ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1031

วาริชถึงกับตื่นขึ้นมาจากความฝัน

จากนั้น เขาก็คลานออกไปอย่างสั่นระรัวอ่อนแรงไปทั้งตัว

เขารู้ว่าเธอไม่เหมือนกับผู้หญิงทั่วไป

แต่ฉากนี้ในวันนี้ ก็ทำให้เขาตกใจมาก ผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่ง และโหดเกินไปแล้วจริง!

ในที่สุดวาริชก็จับรถคันนี้เอาไว้แน่น ในวินาทีที่นั่งลงนั้น บนที่นั่งก็มีเลือดสดๆ พุ่งออกมา ไหลติดไปทั่วตัวของเขา

“คุณ.....คุณแสงดาว พวกเราต้องหยุดรถก่อนไหม? เอาศพ........ศพนี้โยนลงไปก่อน”

“หยุดอะไรกัน? นายแม่งเปิดประตูรถแล้วถีบเขาออกไปทำไม่เป็นเหรอ? ฉันจะบอกนายให้นะ หยุดรถตอนนี้ นายก็รอให้พวกเราสองคนถูกจับกินจนไม่เหลือซากงั้นเหรอ?”

แสงดาวกุมท้องของตัวเองอยู่ที่ด้านหลัง เบ่งกัดฟันด่าออกมาอย่างเหลืออดที่จะทน

วาริชเห็นลักษณะที่เพียงโดนลมพัดเบาๆ ก็ล้มลงไปได้นั้นของเธอผ่านทางกระจกมองหลัง ก็ไม่กล้าเอ่ยปากพูดอะไรต่อ หลังจากที่รวบรวมความกล้าเปิดประตูรถออก เขาลองอยู่หลายครั้ง

กว่าที่จะโยนศพร่างนี้ออกไปจากในรถได้

นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?

คนขับรถแท็กซี่คันนี้เป็นใครกัน? พวกเขาถูกใครจับตามองอยู่แล้วเหรอ?

หลังจากจัดการกับศพเสร็จแล้ว เป็นเวลานานมากที่ทั้งสองคนในรถไม่พูดอะไร อากาศกดดันมาจนทำให้คนแทบจะเป็นบ้าได้

แต่โชคดีไม่ได้เข้าข้างพวกเขาเลย หลังจากที่พวกเขานำศพนี้โยนทิ้งไปได้ไม่ไกลมากนัก ด้านหลังก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ดังตามมาติดๆ

ไม่นานนัก วาริชก็มองเห็นรถยนต์สีดำสองคันจากในกระจกมองหลัง ซึ่งดูเหมือนกับเจ้าหมาป่าดุร้ายที่พุ่งจะเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ขับไล่ตามหลังพวกเขามาอย่างดุเดือดแล้ว！

“คุณ.....คุณแสงดาว…….”

“นายตื่นกลัวอะไร? เป็นผู้ชายตัวใหญ่ทั้งที หลบออกไปซะ！”

แสงดาวเริ่มด่าฉาดแล้ว

เธอก็ปีนขึ้นมาจากที่นั่งด้านหลัง ไม่ทันได้สนใจถึงความเจ็บปวดที่อยู่ในท้อง เธอก็มุดมาถึงแถวหน้าและขับรถแทนเขา

ถ้าหากจะพูดถึงฝีมือ แสงดาวเธอเก่งกว่าเขาเป็นร้อยเท่าจริงๆ ตัวเธอก็คือนักเข่ง แม้แต่รถมอเตอไซค์ก็สามารถขี่ราวกับบินวน นับประสาอะไรกับรถยนต์สี่ล้อคันนี้

แต่ว่าเจ้าถั่วงอกคนนี้เมื่อเห็นว่าเธออยู่ในสภาพนี้ แล้วยังจะปีนมาขับรถอีก

ความเป็นลูกชายในตัวเขาก็เดือดพลุ่งพล่านขึ้นมาในทันที

“ไม่ต้อง คุณแสงดาว คุณนั่งดีๆ ถ้าหากไม่มีปัญหาล่ะก็รบกวนคุณโทรศัพท์หาประธานคณาธิปให้หน่อย” เขาพูดเพียงประโยคนี้ ทันใดนั้น เท้าก็เหยียบคันเร่งลงไป

ในทันใดนั้น แสงดาวที่เดิมทีจะปีนมานั้น ก็จำเป็นต้องถอยกลับไปนั่งลงบนที่นั่งตัวเองตามเดิม

ข้างหูได้ยินเสียงลมหวีดหวิว เธอกัดฟันกรอด สุดท้ายได้เพียงแค่ทำตามที่เจ้าถั่วงอกนี้กำชับ โทรออกไปยังหมายเลขโทรศัพท์นั้นที่เธอไม่เคยคิดจะเป็นฝ่ายโทรหาก่อนเลย

“ตู๊ด.....ตู๊ดตู๊ด...........”

มีความประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนหน้านี้ที่มีข่าวลืออยู่ตลอดว่าหลังจากที่ของไร้ค่านี่หายสาบสูญไป ก็ไม่มีใครโทรศัพท์หาเขาติดอีกเลย

ในเวลานี้ แสงดาวกลับโทรติดแล้ว

ไอ้ตัวแสบนี่！！

แสงดาวกำโทรศัพท์ไว้แน่นทันที

แต่รถด้านหลังนั้นขับมาเร็วมาก โทรศัพท์นี้ของเธอยังไม่ทันที่จะมีคนรับสาย ก็ได้ยินเพียง “โครม” เสียงดังมาก ทั้งตัวของเธอก็กระเด็นลอยออกไปจากที่นั่งในทันที