ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 414

ตอนที่414แสดงความคิดออกมาอย่างชัดเจน

หลังจากกลับไปที่วิลล่าน้ารินปลอบเด็กน้อยนอนหลับเรียบร้อยห้องรับแขกที่เงียบสงัดมีเพียงนัชชาและ

เตชิตมองจ้องหน้ากันเท่านั้น

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฉากที่ประทินมาอาละวาดหรือเปล่าอารมณ์ของชายหนุ่มดูไม่ค่อยดีสักเท่าไรจนรู้สึกได้ว่าเขาหงุดหงิดมากแต่เขายังคงพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองอยู่ไม่อยากออกอารมณ์กับเธอ"ในที่สุดก็แก้ปัญหาไปได้หนึ่งอย่าง"

นัชชาเทน้ำวางไว้ตรงหน้าเขาหนึ่งแก้ว"ปัญหาเล็กๆถ้าไม่รีบแก้มันก็อาจจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ได้เรื่องบางเรื่องคุยให้ชัดเจนตั้งแต่ต้นจะดีกว่า"

ก่อนหน้านี้ก็ทีนาร์ตอนนี้ก็มีประทินมาอีกคนแต่โชคดีที่คราวนี้ไม่ได้ทำให้เกิดโศกนาฏกรรมแบบครั้งก่อน

ชายหนุ่มหยิบแก้วดื่มน้ำอึกหนึ่งของเหลวอุ่นแทรกซึมอยู่ในลำคอถึงรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย"ดังนั้นฉวยโอกาสที่เรื่องพวกนี้ยังสามารถควบคุมได้พูดกับชนุดมให้ชัดเจนสิ่งที่ควรตัดสินใจก็ควรตัดสินใจให้เด็ดขาดสักที"

นัชชาคาดไม่ถึงว่าเขาจะพูดถึงชนุดมเธอขมวดคิ้วกำลังจะเถียงกลับแต่คิดอย่างละเอียดสิ่งที่เขาพูดก็ไม่ผิด

ที่จริงก็อยู่ในสถานการณ์เดียวกันก็แค่คนที่เผชิญหน้าด้วยแตกต่างกันก็แค่นั้นเอง

เตชิตมองใบหน้ายู่ๆของเธอ"ฉันไม่ได้จะบังคับเธอให้ทำอะไรฉันรู้ว่าชนุดมเป็นผู้มีพระคุณของเธอแต่เขาคิดกับเธอมีความหมายอย่างอื่นเธอน่าจะรู้สึกได้"

นัชชากัดริมฝีปากใช่เธอรู้สึกได้

เขาพูดน้ำเสียงนุ่มลง"นัชชาเราควรมองหัวใจของตนเองให้ชัดเจนและเราก็ควรมองหัวใจของผู้อื่นให้ชัดเจนเหมือนกัน"

......

ในที่สุดนัชชาก็ตัดสินใจที่จะอยู่ที่เมืองเจเมื่อเธอคิดดีแล้วคนแรกที่เธอบอกคือชนุดมเธอพาธีมนต์กลับมาที่อพาร์ตเมนต์แม้ว่าตอนที่เธอออกมาจากวิลล่าเตชิตจะไม่ค่อยพอใจแต่เมื่อคิดว่าสิ่งที่เธอทำไปทั้งหมดก็เพื่อเขาเขาจึงไม่ได้พูดอะไร

ลิฟต์มาถึงชั้นที่เธอต้องการนัชชาจูงลูกเดินมาถึงหน้าประตูใจเธอประหม่าเล็กน้อยการเผชิญหน้ากับชนุดมด้วยความรู้สึกแบบนี้หลายปีมานี้ไม่เคยมีมาก่อน

สูดลมหายใจเข้าลึกๆนัชชากดรหัสผ่านประตูที่จำได้อย่างแม่นยำเสียง'ติ๊ดๆ'ดังขึ้นประตูเปิดออก

เมื่อเธอผลักประตูเข้าไปในห้องก็เห็นเงาตะคุ้มๆนั่งอยู่ที่โซฟา

"คุณลุง!"ธีมนต์อ้าแขนวิ่งเข้าไปกอดเขาทันทีร่างเล็กๆพุ่งเข้ามาในอ้อมอกของเขาเด็กน้อยถูหัวไปมากับหน้าอกของเขา"Imissyou"

บรรยากาศที่อึมครึมถูกทำลายด้วยท่าทางโดยไม่ตั้งใจของเด็กน้อยนัชชาขมวดคิ้วปิดประตูแล้วเดินไปที่โซฟานั่งลง

ชนุดมจึงมองไปทางเธอ"มาแล้วเหรอ"

นัชชาคอแข็งพยักหน้าพลางพูด"อืม"

เธอคุยกับเขาผ่านทางโทรศัพท์พูดแค่ว่ามีเรื่องที่จะคุยกับเขาแต่ไม่ได้บอกว่าจะพูดเรื่องอะไรแต่หลังจากเข้าไปในห้องเธอรู้สึกถึงบรรยากาศที่กดดันอยู่ไม่น้อยนัชชาเดาว่าเขาน่าจะพอรู้ว่าเธอมาหาเขาเพื่อจะพูดถึงเรื่องอะไร

ผู้ชายคนนี้สายตาเฉียบแหลมเสมอ

"คุณลุงคิดถึงผมไหม?"ธีมนต์เงยหน้าถามเขาด้วยสายตาบ๋องแบ๋ว