ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 381

ตอนที่381ป้อนเธอกินโจ๊กและจูบเธอ

ว่ากันว่าผู้หญิงคือสิ่งที่ขัดแย้งที่สุดในโลกก่อนหน้านี้ไม่เคยรู้สึกแต่ตอนนี้เธอรับรู้ได้อย่างชัดเจนแล้วไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งตัวเองก็จะเป็นแบบนั้น

พอนึกถึงเรื่องที่เตชิตจะพาเธอไปดูเด็กนัชชายังรู้สึกเหลือเชื่อถึงแม้ในใจเธอรู้ว่าเขาไม่มีทางกลับคำแต่ระยะเวลาสั้นขนาดนี้เขาเปลี่ยนแปลงเยอะขนาดนี้ก็ทำให้คนประหลาดใจดี

เธออยากหายดีเร็วๆในที่สุดก็จะได้ออกโรงบาลพรุ่งนี้ถ้าเป็นแบบนี้พรุ่งนี้กลางคืนก็จะได้เจอธีมนต์พอนึกถึงเด็กในใจของเธอก็อ่อนโยนไปหมด

ในตอนที่นัชชากำลังละเมออยู่ก็มีคนเดินมาข้างเตียงเธออย่างกะทันหันเธอก้มหัวก็ยังรับรู้ถึงความกดดันได้อยากจะเงยหน้าขึ้นดูว่าเป็นใครแต่ไม่คิดว่าจะเป็นเตชิต

เขาออกไปแล้วกลับมาอีกครั้งด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีและมือก็มีโจ๊กสองชุด

ผู้ชายเห็นความสงสัยในตาของเธอเขารู้สึกน่าอายมากแต่ก็จำเป็นต้องก้มตัวลงแล้วยื่นมือไปทางเธอและพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยดีนัก“โจ๊กของเธอ”

นัชชากะพริบตามองไปทางโจ๊กแล้วมองไปทางเขา“เมื่อกี้นี้ออกไปซื้อโจ๊กหรอ?”

“ทีแรกจะกลับแล้วแต่คนที่ส่งโจ๊กโทรมาพอดี”เขาปากแข็งไม่ยอมรับถึงแม้จะอายุเยอะแต่เขาก็ต้องรักษาภาพพจน์ก็เลยเดินออกไปอย่างโมโหแล้วเดินกลับมาอีกครั้งน่าอายจริงๆ

นัชชามองไปทางหูของเขาที่เริ่มแดงเธอรู้ว่าเขาตั้งใจพูดแบบนี้จึงก็ไม่ได้พูดอะไรต่อแล้วเล่นไปตามน้ำ“บังเอิญจริงๆเลยเนอะ”

เสียงประชดประชันของเธอชัดเจนเกินไปจะทำเป็นไม่รู้เรื่องก็คงทำไม่ได้

เขาทำหน้าบึ้งขึ้นมาทันทีตามองไปทางเธอ“อยู่เงียบๆไม่เป็นหรือไง”

นัชชาไม่สนใจเขารู้ว่าถ้าเถียงไปคงไม่มีอะไรดีก็เลยเปลี่ยนความสนใจไปทางโจ๊กเธอไม่มีความอยากกินเลยแม้แต่น้อยแต่พอตอนนี้เห็นผักที่อยู่ในมือก็รู้สึกหิวขึ้นมา

เมื่อเปิดกล่องอาหารกลิ่นหอมลอยขึ้นมาเต็มเลยเธออดกลืนน้ำลายไม่ได้ยังไม่ทันใช้ช้อนไปตักก็เห็นเขายื่นมาอีกชุดหนึ่ง

“กินอันไหน?”

หนึ่งชุดคือไส้ดอกบัวอีกหนึ่งชุดคือผักสดไม่ว่าจะหน้าตาหรือรสชาตินัชชาก็ชอบผักมากกว่า“ฉันกินอันนี้”

แต่ใครจะรู้ว่าเขาจะเอาโจ๊กไปวางข้างๆ“กินให้หมดเลยก็ไม่เยอะหนิ”

เธอเพิ่งตักเข้าปากไปก็ได้ยินคำพูดแบบนี้เธออยากจะโต้ตอบจึงพูดขึ้นมาทันทีก็เลยทำให้อาหารติดอยู่ที่คอ“อืมฮื้มๆ”

ผู้ชายขมวดคิ้วแล้วรีบลุกขึ้นมาเดินไปทางเธอก้มตัวลงแล้วลูบหลังให้เธอ“กินช้าๆสิไม่มีใครมาแย่งเธอกินหรอก”

น้ำตาของนัชชาจะไหลออกมาแล้วหน้าของเธอแดงไปหมดผ่านไปซักแป๊บถึงจะหายใจเธอมองไปทางเขาในตามีความโกรธแสดงออกมาและความโกรธนี้ก็มีความอ่อนโยนของผู้หญิงปนอยู่

แม้กระทั่งเธอเองก็ยังไม่รู้ตัวว่าทั้งหมดนี้คือการกระทำโดยลืมตัว

เมื่อเตชิตเห็นสายตาของเธอทีแรกอยากจะสั่งสอนเธอว่ากินข้าวห้ามคุยแต่ตอนนี้ความโกรธหายไปหมดแล้วก้มตัวไปจูบที่ปากเธอเบาๆ“โอเคแล้วไม่มีอะไรแล้ว”

นัชชารู้สึกริมฝีปากอุ่นๆรู้สึกครู่เดียวก็หายไปทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก

มือขึ้นไปจับที่ริมฝีปากของตัวเองนัชชายังอึ้งอยู่ตอนที่รู้ตัวอีกทีหน้าของเธอก็ยิ่งแดงไปใหญ่“นายนายทำอะไรนี่”

ไม่พูดเรื่องที่เธอยอมไม่ยอมให้เขาจูบไม่ว่ายังไงที่นี่ก็ยังมีคนมากมายนะทำไมหน้าของเขาด้านแบบนี้ทำเหมือนไม่มีคนอยู่เลย!

อะไรยังจะพูดโอเคไม่มีอะไรแล้ว?นี่เขากำลังใช้จูบง้อตัวเองหรอ?

เธอไม่ต้องการโอเคไหม?