ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 95

ตอนที่ 95 ซื้อผ้าอนามัยให้เธอ

ตลอดการเดินทาง นัชชาถูกเขากอดทั้งตัว ขาที่แยกจากกันที่บริเวณด้านข้างเอวของเขา เผชิญหน้ากับหน้าตาที่หล่อเหลา เขาทั้งเรียกร้องพร้อมทั้งโจมตีเธออย่างต่อเนื่อง

มันไม่ง่ายเลยที่จะกลับถึงบ้าน คนขับไหวพริบดีรีบลงจากรถ เขาเอาแผ่นกั้นระหว่างเบาะหลังกับคนขับรถออก แต่มันทำให้อายมากขึ้นกว่าเดิม

นัชชาตัวอ่อนเลยทีเดียว เหตุผลมันยังอยู่ เธอยกมือสัมผัสกับมือใหญ่ของเขาที่ชายเสื้อเชิ้ตที่เขาใส่เมื่อครู่ “เข้าบ้าน เข้าบ้านเถอะ”

เตชิตรู้ว่าเธอหน้าบาง รู้ถึงความรู้สึกศีลธรรมของเธอ เลยอุ้มเธอออกจากรถ แล้วเดินไปยังวิลล่าอย่างรวดเร็ว

นัชชาถูกเขาอุ้มช้อนตัวอุ้มเหมือนเธอเป็นเด็กน่าอายชะมัด อายจนอยากเอาเข็มมาเย็บหน้า เขาพลังกำลังเยอะจนน่าตกใจ แปบเดียวก็เดินขึ้นไปชั้นสอง

“เปิดประตู” เขาใช้เสียงต่ำพูด เสียงมันก้องอยู่ในหู

นัชชาเองก็เพิ่งเอาหัวห่างออกมาจากอ้อมกอดของเขา เขากอดเธอจนไม่มีมือเปิดประตู ใช่สิต้องอาศัยเธอ

เธอยื่นแขนออกไปเพื่อเปิดประตูแบบสั่นๆ เตชิตไม่เห็นมีความลังเลเลยรีบเตะประตูแล้วเดินเข้าไปแล้วก็ยังไม่ลืมเตะประตูกลับเพื่อให้มันปิดลง

ร่างกายวางอยู่บนเตียงใหญ่ที่อ่อนนุ่ม บรรยากาศ การตกแต่งที่คุ้นเคย นัชชาค่อยผ่อนคลายลง เธอถูกเขาประโลม ก็เพราะว่าอาการแบบนี้แหละทำให้เหมือนมีน้ำอุ่นไหลแรงอยู่ในช่องท้อง...

เธอตัวแข็ง ผู้ชายที่อยู่ข้างบนทับเธอลงมา หน้าอกแข็งใกล้ชิดกับเธอนัชชาคิดอะไรอยู่หรอ สีหน้าเปลี่ยนเป็นกังวล แต่เตชิตกลับไม่ได้สังเกต เขายื่นมือเข้าไปดึงกางเกงเธอ แต่ถูกเธอกั้นไว้

ผู้ชายเงยหน้าขึ้น ตาดำคู่นั้นทำให้คนตกใจกลัว หน้าผากที่มีเหงื่อผุดบางๆเริ่มย่น ดูไม่ยากเลยเขาถึงต้องใช้ความอดทน “เป็นเด็กดีนะ ให้ผมเถอะ”

ฟังน้ำเสียงความต้องการของเขา นัชชาไม่เพียงไม่ยอมแต่กลับปฏิเสธหนักกว่าเดิม เธอมองสายตาของผู้ชายที่ทำเหมือนไม่เข้าใจ นัชชาเม้มปาก “เอ่อ ฉันเหมือนมีไอ้นั่นอ่ะ...”

เขาไม่เข้าใจ “ไอ้ไหนอ่ะ”

นัชชาเริ่มเม้มปากอีก มันเป็นคำที่ยากจะพูดออกไป “…ประจำเดือน”

สิ้นเสียง ในห้องที่อุณหภูมิคุกรุ่นขึ้นเรื่อยๆกลับเย็นลงทันที

ดวงตาของเตชิตแปลกไปนิดหนึ่ง สักแปบเขาก็พลิกตัวกลับแบบเจ็บปวด แล้วนอนไหล่ชนกันคู่กับเธอ เอาแขนก่ายหน้าผาก หน้าอกเต้นขึ้นลงอย่างแรง

นัชชาอายจนไม่ห่าสู้ใครได้ รีบลุกเข้าห้องน้ำ

“ปึง”เสียงปิดประตู เตชิตย่นคิ้ว ไม่สามารถคลายความต้องการลงได้ทำให้หายใจได้ไม่ทั่วท้อง

ความต้องการของเขาสูงมาก แต่ก็ไม่ได้โทษตัวเอง ปกตินัชชาก็ให้ความร่วมมือดี แต่ถ้ามีประจำเดือนเขาก็จะไม่แตะต้องเธอ เพราะกลัวว่าไฟจะปะทุขึ้น

แต่วันนี้ เหมือนเอาไฟมาจุดเผาให้ตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย

หลายนาทีผ่านไป ประตูห้องน้ำเปิดออก นัชชาโผล่หัวออกมาเธอพูดกับผู้ชายที่เอนนอนอยู่บนเตียง “เตชิต...”

เขาส่งสายตาดุดันพลางกัดฟันตอบ “พูดมา!”

นัชชาเกร็งคอกลัวเขา แต่ก็ยังทำคอแข็งและตอบเป็นเสียงเล็กไปว่า “นั่นอ่ะ ผ้าอนามัยหมดแล้ว คุณช่วยไปซื้อมาให้หน่อยได้ไหม...”

เฮ้อ พูดกับผู้ชายที่ตัวเองชอบแบบนี้ แถมยังคุยเรื่องผ้าอนามัยกับผู้ชายแบบเตชิต มัน น่า! อาย !มาก!

คำขอร้องนี้แบบนี้ของผู้หญิงถือเป็นคำข้อร้องครั้งแรกในชีวิตของเขา หน้าเขาเครียดลง สายตาแข็งและเย็นชามองไปที่เธอ

นัชชาอยากร้องแต่ไม่มีน้ำตา ไม่กล้าแม้จะมองหน้าเขา มือเล็กๆเกาะประตู “ขอ ขอร้องนะ”

ในห้องก็ไม่ได้เปิดหน้าต่างไว้ ประตูระเบียงก็ปิดอยู่แต่นัชชารู้สึกถึงลมเย็นที่พัดข้างตัวเธอเป็นระลอกๆ

พักหนึ่งเห็นเขาไม่ได้ขยับเขยื้อน นัชชาหลบหลังประตู “งั้นฉันไปเอง…”

คิดไม่ถึงได้ยินประโยคนี้ เตชิตถึงกับกระโลงจากเตียงก้าวขายาวสองก้าว รีบเดินตรงมายืนหน้าเธอ “แล้วคุณจะไปยังไง”