สรุปเนื้อหา บทที่ 1293 กลับบ้าน – ยัยหมอวายร้ายที่รัก โดย เมียวเมียว
บท บทที่ 1293 กลับบ้าน ของ ยัยหมอวายร้ายที่รัก ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เมียวเมียว อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
“ไม่ ผมคิดว่าคุณพูดไม่ผิดหรอก เดิมทีผมไม่ควรที่จะมีความคิดแบบนั้น ถ้าพัฒนาไปแบบนั้นละก็ ผมกับม็อกโกคงเป็นเพื่อนกันต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ผมควรจะขอบคุณคุณถึงจะถูก”
คาดไม่ถึง คนคนนี้ กลับเป็นคนที่มีเหตุผลมาก
แสนรักได้ฟังแล้ว ถึงได้วางใจลงได้
ตอนนี้ เขาถูกปลดออกมาแล้ว จึงให้คนคนนี้พยุงเอาไว้ ทั้งสองเดินออกมาจากชั้นได้ดินแล้ว
แต่ว่า คาดไม่ถึงว่า เมื่อพวกเขาออกมา ใบหูได้ยินเสียงที่มหึมาดังออกมา พื้นดินที่อยู่ใต้เท้าของพวกเขา สามารถเห็นได้ด้วยเปล่าว่าสั่นไหวขึ้นมาแล้ว
“เดินเร็วหน่อย ที่พื้นด้านล่างต่างฝังระเบิดนิวเคลียร์เอาไว้เต็มไปหมด น่าจะมีคนเชื่อมต่อแล้ว นำจุดการระเบิดนำทางไปทางด้านโน้น พวกเราใช้โอกาสนี้รีบหนีออกไปเถอะ”
ภาสดรได้เห็นฉากนี้แล้ว น้ำเสียงรีบร้อนอย่างมาก
แสนรักได้ยินแล้ว พยักหน้า ทันใด เขาก็ถูกเขาพยุงเอาไว้ ทั้งสองรีบพุ่งไปอีกทางที่ไม่มีการระเบิดเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วแล้ว
“ปัง——”
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ปรากฏว่าด้านหลังเหมือนกับผีเร่งชีวิตยังไงอย่างงั้น ดังออกมาอย่างต่อเนื่อง
ในหูของแสนรักไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้ว
สิ่งเดียวที่เขาสามารถรู้สึกได้ หัวใจที่อยู่ในอกของตัวเองกระหน่ำเต้นอย่างรุนแรง ยังมี หอบจนเขาเกือบจะหายใจไม่ทันแล้ว ผสมกับกลิ่นคาวเลือดที่อยู่ในปาก
“แสนรัก? แสนรัก?”
เหมือนกับว่ามีคนเรียกเขาอยู่ข้างหู
แต่เมื่อไฟที่อยู่ด้านหลังนั้นใกล้เข้ามาขึ้นเรื่อย ๆ เขาก็ไม่ได้ยินอะไรแล้ว
เขารู้เพียงว่าต้องวิ่งไปทางด้านหน้าอย่างสุดชีวิต วิ่งไม่หยุด……
เพราะว่า เขารู้ว่า เขาตายไม่ได้ ที่บ้านยังมีคนรอเขาอยู่ ใบหน้าน้อยๆที่แสนน่ารักทั้งสามนั้น ยังมี เจ้าคนโง่ที่รอให้เขากลับไปอยู่ตลอด
“บึ้ม——”
ห้องใต้ดินทั้งอันมีกลุ่มควันมหึมาเหมือนกับดอกเห็ดพวยพุ่งออกมา
แสนรักคนทั้งคนถูกแรงสะเทือนผลักให้ลอยออกไป ในตอนที่เขาตกลงพื้น ภาสดรคลานลุกขึ้นมาจากพื้นเข้ามาดูแล้ว ไม่มีสติอีกต่อไปแล้ว
ในขณะเดียวกัน ชายหนุ่มที่สวมแว่นตากรอบสีทองคนหนึ่งก็ตามเข้ามาแล้ว หลังจากเขาได้เห็นฉากนี้แล้ว รีบตะโกนไปหาที่อยู่ด้านหลังในทันที:“เร็ว นำเขาส่งไปโรงพยาบาล เร็วหน่อย!!”
