ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 382

ตอนที่382สารภาพรัก

นัชชาได้ยินเขาพูดอย่างจริงจังตัวเธอก็เริ่มจริงจังขึ้นมา“ตอนนี้เด็กธีมนต์ก็ไม่ค่อยร้องไห้และเป็นคนที่ร่าเริงมากด้วย”

“เด็กทุกคนที่อยู่ในอายุช่วงนี้ก็ร่าเริงทุกคนแต่ของเขาเป็นช่วงๆไม่ใช่ติดต่อกันตลอด”บ่อยครั้งที่เตชิตจะเห็นธีมนต์เหม่อเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่แต่ที่จริงแล้วเป็นการกระทำของเด็กที่ทำออกมาโดยไม่รู้ตัว

พอนัชชาได้ยินในใจก็รู้สึกไม่สบายกลัวว่าจะทำให้เด็กไม่สมบูรณ์ในด้านจิตใจ

“สาเหตุที่ทำให้เป็นแบบนี้มีสองอย่างคือข้อหนึ่งคือครอบครัวไม่สมบูรณ์ขาดอะไรหลายอย่างมากเกินไปทำให้เด็กขาดความมั่นใจแบบนี้เด็กเองก็ไม่รู้สึกแต่การกระทำเล็กๆน้อยๆของเขาเห็นได้อย่างชัดเจนข้อสองคือเค้าไม่ค่อยมีความทรงจำที่ดีเกี่ยวกับญาติพี่น้องความต่อต้านคนอื่นในการเข้าใกล้ตัวเองก็เลยมีมาก”

สองข้อนี้แทงเข้าไปในใจของนัชชาปัญหาพวกนี้เธอเคยคิดแต่ดูรวมแล้วอาการของเด็กโอเคเธอก็เลยคิดว่าไม่มีปัญหาอะไรมากหรอก

ตอนนี้เตชิตพูดแบบนี้เธอเองก็เริ่มกังวลแล้วเธอกลัวว่าเพราะความสะเพร่าของตัวเองทำให้เด็กไม่สมบูรณ์ในด้านจิตใจปัญหาพวกนี้อาจจะติดตัวเด็กไปตลอดชีวิตก็เป็นไปได้

มองไปทางสายตาของเธอที่เริ่มกังวลเตชิตนั่งข้างเตียงแล้วสบตากับเธอ“เธอก็ไม่ต้องคิดมากตอนนี้ปัญหาของเขายังไม่หนักไม่นานก็จะดีขึ้นดังนั้นเธอไม่ต้องกังวลและกลัวตลอดเวลาฉันรู้ว่าเธออยากจะชดเชยให้เขาแต่นี่ไม่ใช่เรื่องดีเลยนะ

ครอบครัวทั่วไปเวลามีปัญหาก็จะเอาเด็กไปฝากไว้กับปู่ย่าตายายหรือไม่ก็บ้านญาติทั้งหมดนี้ก็เป็นเรื่องปกติที่ธีมนต์ก็ควรจะมีประสบการณ์พวกนี้บ้าง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยู่บ้านเขาอาจจะกลัวแต่ว่าครั้งที่สองครั้งที่สามก็ไม่กลัวแล้วทำแบบนี้จิตใจของเค้าถึงจะแข็งแกร่งขึ้น

นัชชาเป็นห่วงจะแย่อยู่แล้ว“ต้องหาหมอจิตมาช่วยหน่อยไหม?”

“ไม่ต้อง”พูดถึงตรงนี้สายตาของผู้ชายเริ่มดูหมองลง“ตอนนี้เธอกลับมาแล้วสิ่งที่ควรจะให้เขาเราก็จะให้ได้ทุกอย่าง”

คำพูดของเขามีอีกความหมายซ่อนอยู่นัชชารู้ว่าเขาหมายความว่าอย่างไรแต่เธอไม่รู้จะตอบกลับไปยังไง

ห้องผู้ป่วยพิเศษไม่เหมือนห้องฉุกเฉินก่อนหน้านี้ในห้องเงียบสงบไม่มีใครพูดได้ยินแม้กระทั่งเสียงรถที่ดังขึ้นมาจากด้านล่างไฟที่อยู่บนหัวเป็นไฟที่ดูอบอุ่นส่องมาทางทั้งสองและทำให้เห็นเงาที่ยาวเหยียด

เงียบไปซักแป๊บเตชิตก็ไปจับที่มือของเธอโดยไม่สนว่าเธออยากจะให้จับหรือไม่เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“นัชชาพวกเราคืนดีกันเถอะ”

คำพูดคำเดียวของเขาทำให้สมองของนัชชาเบลอไปหมด

คืนดีกัน

ความหมายของคำนี้มีมากมายความขัดแย้งของพวกเธอทั้งสองเมื่อห้าปีก่อนและความยากลำบากในระหว่างห้าปีที่ผ่านยิ่งไปกว่านั้นคือสิ่งที่เกี่ยวกับเด็กทั้งหมด

“คืนดี?”ดวงตาของนัชชาสั่นถามกลับไปว่า“คืนดียังไง?”

พูดแล้วก็ตลกจริงๆเพราะเธอไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะดี

“ฉันอยากจะดูแลเธอกับธีมนต์อยากจะให้ครอบครัวที่อบอุ่นกับพวกเธอ”ลูกกระเดือกของผู้ชายขยับน้ำเสียงที่แหบพูดทุกคำพูดด้วยความจริงจัง“ฉันปล่อยเธอไปไม่ได้แล้วปล่อยเด็กไปไม่ได้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นผู้หญิงคนนั้นหลอกเธอตั้งแต่ต้นจนจบฉันไม่เคยมีใครเลยมีแต่เธอคนเดียว”

เสียงทุ้มๆของเขาเหมือนลมเบาๆที่เป่าเข้าไปในหูเธอความรู้สึกชาๆซึมเข้าไปในหัวใจของเธอ