ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 118

อาหญิงเธอพูดจริงด้วย！

“ไม่ ไม่ต้อง ฉันจองเรียบร้อยแล้ว แต่ว่า ……ถ้าคุณว่างล่ะก็ ไปส่งฉันที่สนามบินหน่อยได้ไหม？”

แป้งร่ำยังไม่สามารถต้านทานความยั่วยวนอยู่ เสนอให้ผู้ชายคนนี้ไปส่งตัวเองที่สนามบิน

ทันใดนั้นคิ้วแสนรักก็ขมวดเล็กน้อย

แต่สุดท้าย พอเขาดูนาฬิกาบนข้อมือแล้ว ก็ตกลง：“โอเค ผมว่างแล้วจะไปรับคุณ”

“อือๆ”

ในที่สุดผู้หญิงคนนี้ก็พอใจ

สำหรับผู้ชายแล้ว สุขาวดีพูดได้ถูกจริงๆ ที่จริงก็เหมือนเล่นว่าว ถ้าคุณจับไว้แน่นไป จะทำให้เขาอึดอัด ยิ่งอยู่ไกลคุณมากขึ้น

ถ้าอยากให้ผู้ชายมาอยู่ในมือให้อยู่หมัด

งั้น ต้องรู้จักผ่อนคลายอย่างพอเหมาะ แค่แบบนี้ เขาก็จะเป็นของคุณตลอดไป

——

ในที่สุดเส้นหมี่ก็เจอคณาธิป ในร้านกาแฟแห่งหนึ่งที่ใจกลางเมือง

“ธิป ขอโทษนะ เรียกนายออกมากะทันหันแบบนี้ ไม่ได้ถ่วงงานนายใช่ไหม？”

เส้นหมี่เรียกรถมานี่แล้ว เห็นชายหนุ่มวัยรุ่นที่อยู่ติดหน้าต่างร้านกาแฟ สวมแว่นสีทองด้วยท่าทางสง่างามกำลังรออยู่

ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกผิดนิดหน่อย

แน่นอนว่าคนๆนี้คือคณาธิป

“ไม่เป็นไร เวลานี้ เป็นเวลาพักเที่ยงของพวกเราทันที”

คณาธิปสำรวจหญิงสาวที่ในที่สุดก็เข้ามาอย่างไม่พูดอะไร

อาจเพราะกังวลว่าเขาจะมองสภาพที่เธอเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาลออก วันนี้ก็ยากที่จะแต่งหน้าบางๆ ใบหน้าเล็กๆที่บอบบางและขาวนวลทาบลัชออนบางๆ ริมฝีปากที่อวบอิ่มก็ทาลิปสติกเล็กน้อย ดูแล้วชุ่มชื่นเป็นพิเศษ

“เหรอ งั้นก็ดี”

เส้นหมี่ที่มีเหงื่อบางๆที่หน้าผากได้ยิน ในที่สุดก็โล่งอก

พอนั่งลงไปที่ฝั่งตรงข้าม เธอกำลังจะเรียกพนักงานเสิร์ฟมา

เวลานี้ คณาธิปก็พูด：“สั่งแล้ว คาปูชิโน่ร้อนแก้วหนึ่ง กาแฟจาเมกาบลูเมาท์เทนแก้วหนึ่ง คาปูชิโน่ของคุณ เพิ่มน้ำตาลเพิ่มนม ใช่ไหม”

“อ๋า？อ่า ใช่……ขอโทษนะ ดูสิแขกต้องมาเลี้ยง”

เส้นหมี่ได้ยิน ก็ได้แต่ยิ้มอย่างอึดอัด

เธอดื่มกาแฟแบบนั้นจริงๆ ทั้งร้อนทั้งใส่นมทั้งเติม สิ่งติดนิสัยแบบนี้ ถ้าดื่มในร้านกาแฟหรูๆแบบนั้น ต้องโดนคนหัวเราะเยาะแน่

คิดว่าเธอหยาบคาย สิ้นเปลืองของดีๆแบบนี้！

แต่แล้วยังไงล่ะ？

เธอชอบ แน่นอนว่าเอาตามรสที่เธอดื่ม ชีวิตขมขื่นเพียงพอแล้ว ทำไมเธอต้องบังคับให้ตัวเองดื่มของขมๆแบบนั้นอีกด้วย？

“เอ่อ……ธิป วันนี้ที่ฉันนัดคุณออกมา เพราะอยากถามคุณเรื่องหนึ่ง ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าคุณมีเพื่อนเปิดคลินิก อยากให้ฉันไปทำงานที่นั่น ไม่รู้ว่าตอนนี้เขายังต้องการอยู่ไหม？”