ผลคือเมื่อทั้งสามคนยกโลงศพนี้ขึ้นจนมีช่องที่สามารถให้คนคนหนึ่งออกไปได้แล้วในที่สุด เขาก็ได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งผมยาวสยาย บนร่างกายสวมใส่ชุดกระโปรงสีแดงอยู่คลานออกมาจากข้างใน
ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นอย่างฉับพลัน
“หมี่?!!”
เป็นเวลานานมากที่ภายในห้องห้องนี้เต็มไปด้วยเสียงตกใจของเขา
ถูกต้อง คือเส้นหมี่
ผู้หญิงที่คลานออกมาจากในโลงศพนี้ ก็คือเส้นหมี่คนที่แสนรักไม่เสียดายที่จะใช้ร่างกายของตัวเองที่ใส่แผ่นเหล็กนั้นไว้อยู่ แล้วอาศัยปฏิกิริยาของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้านิวเคลียร์มาหาถึงที่นี่เมื่อสักครู่
ที่แท้เธอยังไม่ตาย
เหตุระเบิดเมื่อสักครู่ ในช่วงวินาทีสุดท้าย เธอถูกจัดใส่เข้าไปในโลงศพ
เส้นหมี่นอนลงบนแผ่นพื้น เธอที่ได้รับการช่วยเหลือในที่สุด แหงนหน้ามองขึ้นไปยังเศษซากกำแพงที่หักพัง แล้วก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ขึ้นมา
เธอเกือบจะขาดใจตายอยู่ข้างในนั้นแล้ว
ม็อกโกยืนดูอยู่ข้างๆ จนกระทั่งในที่สุดลมหายใจเธอคงที่ลงแล้ว จึงได้เดินเข้ามาช่วยประคองเธอลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ
“ทำไมเธอถึงได้เข้าไปอยู่ในโลงศพ? ที่นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
“ฉัน.......”
เมื่อเส้นหมี่ถูกเตือนสติแบบนี้ ในที่สุด เธอก็นึกถึงเหตุการณ์ที่ตัวเองถูกผลักเข้าไปในโลงศพ
“ตอนนั้นฉัน....ตอนนั้นระเบิดที่มัดกับตัวฉันไว้จู่ ๆ ก็เริ่มทำงาน จากนั้น ฉันคิดอยากจะหนีออกไป แต่ประตูเปิดออกไม่ได้ ต่อมา.....ต่อมาสุกฤตก็จู่ ๆ กระชากถุงระเบิดบนตัวฉันออกมา ยังเอาฉันโยนเข้าไปในโลงศพไม้มะเกลืออายุนับพันปีนี่อีกด้วย ฉัน......”
เธอพูดถึงตรงนี้ ในที่สุดก็เข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่าขาดไปคนหนึ่ง
ดังนั้น เธอรีบหันหน้าไปมองหา กลับไม่คิดว่า แว๊บแรกที่ปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอจะเป็นซากศพที่เหลือเพียงขาข้างเดียว และยังเหลือแค่เพียงครึ่งเดียว!
ยังมีเศษชิ้นเนื้อที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้น!!
“อ้วก--”
ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหว กุมหน้าอกของตัวเองไว้แล้วอาเจียนออกมาตรงนั้น
ม็อกโก: “.......”
กำลังคิดอยากจะพูดอะไร ในเวลานี้ จู่ ๆ ตรงหน้าประตูกลับมีคนคนหนึ่งวิ่งเข้าอย่างโซซัดโซเซ
เมื่อชายคนนี้เข้ามาแล้ว และได้เห็นหญิงสาวที่ถูกช่วยออกมาจากข้างใน หลังจากที่ร่างกายของเขาสั่นอย่างรุนแรงไปทั้งตัว ราวกับว่าในที่สุดเลือดและหัวใจในร่างกายก็ได้ฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง
“ที่รัก!”
เขาเดินโซเซพุ่งเข้ามา
ผู้ชายที่รูปร่างสูงใหญ่ขนาดนั้น และทำให้ผู้คนต่างพากันหวาดหวั่นขนาดนั้นคนหนึ่ง หลังจากที่พุ่งเข้ามาแล้ว เขากลับเหมือนเด็กคนหนึ่ง น้ำตาหยดใหญ่ๆ ร่วงหล่นออกมาจากในดวงตาของเขา
เส้นหมี่กำลังอาเจียนอยู่
ทันใดนั้นได้ยินเสียงที่แสนคุ้นเคย เธอก็อึ้งตกใจไปอย่างฉับพลัน
“พี่ชาย......”
เธอลุกขึ้นยืนตรง มองดูผู้ชายที่วิ่งเข้ามาหาตัวเองด้วยน้ำตาคลอเบ้าเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก