ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 413

ตอนที่413ประทินใจสลาย

จากบ้านไปที่ประตูของวิลล่าทั้งสองเดินเล่นชมนกชมไม้ไปเรื่อยๆใช้เวลาเกือบสิบนาทีถึงจะเดินไปถึงเมื่อใกล้ถึงประตูวิลล่าก็ได้ยินเสียงทะเลาะเบาะแว้งเสียงดังลั่นยิ่งเดินเข้าใกล้ก็ยิ่งได้ยินชัดขึ้น——

"ให้ฉันเข้าไปเดี๋ยวนี้นะฉันก็บอกแล้วไงว่าฉันเป็นคนของท่านประทานเตชิตทำไมถึงฟังไม่รู้เรื่องห่ะแกรู้ไหมว่าที่แกขวางอยู่นี่เป็นใคร?"เสียงคมชัดของประทินดังเอะอะเป็นพิเศษในคืนที่เงียบสงัดแบบนี้

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทำอะไรไม่ถูก"ต้องขอประมานโทษด้วยคุณผู้หญิงทางเราไม่มีชื่อของคุณบันทึกในทะเบียนรายชื่อผู้ติดต่อผมจะปล่อยคุณเข้าไปไม่ได้กรุณาขยับรถออกไปด้วยจะได้ไม่ส่งผลกระทบต่อการใช้ถนนตามปกติ"

"ฉันบอกแล้วไงว่าฉันรู้จักเตชิตฉันรู้จักจริงๆ!หูหนวกหรือไงไม่เข้าใจภาษาคนใช่ไหม!?"ประทินอารมณ์ฉุนเฉียวสุดๆคำพูดของเธอไม่สอดคล้องกับความรู้สึกแรกที่เห็นเธอ"

เมื่อนัชชาและเตชิตเดินไปถึงพวกเขาก็เห็นฉากแบบนี้ผู้จัดการทรัพย์สินนั้นเห็นเขามาถึงเขาแอบโล่งใจ"คุณเตชิต"

เตชิตพะงกหัวเล็กน้อยให้สัญณาณว่ารับรู้สายตาของเขาจ้องไปที่ผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าความสุขที่เดินมาเมื่อกี้พลันหายไปในพริบตาในใจเต็มไปด้วยความรังเกียจและดูถูกเหยียดหยาม“เธอมาทำอะไรที่นี่?”

"ฉันมาหาคุณไง......"ประทินกำลังจะพูดเรื่องอื่นสายตาเหล่ไปเห็นนัชชาที่อยู่ข้างหลังเขาสีหน้าของหล่อนแข็งทื่อทันใด

นัชชาสังเกตเห็นสายตาของหล่อนเลยโบกมือให้หล่อนอย่างใจกว้าง"ไม่คิดว่าจะได้พบคุณประทินเป็นครั้งที่สามที่นี่"

ก่อนหน้านี้เธอไม่แน่ชัดความสัมพันธ์ระหว่างเตชิตและประทินนัชชาจึงต้องถอยตั้งหลักไว้แต่ตอนนี้เธอแน่ใจแล้วจึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องกลัวอะไร

ยิ่งไปกว่านั้นประทินก็ไม่ได้คิดดีกับเธอตอนนี้ทำให้หล่อนถอยไปก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องเลวร้ายอะไรจะได้ไม่ถลำลึกไปยิ่งกว่านี้

ประทินฉลาดไม่ถามในทันทีว่าทำไมนัชชาถึงอยู่ที่นี่ในใจของหล่อนก็เริ่มพอที่จะเข้าใจเธอเปลี่ยนท่าทีที่ป่าเถื่อนเมื่อกี้อย่างว่องไวถามเตชิตอย่างอ่อนโยน"เตชิตฉันอยากคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวจะได้ไหม?"

คำพูดประโยคนี้ของเธอทำให้รปภ.และผู้จัดการตกตะลึงจนตาแทบถลนมันไม่เหมือนกับผู้หญิงที่เอะอะโวยวายเมื่อกี้เลยอย่างกับคนละคน!

แสดงได้ยอดเยี่ยมมากต้องจบมาจากโรงเรียนการแสดงแน่ๆ!

เตชิตไม่กระพริบตาสักนิดราวกับว่าไม่เห็นเธอในสายตาไม่มองความน่าสงสารที่เธอแสดงออกมา"ไม่ได้ฉันกลัวว่าภรรยาของฉันจะเข้าใจผิด"

ภรร......ภรรยา?!

สองคำนี้ออกมาจากปากเขาไม่เพียงแค่ประทินที่ตกใจแม้แต่นัชชาเองก็ตกใจเหมือนกัน

เขาพูดออกมาแล้วอย่างกับสิ่งนั้นออกมาจริงๆ...

"ฉันรอคุณนานมากคุณก็ไม่ได้ติดต่อกลับมาฉันเป็นห่วงคุณฉันขอแค่หนึ่งนาทีไม่ขอแค่ครึ่งนาทีครึ่งนาทีก็พอได้ไหม?"ประทินแทบจะแสดงต่อไม่ออกแต่หล่อนก็ยังคงอดกลั้นไว้

"ไม่ได้"เตชิตไม่ลังเลสักนิดที่จะปฏิเสธหล่อนโดยตรง

"ก่อนหน้านี้คุณไม่ใช่แบบนี้นี่นา..."

"ก่อนหน้านี้เป็นเพราะฉันกับภรรยาเกิดความเข้าใจผิดกันเล็กน้อยเลยดึงเธอเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยฉันต้องขอโทษด้วยส่วนเหตุผลเธอก็คงรู้อยู่แก่ใจฉันคงจะไม่ต้องอธิบายแล้วไม่ต้องกลับมาอีก"

ประทินรู้สึกเหมือนมีน้ำเย็นเทราดหัวของเธอเห็นสายตาเยาะเย้ยของรปถ.มือข้างลำตัวของเธอกำแน่นสายตาจ้องไปที่นัชชา"เพราะเธอใช่ไหมคุณถึงทำอย่างนี้กับฉัน?"

ในที่สุดก็อดกลั้นไว้ไม่อยู่

"การกระทำของฉันที่มีต่อเธอไม่เกี่ยวกับนัชชาแต่ฉันไม่ปฏิเสธว่าฉันกลัวว่านัชชาจะเข้าใจผิด"คำพูดของเขาเหมือนปักไปที่หัวใจที่โชกเลือดอยู่แล้วของประทิน

คนปกติทั่วไปได้ยินขนาดนี้ควรจะยอมแพ้แล้วไม่มีใครจะสามารถทนต่อไปได้

แต่ปฏิกิริยาของประทินนั้นเหนือความนึกคิดของทุกคนเธอสงบมากสงบจนรู้สึกน่ากลัวตอนที่เธอจ้องไปที่นัชชา“ไหนๆเธอก็จากไปแล้วทำไมยังต้องกลับมาอีก?”