ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 392

ตอนที่392 ช่วยเธอสวมชุดชั้นใน

เช้าวันรุ่งขึ้น นัชชาตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงดังที่นอกประตู

เธอลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ที่ทางด้านขวาของเธอว่างเปล่า เธอดูเวลานั่นเกือบแปดโมงแล้ว ที่ประตูห้องมีรอยแยกอยู่ เธอได้ยินเสียงการสนทนาของชายสองคนอย่างคลุมเครือ

“คุณลุง ผมอยากไปหาแม่ของผมครับ!”

“แม่หนูหลับอยู่นะ อีกสักครู่ค่อยมาใหม่นะครับ”

“ไม่ เราตกลงกันไว้แล้วว่าจะไปปีนหน้าผากันตอนเช้า ตอนนี้แปดโมงแล้ว ผมจะไปปลุกแม่ผม”

“ธีธีคนดี ฟังลุงนะ เมื่อวานแม่ของหนูเหนื่อยมาก ให้นอนพักอีกสักหน่อย หนูลงไปทานข้าวข้างล่างก่อนนะ”

“ผมไม่เอา!” ธีมนต์เสียงแข็งขึ้นมา เริ่มเปล่งเสียงดังขึ้น ในที่สุดก็กลั้นโมโหเอาไว้ไม่ได้ และยังพูดสิ่งที่คับข้องใจออกมา “เมื่อคืนแม่นอนอยู่ข้างผมชัดๆ ต้องเป็นคุณลุงแน่ๆที่ขโมยแม่มาตอนกลางดึก!”

เตชิตถึงแม้ว่าน้ำเสียงจะฟังดูอดทนมาก แต่ฟังดูแล้วก็โอดครวญมาก “เหอเหอ ลุงต้องแย่งกับหนูด้วยหรอ”

“...” นัชชาอึ้งไปสักครู่ พยุงตัวลุกขึ้นจากเตียง ยื่นมือออกไปหยิบเสื้อผ้าที่ข้างเตียง เมื่อมองลงไปถึงได้พบว่า ชุดชั้นในที่ใส่ไว้เมื่อคืนมันหายไป

ใครเป็นคนทำคงไม่ต้องพูดถึง เธอรีบถอดชุดนอนออก มองเห็นรอยจูบที่ฝังลึกบนหน้าอก ได้แต่ทำอะไรไม่ได้พูดอะไรไม่ออก

ไอ้คนนี้นี่มัน….. ตอดเล็กตอดน้อยก็เอา!

เธอหยิบกางเกงในที่อยู่ข้างตัว เมื่อกำลังจะหยิบ ทันใดชายคนนั้นก็บุกเข้ามาในห้อง

นัชชาตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเห็นเขา และเห็นเขาก็ตกตะลึงเช่นกัน ในใจรู้สึกประหม่า คว้าชุดชั้นในปิดตัวเองเอาไว้ แต่อย่างไรก็ปิดไม่มิด

ชายคนนั้นมองดูรูปร่างที่ผอมเพรียวของเธอ อีกมือหนึ่งก็ดึงประตูปิดและล็อคไว้ เดินไปไม่กี่ก้าวก็ยืนอยู่ที่ด้านหลังของเธอ ดวงตาของเขามองผู้หญิงที่อยู่ที่กระจกตรงหน้า “ให้ผมช่วยนะ”

“ไม่ ไม่ต้อง…”

การปฏิเสธของนัชชาไม่ได้มีผลอะไร ชายคนนั้นจับสายรัดทั้งสองข้างของชุดชั้นในเธอไว้ ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือไม่ การกระทำที่เรียบง่ายและชัดเจน แต่เขาใช้เวลาเกือบครึ่งนาที นิ้วที่หยาบเล็กน้อยวาดไปที่หลังของเธอ เขารัดแน่นขึ้นสองสามส่วนเพื่อให้หน้าอกเต่งตึงขึ้น

นัชชากำลังจะพ่นควัน เธอพยายามที่จะเร่งเขา “คุณเสร็จรึยัง”

เตชิตมองดูอกกลมที่เกิดจากการกระชับของเขา เมื่อมันแน่นพอแล้วเขาก็เกี่ยวตะขอเข้าให้เรียบร้อย “เสร็จแล้ว”

นัชชาไม่พูดพร่ำหยิบเสื้อเชิ้ตที่ด้านข้างสวมเข้าไป หลังจากที่แต่งตัวเสร็จก็รู้สึกมั่นใจขึ้นเล็กน้อย เธอถามเขาเกี่ยวกับร่อยรอยการจูบที่ไหปลาร้า “คุณทำเมื่อคืนใช่ไหม”

“ไม่ใช่”

นัชชาขมวดคิ้ว ถ้าไม่ใช่คุณแล้วจะเป็นใครไปได้ และวินาทีต่อมาก็ฟังที่ชายหนุ่มพูดต่อไป “ทำตอนตื่นมาตอนเช้า”

“...”

เขากลัวเป็นอย่างมากว่าเธอจะไม่เข้าใจในตัวเขา เขารีบออกปากอธิบายอย่าง ‘สนิทสนม’ “คุณก็รู้ว่าเวลาผู้ชายตื่นตอนเช้าจะตื่นตัวง่ายหน่อย ดังนั้นก็เลยหนีไม่พ้นที่จะ…”

นัชชาไม่อยากฟัง กัดฟันกรอด “ไปตายซะ!”

เมื่อพูดจบเธอก็ผลักไหล่ของเขาให้หลบไป และรีบก้าวเท้าออกจากห้อง

เตชิตมองผู้หญิงคนนั้นที่กำลังเดินหนีไป เห็นได้ชัดว่าเธอเดินอย่างรวดเร็ว สายตาเธอดูโกรธเล็กน้อย หายใจฟึดฟัด เขาเอ็นดูจนทำให้ยิ้มออกมาอย่างพอใจ

นัชชารู้สึกอัปยศจนอยากกระทืบเท้าใส่พื้น เธอหน้าแดงเหมือนลูกแอ๊ปเปิ้ลสุก เมื่อธีมนต์เห็นแม่เดินออกมา ก็มีความสุขมากอย่างไม่ต้องสงสัย “แม่ครับ แม่ไม่เป็นไช่รึเปล่าครับ”

นัชชาเกือบกัดลิ้นตัวเอง เธอรีบระงับความตื่นตระหนกและแสร้งทำท่าทางสงบนิ่ง “เปล่าครับ แม่รู้สึกร้อนนิดหน่อย”