ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 530

ตอนที่530ตื่นขึ้นมาพร้อมความจำเสื่อม

“เธอเข้าใจว่ามันจะต้องเป็นเช่นนี้”ปรัณปลอบโยนเขากลัวว่าความไม่แน่นอนเล็กน้อยจะส่งผลกระทบกับเตชิตในเวลานี้“อาเตสู้ๆสิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดตอนนี้ก็คือคุณข้างกายเธอมีแต่คุณเท่านั้นหากคุณท้อคุณจะเผชิญหน้ากับเธอหลังจากที่เธอฟื้นขึ้นมาได้อย่างไร”

“ผมรู้”เขาหายใจลึกๆพยายามสะกัดกั้นน้ำตาที่กำลังจะเอ่อขึ้นมา“ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาสิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกเสียใจเสมอทำมันครั้งแล้วครั้งเล่าแม้ว่าจะลงทุนลงแรงมากกว่านี้ผมก็ยินดีผมมักคิดว่าชีวิตนี้มีเพียงแค่ไม่กี่คำนี้ยึดมันในผลลัพธ์เมฆลมนั้นเบาบางแต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมคิดผิดการที่เห็นเธอนอนไร้ชีวิตอยู่บนเตียงทุกนาทีทุกวินาทีผมรู้สึกเสียใจมากจนอยากที่จะตายจากไป”

คราวนี้เขาเสียใจเพราะว่าในเวลานี้ราคาที่ต้องจ่ายกลับเป็นความปลอดภัยของเธอเขาไม่สามารถจ่ายได้

คำพูดของเขาทุกคำช่างหดหู่มากดูเหมือนจะพยายามโทษตัวเองในทุกเรื่องปรัณกำเสื้อบนบ่าของเขาไว้แน่น“อาเตผมจะพูดอีกครั้งนะเรื่องทั้งหมดนี้ไม่ใช่คุณก่อขึ้นคุณไม่ผิดนัชชาก็ไม่ผิดคุณทำในสิ่งที่ทุกคนไม่กล้าทำทั้งกล้าหาญและยอดเยี่ยมถ้าหากนัชชาได้ยินคุณพูดเช่นนั้นเธอคงจะผิดหวัง”

“แต่เรื่องทั้งหมดนี้สามารถหลีกเลี่ยงได้มันเป็นความเย่อหยิ่งของผมความทนงตนของผมที่ทำร้ายเธอเธอพูดเองว่าไม่อยากให้ผมเสี่ยงเธอไม่รู้ว่าผมจะปกป้องเธอได้มากแค่ไหนผมสามารถถอนตัวได้แต่ในที่สุดผมกลับยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่เป็นอันตรายแต่ว่าเธอกลับ…”

เมื่อพูดถึงตรงนี้เขาไม่สามารถพูดต่อไปได้อีกไหล่ที่อยู่ภายใต้นิ้วทั้งห้าของปรัณสั่นไหวเล็กน้อยเขาไม่ได้ร้องไห้เพียงแต่สะกดตัวเองเอาไว้อย่างสิ้นหวังเพื่อให้ร่างกายมีแรงสั่นสะเทือนที่ไม่สามารถควบคุมได้เล็กน้อย

ขณะนี้เนื่องจากความขัดแย้งของคนทั้งสองเขารู้ธนัทเองก็รู้เตชิตยืนกรานกับเขาการต่อต้านของนัชชาไม่เป็นผลในใจของเธอก็อยากจะบอกให้เขาปกป้องเธอให้ดีก่อนรับคดีพวกเขาล้วนเป็นนักกฎหมายสำหรับกฎหมายแล้วพวกเขามีจรรยาบรรณอยู่ในใจสำหรับอาชญากรพวกเขารายงานความยุติธรรมตามที่ควรเป็น

“แม้ว่าจะกลับไปตอนแรกอีกครั้งเธอก็จะยังคงตอบตกลง”ถึงแม้ปรัณจะติดต่อกับนัชชาเป็นการส่วนตัวน้อยครั้งแต่ก็พบหน้ากันมาหลายปีมีความเข้าใจในตัวเธอ“เธอเป็นคนดีจะไม่ปล่อยให้คุณไปได้อย่างไร”

ใช่แล้วเขาทำไม่ได้

แต่ทำไมเธอถึงต้องกายเป็นเช่นนี้

สำหรับเรื่องนี้เตชิตไม่รู้ว่าจะตำหนิใครHawkก็ถูกจับกุมแล้วยกที่จะสงบจิตใจ

ปรัณเป็นหมอมาหลายปีเห็นคนไข้นับไม่ถ้วนที่เดินไปจนสุดทางเขาไม่เคยมีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะต้องการเปลี่ยนแปลงอะไร

อย่างไรก็ตามในตอนนี้เขากลับคิดอยากช่วยเหลือให้นัชชากลับไปเหมือนเช่นดังเดิมแม้ว่าจะต้องบีบบังคับก็อยากจะบีบบังคับให้ได้มา

“ผมจะเข้าร่วมในการรักษาเชื่อผมสิผมจะคืนภรรยาที่สุขภาพแข็งแรงให้กับคุณ”

….

การเข้าร่วมทีมของปรัณทำให้ทีมแพทย์มีขวัญและกำลังใจอย่างไม่ต้องสงสัยการมาถึงของเขาหมายถึงการมาของผู้เชี่ยวชาญในทุกสาขาเป็นโอกาสในการเรียนรู้ที่ยอดเยี่ยมและยังทำให้ทุกคนมีความมั่นใจอีกด้วย

ในความประทับใจของทุกคนเขาทำให้รู้สึกว่าในโลกนี้ยังมียาที่สามารถรักษาเขาสามารถเปลี่ยนผู้คนให้รู้สึกปลอดภัยได้

ปรัณเป็นคนที่เอาใจใส่มากมาดูผู้ป่วยที่ห้องทุกวันเขาตรวจสอบบันทึกเสมอสองวันติดต่อกันแม้คนไข้บนเตียงจะไ่ม่มีท่าทีว่าจะฟื้นขึ้นมาเมื่อผ่านไปแต่วันเตชิตก็ลดความผันผวนทางอารมณ์ลงได้บางเขารู้สึกร้อนใจ

ทำไมยังไม่ฟื้นล่ะ

หลังจากเปลี่ยนยาปรัณเดินไปที่เตียงผู้ป่วยเขาถอนหายใจเล็กน้อย“พี่ชายผมพยายามสุดความสามารถแล้วแต่เธอยังไม่พร้อมที่จะฟื้นขึ้นมาอย่าทำให้พี่ชายผมอกตายตายได้หรือไม่ครับ”

อาจจะเป็นเพราะว่าความจริงใจของเขาวินาทีถัดไปคนที่นอนอยู่บนเตียงก็ค่อยๆเปิดตาออกช้าๆ

ไม่มีการเตือนล่วงหน้าไม่ให้ได้ตั้งตัวแม้แต่สุวีราที่ยืนอยู่ด้านข้างก็ยังตกใจ“นี่นี่เธอตื่นขึ้นมาแล้ว”