ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 567

ตอนที่ 567 ความอบอุ่นในครอบครัว

นัชชากลับมาเป็นวันที่สาม หลังจากจัดการอารมณ์เรียบร้อยแล้ว ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจว่าจะไปพบผู้คนที่เธอควรไปพบ

ออกจากบ้านที่แรกที่เวะคือบ้านของณัชชนม์และเมทนี แม้เธอจะสูญเสียความทรงจำไปส่วนหนึ่ง แต่สำหรับผู้สูงอายุสองท่านนี้แล้วไม่ได้มีผลกระทบอะไรมาก

รถจอดที่ชั้นล่างของหมู่บ้านมีสุข ตอนที่ลงจากรถ เตชิตก็จูงมือเธอ บ้านสไตล์เก่าแก่ไม่มีลิฟต์ ขึ้นไปถึงชั้นห้าอย่างต่อเนื่อง ยืนอยู่นอกประตูบานใหญ่ที่คุ้นเคย ลังเลไม่กี่วินาที เธอก็ยกมือขึ้นกดกระดิ่ง

ประตูก็ยังไม่เปิดออก ได้ยินเสียงของณัชชนม์ดังขึ้นอย่างรีบร้อน “ใครน่ะ มาแล้วๆ......”

คำพูด ‘มาแล้ว’ คำสุดท้ายพูดจบ ประตูที่ปิดสนิทก็เปิดออกจากด้านใน รอยแยกประตูเปิดกว้างขึ้นอย่างช้าๆ ร่างที่คุ้นเคยค่อยๆปรากฎขึ้นสู่สายตา

ก่อนที่พวกเขาจะมา ไม่ได้บอกณัชชนม์ล่วงหน้า เพราะกลัวว่าระหว่างทางเธอจะเปลี่ยนใจ เลยไม่ได้เตือนผู้อาวุโสทั้งสอง

ตอนนี้ ในและนอกห้อง สบตากัน นัชชามองเพียงณัชชนม์ที่เส้นผมกลายเป็นสีขาวชั้นหนึ่งเพียงเจอกันไม่กี่เดือน ใช้เวลาไม่กี่วินาทีน้ำตาก็ไหลออกมา “แม่คะ......”

ได้ยินเธอเรียกตัวเอง ณัชชนม์ดูเหมือนว่าจะมั่นใจว่าตรงหน้าเธอไม่ใช่ภาพหลอน ยืนอยู่กับที่สักพักหนึ่ง ตอนที่รอนัชชาเข้ามากอด เธอถึงกล้าเชื่อมั่นว่านี่ไม่ใช่ภาพหลอน

“นัช นัชชา?” เธอดูเหมือนว่าไม่กล้าจะเชื่อ ยกมือขึ้นกอดอีกฝ่ายแน่น มือทั้งสองที่ผิวหนังหยาบกร้านลูบแผ่นหลังเธอไม่หยุด “ทำไมเพิ่งกลับมา ฉันกับพ่อเป็นห่วงจะตายอยู่แล้ว......”

“ขอโทษค่ะ แม่ หนูขอโทษ......” น้ำตาไหลลงมาอย่างดื้อรั้น นอกจากขอโทษ เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะพูดว่าอะไร

เมทนีหลังจากได้ยินเสียงก็รีบเดินมาที่หน้าประตู เห็นสองแม่ลูกกอดกันทั้งน้ำตา ผู้ชายที่แสดงออกไม่เก่งอย่างเขาก็อดแอบเช็ดน้ำตาเงียบๆไม่ได้ “กลับมาก็ดีแล้ว กลับมาก็ดีแล้วลูก!”

“เข้ามาเร็ว ให้แม่ดูลูกหน่อย” ณัชชนม์พูดไปก็ลากเธอเข้าห้อง

เข้ามาในห้องนั่งเล่น ทั้งหมดเป็นลักษณะที่เธอคุ้นเคย ในใจนัชชาก็มั่นคงขึ้นมานิดหน่อย นั่งลงบนโซฟา รับชาร้อนที่ณัชชนม์ส่งมาให้ เธอก็เปิดใจพูดคุย

“ไม่กลับมาตั้งนาน โทรศัพท์มาหาส่งข้อความมาก็น้อย ลูกไปทำอะไรกันแน่?” คนเป็นแม่อดเป็นห่วงไม่ได้ แม้ว่าลูกจะอยู่ตรงหน้าแล้ว แต่ก็ยังถามขึ้นมาอย่างกลัวๆ

ยังดีที่ก่อนหน้านี้ เตชิตได้บอกเธอล่วงหน้าแล้วว่าควรตอบอย่างไร

เธอเป็นคนที่โกหกไม่เก่ง แม้ว่าจะเป็นการโกหกเล็กๆน้อยๆ ขณะที่สบกับดวงตาแก่ชราของณัชชนม์ เธอก็รู้สึกผิดมาก

ด้วยเหตุนี้ ตอนที่พูดประโยคคนี้ เธอตั้งใจเลี่ยงสายตาของณัชชนม์ ฉวยโอกาสก้มศีรษะดื่มชาร้อน “พวกเราไปสืบเรื่องคดีการลักลอบของบริษัทข้ามชาติน่ะค่ะ รายละเอียดไม่สามารถเผยออกมาได้เป็นเงื่อนไขของเบื้องบน การติดต่อในช่วงนี้ต้องได้รับการอนุญาตเท่านั้นถึงจะทำได้ ไม่ใช่ฉันไม่คิดจะติดต่อมานานนะคะ แต่ว่าเบื้องบนมีเงื่อนไข ฉันก็ต้องทำตาม”

“คดีการลักลอบของบริษัทข้ามชาติหรอ?” ณัชชนม์ฟังแล้วก็สีหน้าเปลี่ยนไป “ไม่ใช่ว่าอันตรายมากหรอ? นัชชา ตอนนี้เป็นแม่ของลูกแล้วนะ ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวเหมือนเมื่อก่อน ทำอะไรก็นึกถึงครอบครัวและลูกด้วย นี่......”