บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 980

เป็นเวลาหลายปีมาแล้วในฐานะแม่ของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นว่าลูกชายของตัวเองร้องไห้

“เจเรมี่ แก…”

“แม่คะ ช่วยพาพุดดิ้งออกไปหน่อยได้ไหม? หนูมีบางอย่างที่ต้องพูดกับผู้ชายคนนี้ค่ะ” เมเดลีนควบคุมอารมณ์ของตนเองและส่งพุดดิ้งให้คาเลน

แม้ว่าคาเลนจะมีคำถามมากมาย แต่เธอก็รับหน้าที่พาพุดดิ้งออกไป

เหลือเพียงพวกเขาสองคนภายในห้องยามนี้ และความเงียบก็แผ่ขยายกลบทับสิ่งอื่น

เมเดลีนเดินไปยังข้างเตียงแล้วหยิบเอกสารบางอย่างออกมาจากใต้หมอนยื่นให้เจเรมี่

“เซ็นนี่ซะ ฉันจะหย่าจากคุณ”

เจเรมี่มองเอกสารที่เมเดลีนส่งให้เขาและรู้สึกราวกับว่าหัวใจกำลังถูกเฉือนจากคมมีดนับล้าน

เขาสะอื้นโดยไร้เสียงและไม่รับเอาเอกสารนั้นมา ในทางกลับกันเขาคุกเข่าตรงหน้าเธออีกครั้ง

ขณะจ้องมองใบหน้าซีดขาวของเธอเขาก็รู้สึกเจ็บปวดมากมายในหัวใจจนหายใจไม่ออก “ลินนี่…”

“อย่าเรียกฉันว่าลินนี่อีกต่อไป ฉันไม่คู่ควรกับมันหรอกค่ะ”

เมเดลีนปฏิเสธอย่างเย็นชาขณะที่พยายามฝืนยิ้ม แต่น้ำตายังไหลพรูออกมาจากดวงตาของเธออย่างควบคุมไม่ได้

“ในวันที่คุณสูญเสียความทรงจำ ฉันเอาแต่บอกตัวเองว่าคุณแค่จำไม่ได้ชั่วคราวและคุณจะจำได้อีกครั้งไม่นานหลังจากนั้น และเมื่อเป็นแบบนั้นคุณจะกลับมาหาฉัน”

“แต่ฉันคิดผิด คุณไม่เพียงแต่สูญเสียความทรงจำ แต่คุณยังสูญเสียกระทั่งความมีมนุษยธรรมด้วย”

“คุณวางเพลิงเผาบ้านฉันแล้วฆ่าพ่อแม่ของฉันเพียงเพื่อต้องการให้ลาน่ามีความสุข! คุณยังเผาหัวใจของฉันที่เคยรักคุณให้กลายเป็นเถ้าถ่านไปด้วย!”

“เจเรมี่ ฉันจะไม่ยกโทษให้คุณไม่ว่าคุณจะพูดว่าขอโทษกี่ครั้งก็ตาม”

เธอสูดหายใจลึกแล้วหลับตาลง นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะเรียกชื่อของเขา

“เจเรมี่ คุณเป็นผู้ชายที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิตและเป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันหมกมุ่นทุ่มเททุกอย่างให้ แต่ถึงเวลาแล้วที่ฉันต้องปล่อยไป จากนี้ไป เอวลีน มอนต์โกเมอรีและเจเรมี่ วิทแมน จะไม่ใช่สามีภรรยากันอีก เราจะจบพันธะทุกอย่างระหว่างเรา”