ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 441

ตอนที่441 นี่สิคือท่าทางของผู้ชายเธอ

หลังจากเตชิตผ่านการฝึกทำกายภาพมาหกวัน ร่างกายก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรมาก ก่อนหน้านี้ปรัณยังได้เคยพูดว่า สองสามวันนี้เป็นช่วงเวลาของการตอบสนอง การทำงานของร่างกายในแต่ละส่วนจะค่อยๆฟื้นฟูไปถึงสภาพที่ดีที่สุด

โดยเฉพาะเตชิตจัดการกับเรื่องนี้อย่างจริงจังมาก ในทุกๆวันจะมีเป้าหมายทำกายภาพให้มากกว่าปกติ วันที่สี่ก็เริ่มเดินได้ปกติแล้ว ตอนนี้กำลังนั่งดูรูปแบบรายงานในโทรศัพท์อย่างสบายๆบนเตียง

นัชชามองเขาที่ค่อยๆดีขึ้น ขณะที่ดีใจก็กังวลไปด้วย ทุกครั้งที่เห็นเขาเหงื่อแตกพลั่ก ในหัวก็มีคำฝากฝังของปรัณขึ้นมา

ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ในชั่วพริบตา ระยะเวลาทำกายภาพได้จบลงแล้ว สามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว เตชิตอารมณ์ดีมาก ตื่นเช้ามาก็อาบน้นำ และให้ผู้ช่วยนำชุดสูทใหม่มาให้หนึ่งชุด สวมเสื้อเชิ้ตและกางเกงเรียบๆ บอกไม่ได้ว่าน่าหลงใหลหรือดูดี แม้แต่หมอและพยาบาลที่เข้ามาก็อดไม่ได้ที่จะอึ้ง ชายผู้หล่อเหลา ไม่เหมือนกับตอนที่ใส่ชุดผู้ป่วย ออร่ามีพลังก็ตีเข้าที่หน้า สั่นผวาคนไม่กล้าออกเสียง

เตชิตไม่ได้ใส่ใจกับสายตาคนอื่นมาโดยตลอด วันนี้กลับเพลิดเพลินเป็นพิเศษ รอคนออกไปหมด ตรวจสอบอะไรเสร็จแล้ว มองนัชชาอย่างหลงตัวเอง “เป็นไง สามีคุณหล่อไหม?”

“......” นัชชาคิดว่าไม่รู้จะพูดอะไรและขำด้วย แซวเขาเบาๆ “ขี้อวดอะไรนัก!”

“เพิ่งหายป่วยนี่หน่า อารมณ์ดีมาก” ชายแก่ไม่ปิดบัง สองมือล้วงเข้าไปในกระเป๋า ก้าวเท้าเดินเข้ามาหาเธออย่างสบายๆ เสื้อเชิ้ตขาวถูกยัดเข้าไปในกางเกง บริเวณผ้าทั้งสองฝั่งเป็นหน้าท้องแบนราบแต่แข็งแรง “นอนเป็นคนป่วยมาตั้งอาทิตย์กว่า จะพิการอยู่แล้ว”

พูดจบ เขาก็เอนตัวไปด้านหน้าเล็กน้อง ร่างกายสูงใหญ่เกือบจะโอบบังนัชชาทั้งหมด เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้ กลิ่นอ่อนๆแถวปกคอลอยมา

เธอดมฟุดฟิด เงียบไปสองสามวินาที ยกสายตามามองเขาอย่างบังเอิญ “คุณฉีดน้ำหอมหรอ?”

“อืม นิดหน่อย”

ตอนนี้นัชชาอยากจะขำออกมาจริงๆ “ไม่ใช่ว่าตรงกลับมาหรอ คุณจะฉีดน้ำหอมทำไม?”

“ก็อยากฉีด” เขาไม่ตอบเธอ นอนอยู่ที่นี่หลายวัน หลายครั้งแล้วที่รู้สึกว่าตัวเองเหม็น เดิมทีเขาเป็นคนรักความสะอาด ก็เลยทรมาณเป็นธรรมดา

ด้านหลังของนัชชาคือกำแพง เขายื่นมือไปดันบนกำแพง และกั้นลำตัวเธอไว้ หลังจากจัดระเบียบเรียบร้อยใบหน้าหล่อที่น่าหวาดกลัว ตอนนี้ห่างกับเธอไม่ถึงหนึ่งกำปั้น“คิดถึงผมไหม?”

นัชชาจู่ๆก็ถูกเขาเข้ามาใกล้จนหน้าแดง แม้ว่าจะอยู่กันมาตั้งนาน แต่เธอก็รู้สึก......หน้าแดง

เอื้อมมือไปผลักไหล่ผู้ชายเบาๆ “ไม่ได้เจอกันทุกวันหรอ......”

“แต่วันนี้ไม่เหมือนกันนี่” เขาหัวเราะขึ้นมา มุมปากยกขึ้นน่าหลงใหล แสงนอกหน้าต่างส่องเข้ามาจากด้านหลัง เกิดเป็นเค้าโครงร่างเขา “รูปลักษณ์ผมวันนี้เป็นรูปลักษณ์ที่ผู้ชายของคุณควรมี”

ประโยคเดียว ทำให้ใจนัชชาเต้นจนถึงลำคอ แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่ใช่คนที่เป็นคนปากหวาน ดังนั้นทุกครั้งที่ได้ยินเขาพูด จะรู้สึกใจเต้นเป็นพิเศษ

ปฏิเสธไม่ได้ วันนี้เขาหล่อมากจริงๆ เพราะว่าป่วยสีผิวเลยขาวกว่าแต่ก่อน สายตาคู่นั้นก็ยิ่งเซ็กซี่

พื้นที่เงียบสงบ ท่ามกลางบรรยากาศคือความกำกวมระหว่างทั้งสอง เขาอยู่ใกล้มาก ใกล้จนเห็นภาพสะท้อนในดวงตาชัดเจน ราวกับใช้พลังดึงออกมาจากนัยน์ตา เขาค่อยๆโน้มศีรษะลงมาเข้าไปใกล้แววตาประกายสีแดง

รับรู้ถึงความตั้งใจของเขา แม้ว่าจะเขินอายในสถานที่ แต่นัชชาก็เงยศีรษะขึ้นตอบรับเขา......

‘แอ๊ด’

ขณะที่ริมฝีปากทั้งสองกำลังประกบกัน ประตูห้องด้านหลังก็พลันมีเสียงคนเปิดเข้ามาจากด้านนอก และมีเสียงที่คุ้นเคย——