ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 589

ตอนที่589 หน้าแดงอย่างกับอะไร

ชายที่เกือบแทบจะแตกสลายในวินาทีนั้นก็สงบลง “ผมรู้”

อันที่จริงเขารู้ว่าอะไรเป็นอะไร เมื่อเห็นร่างที่อ่อนแอของเธอ หัวใจก็เหมือนมีรอยแผลเป็นขึ้นมา

เพียงเพราะความไม่สบายใจนี้ของเขา เขาไม่อยากให้เธอต้องแบกรับเอาไว้อีก ก็อย่างที่ปรัณพูด ครั้งนี้เขาจะต้องเป็นกำลังใจที่เข็มแข็งให้กับเธอ

“สองวันแรกอย่างเพิ่งโดนน้ำ ผมเตรียมยาทาฆ่าเชื้อและช่วยสมานแผลเอาไว้ให้ ทาแล้วอาจจะคัน แต่จะฟื้นตัวเร็วมาก” ปรัณนำยาที่เตรียมไว้ให้ยื่นให้กับทั้งคู่ “ไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องนี้ผ่านมาได้แล้ว ไม่มีอะไรทนไม่ได้อีกแล้วล่ะ”

นัชชาพยักหน้าและมองเขาด้วยความจริงใจ “ขอบคุณค่ะปรัณ”

ปรัณรู้สึกปลื้มใจแต่ก็โบกมือ “ระหว่างพวกเราไม่ต้องเกรงใจ คุณเพิ่งได้รับการรักษา กลับไปพักผ่อนกับเตชิตเถอะครับ”

เตชิตช่วยพยุงนัชชาไปที่ที่จอดรถชั้นใต้ดิน แม้ว่าเธอจะบอกว่าเธอไม่เป็นไรตลอด บอกว่าเดินเองได้ แต่คนนั้นก็ไม่ฟังและยืนยันที่จะทำเช่นนี้

หากไม่ใช่เพราะบาดแผลอยู่ที่ด้านหลัง เขาก็คงจะอุ้มเธอเข้าไปในรถแล้ว

นัชชานั่งที่ที่นั่งข้างคนขับอย่างระมัดระวัง ด้านหลังพิงไปที่เบาะนุ่ม เธอไม่รู้ว่าเก้าอี้ด้านหลังของเธอถูกคลุมไปด้วยแผ่นรองที่นุ่มเป็นพิเศษตั้งแต่เมื่อไร

ตอนนี้ด้านหลังเธอเจ็บจนชาไปหมดแล้ว อย่างไรก็ตามไม่น่าเชื่อว่าเมื่อพิงแผ่นเจลนี้แล้วกลับไม่รู้สึกอะไร

ประตูที่นั่งคนขับถูกเปิดออก อากาศเย็นในที่จอดรถหลั่งไหลเข้ามา ขายาวของชายคนนั้นก้าวขึ้นมา หลังจากนั้นประตูก็ปิดลง สิ่งแรกที่เขาทำคือหมุนและปรับที่นั่งของเธอด้วยความระมัดระวัง

หัวใจของนัชชาค่อยๆอ่อนโยนลง ชายคนนั้นยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เธอจึงกระซิบปลอบใจเขา “ทำไมคุณต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วยค่ะ ฉันไม่ได้เป็นไรจริงๆค่ะ”

“การรักษานั้นหนักหนามาก คุณยังมาบอกว่าสบายดีอีก” คราวนี้เตชิตไม่สงบเหมือนตอนที่อยู่ในออฟฟิต สายตาเขามองเธอด้วยความสงสาร

“มันสาหัสมาก แต่ฉันก็อดทนผ่านมันมาได้แล้วไม่ใช่หรอคะ เมื่อเทียบกับว่าแผลนี้จะหายแล้วดีขึ้้นมา ฉันสามารถทนได้ค่ะ”

เตชิตมองดูใบหน้าซีดเซียวของเขา เขาพูดขึ้นอย่างลังเลอีกครั้ง “ต้องรักษาจริงๆหรือ นัชนัช ผมเคยบอกแล้วไง ผมไม่ได้สนใจแผลเป็นของคุณเลย”

นัชชารู้ว่าเขาต้องการพูดอะไรต่อไป เธอยิ้มและส่ายหัว ดวงตาของเขามั่นคง “ฉันจะต้องทำมันค่ะ”

“เฮ่อ” ชายคนนั้นถอนหายใจออกมา สายตาเขามองออกไปที่ด้านหน้าของรถ ดูเหมือนว่าลังจะสงบสติอารมณ์ของตัวเอง ผ่านไปสักพักเขาจึงพูดขึ้นว่า “แม้ว่ามันจะทำให้ผมต้องเป็นห่วงคุณ คุณก็ยังจะทำอย่างนั้นรึ”

เตชิตไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลยว่าเขาเป็นคนที่อ่อนแอเช่นนี้ เขามองดูเธอจากเครื่องดนตรี เขาเห็นเธอได้รับความเจ็บปวดทรมาน ด้านหลังเต็มไปด้วยเลือด หัวใจของเขาก็เหมือนถูกฉีกขาดจมลงสู่โคลน

นัชชาปิดเปลือกตาลง เธอมองดูฝ่ามือใหญ่ที่สั่นอยู่หน้าคอนโซลรถโดยไม่รู้ตัว เธอรู้ว่าเขาเป็นห่วงเธอ เธอยกมือขึ้นไปแตะและพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยน “ฉันรู้ว่าคุณเป็นห่วงฉัน แต่ฉันไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเท่านั้น ฉันต้องการให้คุณเห็นฉันดีขึ้นด้วย”

“คุณอยู่กายผมนั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผมแล้ว คุณยังไม่เข้าใจอีกหรือ” เมื่อพูดถึงตรงนี้เขาก็เริ่มจริงจังขึ้นมา ดูเหมือนจะเห็นทางตัน “ผ่านเรื่องราวมามากมาย ผมแค่ต้องการให้คุณและลูกมีความสุข มีสุขภาพดีและมีชีวิตที่ดีอยู่ข้างกายผม แผลเป็น หรือว่าอะไร ผมก็ไม่สนใจทั้งนั้น”

“ฉันรู้ ฉันรู้ทั้งหมดล่ะ!” นัชชาเม้มริมฝีปาก เธอมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล จู่ๆเธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

เธอไม่ต้องการเห็นเขาทุกข์ใจเพราะกังวลเกี่ยวกับตัวเธอ แต่ว่าเรื่องราวต่างๆก่อนหน้านี้เธอเองก็จำไม่ได้ ตอนนี้ เธอถูกกระตุ้นด้วยความรักของผู้ชายคนนี้ เธอต้องการมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเขา ไม่ใช่ร่างกายที่ชำรุดทรุดโทรม