ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 417

ตอนที่417ของฉันก็เหมือนของเธอ

นัชชาเห็นเขาโกรธหน้าดำก็ไม่ยั่วโมโหเขาอีก"ชื่อของฉันเป็นผู้สาบสูญยังไม่ได้ดำเนินการขอแจ้งเปลี่ยนสถานะเลยสองวันนี้ฉันต้องทำเรื่องยื่นเอกสารถ้าจะแต่งงานก็ต้องรอเรื่องนี้ดำเนินการเสร็จก่อน"

"เดี๋ยวฉันหาคนช่วยให้เรื่องนี้ดำเนินการเร็วขึ้นใช้เวลาไม่ถึงสองสามวันหรอก"

หัวใจของนัชชาดีใจมากแต่ก็ทำเล่นตัวไปอย่างนั้น“ไม่มีแหวนไม่มีขอแต่งงานคุณอยากแต่งงานก็แต่งแบบนั้นฉันก็เสียเปรียบแย่นะสิ?”

หลังจากฟังจบเตชิตชะงักไปชั่วครู่ไม่รู้ว่าอะไรไปจี้จุดเขาๆหัวเราะไม่หยุดพลางพูดว่า"เธออยากให้ฉันมอบแหวนเพชรคุกเข่าขอเธอแต่งงานทีละขั้นตอนอย่างนั้นเหรอ?"

เขาหัวเราะซะจนนัชชาชักรู้สึกอายและโกรธๆเอื้อมมือไปพลักเขา"ใครอยากกันล่ะไม่ได้อยากแต่งงานกับคุณซะหน่อย"

เตชิตรู้ว่าปากเธอไม่ตรงกับใจก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเขาเอื้อมแขนไปดึงตัวเธอเข้ามากอดไว้เต็มอก"แต่ฉันไม่โรแมนติกแล้วก็ไม่มีประสบการณ์แบบนี้มาก่อนด้วยคนที่อยู่รอบๆตัวฉันก็มีแต่ชายโสดทั้งนั้นฉันมีแค่ใจที่อยากอยู่กับเธอจนแก่เฒ่าทุกสิ่งของฉันคือของเธอไม่ว่าจะเป็นบ้านรถเงินฝากในธนาคารเธอเอาไปได้ทั้งหมดดีไหม?"

แม้ว่านัชชาจะไม่เคยต้องการอะไรจากเขาแต่พอฟังเขาพูดดังนั้นในใจก็ชักจะโอนอ่อน"คุณให้ฉันหมดเลยเหรอ?ทั้งหมด?"

"อืม"เขาตอบโดยไม่ลังเลเลยสักนิด"ของฉันก็คือของเธอ"

"......"นัชชาสำลักชายคนนี้คงไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นประชาชนคนธรรมดาหรอกนะ?เขารู้หรือว่าทรัพย์สินของเขาทั้งหมดมีเท่าไรให้เธอง่ายๆแบบนี้?

ไม่ได้ยินคำตอบของเธอเขาขมวดคิ้วกระซิบที่ข้างหูของเธอทำให้จักกระจี้"ทำไมไม่พูดล่ะ?"

"ไม่มีอะไรฉันก็แค่ตกใจนิดหน่อย"

"ตกใจอะไร"

หลังจากที่เขาถามคำถามนี้นัชชาก็ยิ่งอยากรบเร้าในอ้อมกอดที่แข็งแรงของเขาเธอเงยหน้าขึ้นสิ่งที่เห็นเป็นอย่างแรกคือคางที่ได้รูปของเขา“คุณไม่กลัวว่าฉันจะหุบสมบัติของคุณทั้งหมดหรือ?”

"ถ้าเราสองคนแต่งงานกันจะพูดว่าเธอหุบสมบัติของฉันได้อย่างไร?"

นัชชากระทุ้งเอวของเขาทีหนึ่ง"ไม่ใช่ซะหน่อยคุณเอาเงินมาฝากที่ฉันคุณไม่กลัวเหรอ?"

"กลัว?"เตชิตก้มลงมองตาสดใสกลมโตของเธอถามเธอด้วยความสงสัย"เธออยากจะพูดอะไรกันแน่?"

นัชชามองไปที่แววตาที่เปิดเผยของเขาไม่รู้ว่าจะพูดยังไงต่อดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเรื่องเงินจริงๆและไม่เคยคิดว่าจะขีดเส้นเรื่องเงินๆทองๆกับเธอ

ถามสักนิดว่าในเมืองเจนี้มีชายที่สมบูรณ์แบบที่ประสบความสำเร็จสักกี่คนที่ยอมสละทุกอย่างได้เพื่อแต่งงานกับผู้หญิงคนเดียวอย่าพูดว่าเหมือนกับเขาส่วนใหญ่ชายที่พอจะมีความสำเร็จอยู่บ้างก็คงคิดเรื่องสิทธิ์จะรักษาขอบเขตเรื่องสมบัติของตัวเองทั้งนั้น

ข้อสงสัยเปลี่ยนเป็นถอนหายใจนัชชาถอนหายใจด้วยความเหนื่อยใจ"คุณเต็มใจแบบนั้นจริงๆเหรอ......"

"ผู้หญิงของผมผมมีอะไรไม่เต็มใจล่ะ"เขาไม่ได้สนใจเรื่องแบบนี้เลยสักนิดสำหรับเขาเงินเป็นแค่จำนวนตัวเลขที่อยู่ในธนาคารเท่านั้นมีจำนวนเท่าไรไม่สำคัญที่สำคัญคือจะใช่เงินพวกนี้กับใคร

ถ้าเป็นเธอกับลูกเท่าไรเขาก็ยอม

นัชชาส่ายหัวพลางถอนใจ"คุณโชคดีที่พบฉันที่ใจดีไม่เห็นแก่เงินถ้าเป็นคนอื่นคุณก็คงโดนดูดแห้งไปแล้ว"

จริงๆแล้วเมื่อห้าปีก่อนที่เธอเจอเตชิตสำหรับเธอแล้วเขาเป็นคนเย็นชาไร้ความปราณีทุกเรื่องต้องคิดอย่างนักธุรกิจไม่มีอะไรที่ขาดทุนแต่ตอนนี้เมื่อรู้จักเขาอย่างลึกซึ้งถึงจะรู้ว่าเขาไม่ได้เป็นคนเย็นชายิ่งไปกว่านั้นจะเหมือนคนโง่ที่มีเงินมากสะด้วยซ้ำ