“……”
คืนคืนนี้ ในที่สุดก็สิ้นสุดลง
หลังจากนั้นสองชั่วโมงผ่านไป ฟ้าก็สว่างแล้ว ก็กลายเป็นวันใหม่อีกวัน……
——
หลังจากนั้นสองวัน เดอะวิวซี
แสงดาวตัดสินใจแล้วว่าจะพาเด็กๆทั้งสี่คนกลับไปยังเมืองA เพราะว่า หลังจากเส้นหมี่ไปที่เมืองAแล้ว ก็ยังไม่กลับมาโดยตลอด
อีกทั้งเธอเหมือนกับว่ายังไม่มีวี่แววว่าจะกลับมา เธอได้ให้คนทำความสะอาดตึกวังฬาหนึ่งที่เรืองรองแล้ว แสนรักถึงแม้ว่าจะยังอยู่ที่โรงพยาบาลยังไม่ฟื้น
แต่ว่า เธอน่าจะรอให้เขาฟื้นก่อน ค่อยส่งไปที่นั่น
คนหนึ่งครอบครัวสุดท้ายก็พาเจ้าแฝดทั้งสามกลับมายังเมืองAแล้ว
เมืองA
เส้นหมี่วิ่งไปวิ่งมาระหว่างเรืองรองกับโรงพยาบาล เธอพึ่งจะได้รับข่าว พูดว่าคนสามารถพากลับบ้านได้แล้ว นี่ทำให้เธอดีใจเป็นอย่างมาก
“พี่ใหญ่คณาธิป ทางโรงพยาบาลพูดว่าสามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ฉันเตรียมเอาไว้ว่าวันนี้จะพาเขากลับไป ฉันคิดว่า หลังจากที่เขาตื่นมา ในวินาทีที่เขาลืมตา มองเห็นว่าอยู่ในบ้าน เขาคงจะดีใจอย่างมาก”
เธอถือเอกสารรายงานการออกจากโรงพยาบาล พูดกับชายหนุ่มที่พึ่งจะเดินมาถึงตรงทางเดินอย่างดีอกดีใจ
คณาธิปหยุดลงแล้ว
“เร็วจัง? ไม่ใช่ว่ายังไม่ฟื้นไม่ใช่เหรอ?”
“ไม่เป็นไรหรอก คุณหมอบอกแล้ว เพียงเพราะว่าร่างกายของเขาได้รับความเสียหายมากเกินไป ตอนนี้กำลังหลับลึก สามารถกลับบ้านได้แล้ว บาดแผลบนผิวหนังด้านนอก สามารถค่อยๆรักษาที่บ้านได้”
“แล้วคุณล่ะ? คุณจะทำยังไง?”
คาดไม่ถึง คนคนนี้พูดประโยคนี้ออกมาแบบนี้แล้ว
ทันใดนั้นเส้นหมี่ก็นิ่งอยู่ที่นั่นแล้ว
ในตอนแรกเธอดีใจเกินไป ต่างลืมไปหมดแล้วว่าบนร่างกายยังมีอันตรายแอบแฝงอยู่
“ผมได้ติดต่อโชกิ โดโมโตะให้คุณแล้ว ถ้าคุณมีเวลาละก็ ผมจะให้เขาเข้ามาตรวจให้คุณ แน่นอนว่าร่างกายของเขาสำคัญ แต่ว่าตัวคุณเองก็ต้องสุขภาพแข็งแรง ไม่งั้น คุณจะใช้ชีวิตอยู่กับเขาอย่างยืนยาวได้อย่างไร?”
คนคนนี้ ยืนอยู่ตรงทางเดินแบบนี้ มองมาที่เธออย่างสงบพูดคำพูดแบบนี้ออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก