ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 498

ตอนที่498การพบกันครั้งแรก

หลังจากที่นัชชาพบกับชนุดมครั้งสุดท้ายที่ผับนั้นก็ไม่ได้รับการติดต่อจากเขาอีกเลยหล่อนคิดว่าเขาคงมีเรื่องยุ่งๆบวกกับครั้งนั้นที่พูดคุยกันอาจจะทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจจึงอยากให้เวลาเขาได้สงบจิตสงบใจบ้าง

แฟรนไชส์ร้านดอกไม้ของนัชชาก็เกือบจะสมบูรณ์แล้วยังไม่ทันเปิดตัวก็มีคนจำนวนไม่น้อยสนใจโทรศัพท์มาสอบถามรายละเอียดหล่อนคนเดียวก็ทำไม่ไหวจึงมอบให้ผู้จัดการร้านช่วยดูแลแทนเตชิตก็ถามหล่อนว่าไม่รู้สึกเสียดายเหรอหล่อนตอบว่าไม่เลยสักนิดก่อนหน้านี้ที่หล่อนคิดจะเปิดร้านดอกไม้ก็ไม่ได้คาดหวังว่ามันจะใหญ่โตอย่างนี้หล่อนอยากมีเวลามากพอที่จะดูแลเขากับธีมนต์และครอบครัว

ถ้าหากตอนนี้ยุ่งจนหัวไม่วางหางไม่เว้นแล้วสิ่งที่หล่อนตั้งใจไว้ก็คงไม่มีทางทำได้สำเร็จผู้จัดการร้านเองก็ทำงานได้ดีหล่อนจึงไม่มีอะไรต้องห่วงหรือกังวล

เวลาของนัชชาส่วนใหญ่ตอนนี้จะทุ่มเทให้กับร้านที่เปิดร้านแรกของหล่อนถึงแม้ว่าตอนนี้ลูกค้าจะเยอะจนน่าตกใจในทุกๆวันแต่สำหรับหล่อนแล้วมันก็แค่ตัวเลขเท่านั้น

งานแต่งก็ใกล้เข้ามาทุกทีเพียงชั่วพริบตาก็ถึงวันที่ต้องไปรับชุดบ่าวสาวเตชิตที่จัดเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้วพอถึงวันนี้กลับติดประชุมสำคัญปลีกตัวไปไม่ได้จึงให้คนขับรถไปรับนัชชาแทน

ฝ่ายนัชชาก็โยนไม้ต่อให้ชนัยอีกทอดเมื่อคิดถึงดีไซเนอร์สาวคนนั้นหล่อนก็ยังคิดหาโอกาสเหมาะๆที่จะให้สองคนนี้ได้พบกันเสียทีครั้งนี้โอกาสก็มาหาหล่อนแล้ว

ใกล้เวลาเลิกงานใบสั่งดอกไม้ในร้านก็กลับเพิ่มจำนวนขึ้นมาโดยเฉพาะการสั่งออนไลน์คนส่วนใหญ่จะสั่งจัดช่อดอกไม้แล้วมารับที่ร้านบางครั้งก็ไม่มีมือมากพอที่จะช่วยกันทำชั้นวางหล่อนก็ไม่มีเห็นทุกคนยุ่งกันขนาดนี้หล่อนก็จะช่วยเก็บกิ่งกับใบไม้ที่ไม่ใช้แล้วไปทิ้งถังขยะ

ด้านหลังร้านจะมีที่เก็บขยะรีไซเคิลของร้านตัวเองโดยเฉพาะหล่อนดึงประตูด้านหลังแล้วออกไปก้มลงหยิบถุงขยะโยนเข้าไปพอยืดตัวขึ้นก็เห็นเงาดำของใครคนหนึ่งปรากฎขึ้น

หล่อนตกใจมากจึงก้าวถอยหลังไปหลายก้าวตามสัญชาตญาณไม่นานก็ได้เห็นรูปร่างหน้าตาของคนๆนี้อย่างชัดเจน

ผิวขาวไม่เหมือนคนเอเชียผมหยักศกสีน้ำตาลเข้มด้านหลังผมหน้าม้าที่หนาหนักและยุ่งเหยิงนั้นคือดวงตาสีน้ำตาลแบบยุโรปสันจมูกสูงโด่งเหมือนยอดเขาโครงหน้าได้รูปสวยชัดเจนโดยเฉพาะริมฝีปากหนาแต่กลับดูเซ็กซี่เย้ายวนอย่างบอกไม่ถูก

ทั้งตัวเขาเต็มไปด้วยกลิ่นไอของความเป็นชาวต่างชาติแต่หน้าตาของเขาก็มีความเป็นตะวันออกแฝงอยู่คงเป็นหนุ่มลูกครึ่งแน่นอน

ชาวต่างชาติในเมืองJก็มีจำนวนไม่น้อยแต่หน้าตาแบบเขานั้นน้อยมาก

สายตาของนัชชาจดจ่ออยู่ที่ใบหน้าของเขาอยู่สักพักเพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้นหล่อนเตรียมจะก้าวขาออกไปพร้อมกับที่ได้ยินน้ำเสียงพูดของชายหนุ่มเรียกถามหล่อนด้วยภาษาจีนที่สำเนียงชัดเจนว่า"ขอโทษนะครับคุณผู้หญิงผมหลงทางช่วยบอกทางผมหน่อยได้มั้ยครับ"

"หลงทาง"

"ใช่ครับผมกำลังจะหาร้านๆหนึ่งแต่ผมไม่ค่อยคุ้นกับที่นี่"ชายหนุ่มพูดพลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาหน้าจอแสดงแผนที่นำทางจุดหมายปลายทางที่เขาต้องการไปก็ร้านดอกไม้จองหล่อนนั่นเอง

นัชชาอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะชี้มือไปทำกำแพงด้านหลัง"ที่นี่ก็คือร้านดอกไม้ที่คุณกำลังหาอยู่ค่ะ"

"ที่นี่เหรอครับ"ชายหนุ่มดูจะแปลกใจกับคำตอบที่ได้รับเขามองไปรอบไป"แต่ผมไม่เห็นหน้าร้านเลยนะครับ"

"คุณเดินมาผิดทางแล้วล่ะค่ะเดี๋ยวฉันพาคุณเข้าทางด้านหลังร้านเลยแล้วกันค่ะ"นัชชาชี้มือไปที่ประตูเล็กๆที่หล่อนเพิ่งเดินออกมา

ชายหนุ่มผงกศรีษะอย่างยินดี"ถ้าอย่างนั้นขอบคุณคุณมากเลยนะครับ"

ทั้งสองคนเดินตามกันไปนัชชาไม่มีความเคลือบแคลงสงสัยอะไรเดินนำทางเขาเข้าไปด้านหลังชายหนุ่มมองร่างเล็กๆของหญิงสาวนัยตาที่เคยเป็นมิตรหายไปค่อยเปลี่ยนเป็นแววตาของความชั่วร้ายประหนึ่งกำลังจ้องมองให้เห็นทุกความเป็นไปของเธอ

ผู้หญิงคนนี้ก็คือภรรยาของทนายคนนั้นหรือ

คิดว่าจะมีอะไรพิเศษดูแล้วก็เหมือนกับนักศึกษาทั่วไปไม่น่ามีพิษสงอะไร

แต่เมื่อเทียบกับในรูปตัวจริงหล่อนดูมีความเป็นผู้หญิงตะวันออกมากกว่าไม่เหมือนหญิงชาวตะวันตกที่ค่อนข้างสูงใหญ่รูปร่างท่าทางดูอ่อนโยนบอบบางโดยเฉพาะใบหน้านั้นเล็กกว่าฝ่ามือของเขาเสียอีกหากจำเป็นต้องลงมือเขายังไม่รู้ว่าจัดการหล่อนตรงส่วนไหนดี

Hawkเผลอหัวเราะออกมานัชชาได้ยินเข้าจึงหันกลับไปดูเขาก็เปลี่ยนท่าทีกลับมาเป็นสุภาพอ่อนโยนอีกครั้ง"ถึงแล้วเหรอครับ"

"ถึงแล้วค่ะ"นัชชาผลักเปิดออกมองชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาช่วงจังหวะที่เขาเดินผ่านหล่อนนั้นหล่อนสังเกตเห็นรอยแผลเป็นยาวๆบนมือของเขาหล่อนเผลอขมวดคิ้วยังไม่ที่จะคลายออกก็ได้ยินเสียงชายหนุ่มพูดขึ้นว่า

"มือผมได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุมาทำให้คุณตกใจรึเปล่าครับ"

แค่หล่อนเผลอมองแวบเดียบเขาก็จับสังเกตได้แล้วหรือ