ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 434

ตอนที่434 ร่างกายของชายคนนี้สว่างสไว

เรื่องของเตชิตและธีมนต์คนรอบข้างก็รู้กันอย่างรวดเร็ว พวกธนัทรีบมาที่โรงพยาบาล มองชายที่นอนอ่อนแออยู่บนเตียงห้องผู้ป่วยแยกเดี่ยว ในใจยากที่จะยอมรับ

“เป็นแบบนี้ได้อย่างไร? ร่างกายมีปัญหาอื่นอีกไหม?” เป็นเพื่อนกันมาหลายปี ทุกคนเป็นกังวลอย่างมาก

ปรัณกดดันมากกว่าใครอื่น “ยังต้องสังเกตอาการอีกสามวัน ถ้าสามารถผ่านสามวันนี้ไปได้ ก็สามารถช่วยชีวิตไว้ได้”

ช่วยชีวิต

สองคำนี้ฟังดูแล้วสำคัญและเลี่ยงไม่ได้ขนาดนี้ ใช่แล้ว ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่ต้องอยู่ในสภาพไหนถึงสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ล่ะ?

“นัชชาล่ะ สภาพจิตใจเธอยังดีไหม?” ธนัทวางสายตาไปยังร่างบางที่พิงอยู่ข้างเตียง

“คุณว่าไงล่ะ” ปรัณถอนหายใจด้วยความหมดอาลัยตายอยาก “ตอนนี้เตชิตมีความลำบากยากเข็ญมาก ภายในใจเธอทุกข์ทรมาณมาก สองคนนี้อย่ามองว่าเข้าถึงกันอย่างปกติ ในช่วงวิกฤติยังเป็นห่วงกันและกัน นัชชาร้องไห้อยู่ตลอดเวลา เอนตัวข้างกายเขายากที่จะหลับลง”

ธนัชอ่านมาคดีมานับไม่ถ้วน ผ่านประสบการณ์ฉากเรียกน้ำตามาไม่น้อย แต่ตอนนี้ได้ยินคำพูดพวกนี้ แล้วยังเห็นเหตุการณ์แบบนี้ อดไม่ได้ที่ขอบตาจะแดง เขารีบเบนสายตาออกมา “เตชิตตกอยู่ในสภาพลำบากยังมีผู้หญิงแบบนี้คอยอยู่ด้วย ถือว่าพระเจ้ายังดูแลอยู่”

ความรักของนัชชา พวกเขายังรู้สึกว่าเป็นความรักแบบพี่น้อง

มุมปากปรัณฉายแววขมขื่น “ก็ขอให้เจ้านี่ผ่านไปได้ จากนี้ไปก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข”

หลังจากเรื่องนี้ อุปสรรคอะไรระหว่างนัชชากับเขาก็ไม่มีอย่างแน่นอน คนเราจะรู้ความรู้สึกตัวเองชัดเจนก็ต่อเมื่อเผชิญหน้ากับความตาย ถึงจะสามารถปล่อยความเข้าใจผิดพวกนั้นทิ้งไป ถ้าผ่านความโชคร้ายมาได้จะโชคดีตลอดหลังจากนั้น หวังให้เตชิตสามารถรอดมาได้

“ทางด้านประทินจัดการหรือยัง?”

พูดถึงตัวการของเรื่องทั้งหมด ปรัณที่เป็นคนอ่อนโยนใบหน้าก็เย็นชาขึ้นมา “ชนัยจัดการแล้ว ไม่ให้เธอสบายใจแน่นอน หลังจากจับได้ยังไม่ได้ส่งไปสถานีตำรวจ ผมกำชับเขาแล้วว่าอย่าทำให้ถึงตาย ไม่งั้นไม่คุ้มกับบาดแผลของเตชิต”

ธนัทขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว แต่พอนึกถึงใบหน้าของประทินก็ผ่อนคลายลงอย่างรวดเร็ว เขาไม่เคยมีความคิดที่ว่าฟันต่อฟัน หรือการใช้กำลังแก้แค้น แต่ในเรื่องการสูญเสียของคนคนหนึ่งนั้น สำหรับผู้หญิงที่ไม่ได้ดีไปกว่าสัตว์ร้าย เขาไม่สามารถเห็นอกเห็นใจเธอได้แม้แต่นิดเดียว

หลังจากสงบอารมณ์ลงเล็กน้อ้ย เขาก็มองไปที่ผู้ชายบนเตียงผู้ป่วยอีกครั้ง จากนั้นก็ยกมือขึ้นมาตบบ่าปรัณอย่างจริงจัง “ปรัณ ลำบากหน่อยนะ ต้องให้เตชิตยืนขึ้นมาได้อีกครั้ง”

ต่อมาก็รับปากอย่างจริงจัง “ผมจะพยายามอย่างเต็มที่”

……

เรื่องของเตชิตก็ไปถึงหูชนุดมอย่างรวดเร็ว เขายังตกอยู่ในช่วงสะเทือนใจกับการจากไปของนัชชาไม่เลือนหายไป หลังฟังข่าวนี้ก็ตกตะลึงไปสักพักใหญ่ถึงมีปฏิกิริยาโต้ตอบ

เขาไม่ได้ติดต่อกับคนอื่น กลับมาเมือง J ด้วยความรวดเร็วทันที หลังจากรู้ที่อยู่ของลูก รีบตรงดิ่งไปที่ไวโรจน์วิลล่าแม้แต่เวลาหายใจยังไม่มี

หลังจากเกิดเรื่องขึ้น ธีมนต์ถูกดูแลโดยน้ารินและจินต์ กลัวว่าหลังจากเด็กตกใจกลัวไม่คุ้นเคยกับการเปลี่ยนสภาพสิ่งแวดล้อม จินต์นำกระเป๋าเดินทางตัวเองย้ายออกไปโดยตรง

ตอนนี้โทรศัพท์บ้านดังขึ้นมา โทรมาจาส่วนกลางของคฤหาสน์ บอกว่าคุณชนุดมอยู่หน้าประตู จินต์อึ้งไปสักพัก ก่อนจะเข้าใจอย่างรวดเร็วว่า ‘คุณชนุดม’ ที่ว่าหมายถึงใคร ใคร่ครวญเล็กน้อยก่อนจะอนุญาต “ให้เขาเข้ามาเถอะ”

ไม่ใช่นอกเหนือจากการคิดพิจารณาอื่น แต่เป็นเพราะสองวันนี้ได้ยินเด็กพูดถึงคุณอาชนุดมคนนี้ จินต์ยอมรับว่าให้ชนุดมเข้ามาก็เพื่อเด็ก