อยู่ เหมือนกดปุ่มเปิดเครื่องเล่นเรื่องทุกอย่างย้อนกลับมา

มันเป็นควารู้สึกที่น่ากลัว เธอไม่สามารถทำเหมือนเขาเป็นคนอื่นได้

เธอคุ้นเคย และรับได้

การกระทำแบบนี้ทำให้นัชชาพ่ายแพ้ ได้แต่มองดูผู้ชายบนร่าง ค่อยๆครอบครองเธอ

เตชิตอ่อนโยนอย่างมาก เห็นเธอปิดปากไว้แน่น เขาดึงมือออกจากปากเธอ มองดูเรือนร่างของเธอ “นัช นัช............”

เขาเรียกชื่อเล่นเธอ ด้วยน้ำเสียงความต้องการ