ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 387

ตอนที่387ตอนที่เมาก็เรียกชื่อของเธอ

เด็กคิดไปคิดมาแต่ก็ไม่ได้ใช้เวลานานเขาใส่หัวแล้วพูดว่า“ไม่ครับผมจะอยู่กับแม่”

ถึงแม้ปากของเขาบอกว่าไม่แต่ความเศร้าในใจก็ปกปิดไม่ได้นัชชาก็ดูออกเหมือนตอนนี้เธอกำลังบังคับให้เด็กเลือก

ที่จริงนี่ไม่ใช่เรื่องที่เขาควรคิดในอายุช่วงนี้แต่ตอนนี้จำเป็นต้องคิด

“แกงไก่มาแล้วค่ะ”น้ารินยกแกงไก่มาไว้ตรงหน้าเธอแกงมีสีที่สดใสและกลิ่นหอมแค่มองนัชชาก็รู้สึกหิวข้าวแล้ว

เธอใช้ช้อนไปตักมาแล้วมาเป่าสองสามทีแล้วยื่นไปทางธีมนต์“จะกินดูไหม?”

“ผมกินไปเมื่อตอนเที่ยงแล้วแม่กินเถอะครับ”พูดเสร็จก็ลงมาจากตัวเธอแล้วไปนั่งข้างๆไม่รบกวนเธอกินข้าว

นัชชาดืมน้ำแกงไปด้วยแล้วคิดถึงคำพูดที่เด็กพูดเมื่อกี้แม้กระทั่งเตชิตลงมาเมื่อไหร่เธอเองก็ไม่รู้

ตอนกลางวันเขาก็ยังไม่ได้กินข้าวน้ารินเอาช้อนจานมาให้เขาอีกชุดหนึ่งผู้ชายจับช้อนขึ้นแล้วไปสัมผัสกับจานทำให้มีเสียงดังขึ้นเล็กน้อยนัชชาได้ยินเสียงถึงจะได้สติกลับ

พอสบกับตาคู่นั้นเขาพูดเบาๆว่า“คิดอะไรอยู่?”

นัชชาก้มหน้าจนหน้าจะเข้าไปในถ้วยอยู่แล้ว“ไม่ได้คิดอะไร”

“รสชาติเป็นยังไงบ้างคะ?”

“ดีมากเลยค่ะ”

“งั้นก็กินเยอะๆนะคะดึกๆจะได้ไม่หิวที่บ้านไม่มีของขบเคี้ยวค่ะ”

พอธีมนต์ได้ยินแบบนี้ก็รีบไปฟ้องกับนัชชาว่า“ใช่ครับแม่แม่ต้องกินเยอะๆนะที่บ้านลุงไม่มีขนมขบเคี้ยวเลยและเขาก็ไม่อนุญาตให้ผมกินด้วยครับ”

ถ้าเมื่อก่อนบอกว่าห้ามกินทุกครั้งที่นัชชามาบ้านเตชิตก็คงจะไม่กินแล้วแหละแต่เด็กยังไงก็ชอบกินขนมขบเคี้ยว

ที่เตชิตทำแบบนี้เพราะฝังใจจากอาหารครั้งที่แล้วเขากลัวเด็กอ้วนมากแล้วจะไม่สบายอีกครั้งและอีกหนึ่งเหตุผลคือขนมขบเคี้ยวไม่มีสารอาหารถ้าไม่กินได้ก็ไม่ต้องกิน

“ซื้อผลไม้มาให้แล้วไม่ใช่หรอผลไม้อร่อยกว่าขนมขบเคี้ยวอีกนะ”

ธีมนต์เบะปาก“ผมอยากกินช็อกโกแลตโดนัทและสตรอเบอร์รี่พุดดิ้งครับ”

“ลูกกินหวานมากไม่ได้นะ”ยากที่นัชชากับเตชิตจะคิดเหมือนกันถึงแม้ในใจเธอจะไม่ยอมรับแต่ปากก็พูดออกมาแล้ว“ที่บ้านเรายังมีขนมแต่ลูกยังอยากจะอยู่ที่นี่ต่อไม่ใช่หรอ?”

ธีมนต์ยกนิ้วขึ้น“ถ้าแม่ให้ผมกินขนมผมก็จะกลับครับ”

นัชชา“............”

เตชิต“.............”

ก็ดีเขายังไม่ทันดีใจก็เหมือนโดนน้ำสาดจนหมดอารมณ์ซะละ

เพื่อที่จะเอาขนมก็เลยทิ้งพ่อไปเก่งมากเลยลูก

นัชชารู้สึกว่าตัวเองหึงเพราะเรื่องกินขนมเหมือนเป็นเรื่องตลกเลยที่แท้มันก็สับเปลี่ยนง่ายขนาดนี้นี่เอง……