ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1043

แต่เขา ถึงแม้ว่าได้รับแล้วก็ไม่ได้ตอบกลับเธอ

เขายื่นมือกดแป้นพิมพ์ ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร นิ้วมือสั่นอยู่นานมาก จึงได้กดตัวอักษรสองตัวออกไป

【ม็อกโก：ดาว……】！

ข้อความเพิ่งจะส่งออกไป ทันใดนั้น ในกล่องข้อความสนทนานี้ มีเครื่องหมายอัศเจรีย์สีแดงขนาดใหญ่ปรากฎออกมา

เขาอึ้งไป

หลายวินาทีถึงจะได้สติกลับมา ในวินาทีนั้น หลังจากที่เขาแค่รู้สึกว่าโดนน้ำเย็นหนึ่งกะละมังเทรดลงมาจากบนศีรษะ เขาจ้องมองดูเครื่องหมายนี้ด้วยใบหน้าขาวซีดราวกับกระดาษ รู้สึกเย็นชาไปทั่วทั้งตัว

เธอกล้าบล็อกเขาจริงๆ！

ช่วงเวลาไม่นานนักก็เข้าสู่เวลากลางคืน โรงพยาบาลเงียบสงบไปทั่วบริเวณ แสงไฟในสวนดอกไม้นี้ก็เหมือนว่าจะกลายเป็นสีดำด้วย หรือแม้แต่ความชื้นในอากาศเองก็ค่อยๆ หนักขึ้นมา

ม็อกโกลูบใบหน้าอันหนาวเย็น ในที่สุด เขาก็ลุกขึ้นมาจากบนม้านั่งตัวนี้ ลากตัวเองเข้าไปในห้องโถงผู้ป่วยนอกแบบเย็นชา

“พลตรี คุณไปไหนมาครับ?”

แปลกใจเล็กน้อย เมื่อเขาเพิ่งเข้ามา ก็เห็นว่ามีสมาชิกทีมย่อยคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาหาอย่างลนลาน

ม็อกโกกระตุกมุมปากเล็กน้อย

แต่ในท้ายที่สุด เขายังคอแหบแห้งจนพูดอะไรไม่ออก

สมาชิกทีมย่อย ：”คุณหนูดาวคนนั้นมาครับ พลตรี เมื่อสักครู่คุณอยู่ข้างนอกเห็นแล้วหรือยัง? เธอไปคณาธิปที่ห้องไอซียูทางนั้นแล้วครับ”

“คุณว่าอะไรนะ?”

ในที่สุดคอที่แหบแห้งอยู่นานมาก ก็ย้อนถามประโยคนี้ออกมา

สายตาที่เหม่อลอยมานาน ก็มีร่องรอยแสงสว่างวาบขึ้นมา

สมาชิกทีมย่อยจึงลากเขาเข้ามาถึงในห้องโถงใหญ่ ：”คุณดูสิ ทางนั้นไม่ใช่เหรอ? เธอยืนอยู่ตรงนั้นสักพักใหญ่แล้ว คุณไม่รู้เหรอ?”

เขาชี้ให้ดูไปทางห้องไอซียูชั้นสามของโรงพยาบาลแห่งนี้

ม็อกโก ：”..........”

คนทั้งคนราวกับว่าฟื้นคืนชีวิตกลับมาภายในหนึ่งวินาที หลังจากที่เลือดทั้งหมดของเขาพุ่งสูบฉีดขึ้นมาแล้ว ก้าวเท้าแล้ววิ่งไปยังชั้นบนนี้

นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาวิ่งเข้าไปหาผู้หญิงคนนี้ด้วยความรวดเร็วและกระตือรือร้นแบบนี้

คนคนนั้นเป็นแสงดาวจริงๆ

เธอเพิ่งมาถึงที่นี่ได้ไม่นาน ก็คือนั่งเฮลิคอปเตอร์ที่เช่ามาจากเมืองเคลียร์

หลังจากที่เธอมาถึงแล้ว เดินผ่านสวนดอกไม้ของโรงพยาบาล เธอมองเห็นผู้ชายคนนั้นที่นั่งอยู่บนม้านั่งแล้ว แต่เธอกลับไม่มีสีหน้าอารมณ์ใดๆ แต่กลับเดินตรงเข้าไปอย่างไม่เหลียวมอง

จากนั้นเธอก็เข้ามาถึงหน้าห้องไอซียู

ในกลางดึกของประเทศ T อากาศหนาวเย็นมาก ซึ่งน้อยมากที่จะเห็นเธอสวมเสื้อกันลมลำลองสีดำตัวหนึ่ง บนศีรษะยังมีหมวกเบเรต์

เมื่อมาแล้ว เธอก็ยืนอยู่ตรงหน้าหน้าต่างกระจก มองดูผู้ชายที่นอนใช้เครื่องช่วยหายใจอยู่ในห้องนั้น

นี่มันเป็นความรู้สึกแบบไหนกัน?

อันที่จริง เธอเองก็บอกไม่ถูก

เธอจำได้เพียงว่า ในความทรงจำของเธอ โกรธแค้นผู้หญิงคนนั้นที่ทำลายครอบครัวของพวกเธอมาก เกลียดหล่อนมาตั้งแต่เธอเด็กๆ ทุกครั้งที่หล่อนมาที่บ้านทำท่าโอ้อวดโอหัง เธอก็จะด่าเธอแรงๆ ทุกครั้ง

ดังนั้น เมื่อโตขึ้น ได้รู้ว่าหล่อนมีลูกชายคนหนึ่ง เธอก็เกลียดด้วยเหมือนกัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่พวกเขาสองแม่ลูกได้มาทำร้ายจนพ่อของเธอต้องตาย ทำร้ายจนตัวเธอเองก็เกือบตาย เธอก็ยิ่งเกลียดแค้นมากยิ่งขึ้น