ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 415

ตอนที่415พวกเขาต้องการฉัน

ประโยคนี้มาจากใจ

เขาไม่เคยทำสิ่งที่เขาคิดว่าจะเสียใจในภายหลังในช่วงสามสิบกว่าปีที่ผ่านมาเขาถามตัวเองว่าไม่มีเรื่องอะไรที่เขาทำลงไปแล้วเสียใจในภายหลังแต่ในที่สุดตอนนี้มีแล้วการให้เธอกลับมาเป็นเรื่องผิดพลาดอันใหญ่หลวงของเขา

ในเรื่องของความรู้สึกมีอะไรที่ปล่อยวางได้หรือปล่อยวางไม่ได้มันก็แค่คนใกล้ใจเธอก็ได้เธอไปครองเท่านั่นเองเขาใช้เวลาห้าปีถึงได้โอกาสมาสักครั้งแต่เพราะความทนงตัวทำให้โอกาสนี้หายไปในพริบตา

"ชนุดม......"นัชชาเรียกชื่อของเขาอย่างรู้สึกไม่สบายใจ"คุณอย่าพูดแบบนั้นฉันผิดต่อคุณเองฉันขอโทษ"

"ไม่ต้องขอโทษฉันเคยบอกเธอแล้วความรู้สึกที่ฉันให้กับเธอฉันไม่ได้หวังว่าผลตอบแทน"ในพื้นฐานความเป็นจริงเขาปิดกั้นตัวเองไว้กับคำว่า'สุภาพบุรุษ'เขาไม่บังคับใจเธอและไม่อยากบีบคั้นเธอบ่อยครั้งที่เขาทำให้เธอรับรู้ถึงความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอแล้วจะขอโทษได้อย่างไร

"คุณอย่าพูดแบบนั้นความดีที่คุณมีต่อเราสองแม่ลูกฉันรับรู้ในใจเสมอฉันต้องขอบคุณทุกๆอย่างที่คุณค่อยช่วยเหลือมาโดยตลอด"หากพูดตามความเป็นจริงแล้วความรู้สึกของนัชชาที่มีต่อชนุดมแตกต่างจากคนอื่นๆทั่วไปบางครั้งเธอก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นความรู้สึกแบบไหน

"เมื่อห้าปีก่อนเธอบังเอิญช่วยฉันครั้งหนึ่งในอ่างเก็บน้ำของเมืแงเจต่อมาฉันก็เจอกับเธอในเมืองอื่นอีกเหมือนเป็นสิ่งที่ฟ้ากำหนดไว้แล้วห้าปีที่อยู่ด้วยกันตอนหลังฉันเองที่มีความหวังในตัวเธอในใจฉันก็เข้าใจดีบางทีอาจจะสักวันหนึ่งที่เธอจะจากฉันไป"เขาอยู่บนโลกนี้มานานเจอเรื่องราวมาร้อยพันเขาจึงมองทะลุเรื่องพวกนี้แล้วเขาคิดว่ามันอาจจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเขาแค่ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะทำให้เขาเสียใจขนาดนี้เท่านั้นเอง

"คุณอย่าพูดแบบนั้นการที่ฉันได้มาเจอกับคุณเป็นสิ่งที่โชคดีมาก"นัชชาไม่อยากให้เขามองตัวเองต่ำต้อยขนาดนั้นเธอไม่เคยคิดแบบนั้นมาก่อน

"บางครั้งฉันก็มีคำถามว่าชะตาของเธอกับเตชิตจะผูกพันลึกซึ้งกันขนาดไหนห้าปีผ่านไปยังอุตส่าห์ข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อมาพบกันอีก"แรงกรรมที่ผูกพันกันมาของพวกเขาถึงแม้ว่าเขาใช้กำลังแย่งมาก็ไม่สามารถรอดพ้นชะตาชีวิตที่ถูกกำหนดมาได้

หากจะพูดว่าเตชิตและนัชชาพบๆผ่านๆมานับครั้งไม่ถ้วนนั้นเป็นชะตาที่ถูกกำหนดไว้แล้วถ้าเช่นนั้นเรื่องที่เขาก็ต้องเสียเธอไปก็คงเป็นเพราะชะตาฟ้ากำหนดเช่นกัน

เขาเป็นคนที่ไม่เชื่อในเรื่องของโชคชะตาถ้าเขาเชื่อในโชคชะตาตอนที่เขาถูกซ้อมในตลาดมืดเขาก็คงไม่มีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้แต่ตอนนี้เขาเริ่มจะเชื่อแล้ว

"นัชชาในที่สุดความสัมพันธ์ของเราก็ต้องกลับไปเหมือนครั้งแรกที่เจอกัน"เขากล่าวด้วยความขมขื่นรู้ว่าจากวันนี้ไปความสัมพันธ์ของเธอกับเขาที่เกินเลยจะต้องหยุดลงในวันนี้

ฟังเขาพูดอย่างนั้นนัชชากังวลใจกลัวว่าเขาจะไม่สามารถรับความเสียใจจากเรื่องนี้ได้"ชนุดมอย่าพูดแบบนี้อย่าพูดแบบนี้จริงๆเราผ่านเรื่องราวต่างๆมาด้วยกันมากมายจะเหมือนครั้งแรกที่เจอกันได้อย่างไรสำหรับฉันคุณมีความสำคัญมากกว่าพี่น้องทางสายเลือดซะอีกสิ่งนี้จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง"

ชนุดมจะไม่รู้ได้อย่างไรแต่ที่เขาต้องการไม่ใช่เป็นพี่น้องกับเธอ

เขายกมือขึ้นวางบนหน้าผากปิดใบหน้าครึ่งหนึ่งในเงามืดที่เธอมองไม่เห็นเขาหลับตาลงเพื่อระงับความเจ็บปวดที่กำลังโหมกระหน่ำทั้งใจจนแทบไหลออกมาจากตาเขาพูดด้วยเสียงแผ่วเบา"ถ้านี่เป็นทางเลือกของเธอฉันขอให้เธอมีความสุข"

หลังจากเขาพูดจบนัชชานึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ประทินมาอาละวาดถึงวิลล่าในที่สุดเธอก็เข้าว่าระหว่างความรักเพื่อคนอื่นและความรักเพื่อตัวเองมันแตกต่างกันอย่างไรการรักใครสักคนคือให้ความเคารพในการตัดสินใจและดีใจเมื่อเห็นเขามีความสุขไม่ใช่การครอบครอง

นัชชาเกือบหายใจไม่ออก"ชนุดมคุณควรได้เจอคนที่ดีกว่าฉัน"

ชีวิตนี้ของเธอไม่สามารถแยกจากชายที่ชื่อเตชิตไม่เพียงแต่เธอมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเตชิตแต่เธอยังเป็นแม่ของลูกอีกเธอที่เป็นแบบนี้ไม่คู่ควรกับเขาสักนิด

ชายหนุ่มยิ้มออกมาเบาๆเขาพูดด้วยเสียงถอนหายใจที่แทบไม่ได้ยิน"คนที่ดีที่สุดฉันพลาดมาแล้ว"

......

หลังจากนัชชาออกจากอพาร์ตเมนต์ไปหนึ่งชั่วโมงเธอจำแทบไม่ได้ว่าเธอพูดอะไรกับเขาออกไปบ้างในหัวของเธอเต็มไปด้วยภาพที่ชนุดมนั่งอยู่บนโซฟา