ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1334

สุดท้ายเคมีก็สามารถตามหมอนุชนาถที่เป็นอดีตอาจารย์ของเส้นหมี่มาได้

เธอเกษียณแล้ว

แต่เมื่อหนึ่งปีก่อนกลับมาใช้ชีวิตวัยเกษียณที่เมืองA ในตอนนี้การที่เชิญคุณหมอที่เกษียณแล้วท่านนี้มา มันเหมาะสมที่สุด

แต่ความจริงไม่มีใครรู้ว่าหมอนุชนาถก็รู้จักคณาธิป เพราะเธอเป็นเพื่อนสนิทของญาณี ตอนที่ญาณีรับเลี้ยงคณาธิปทำไมเธอจะไม่รู้จัก?

ตอนที่คณาธิปป่วยเด็กๆ เธอมักจะมารักษาให้

หมอนุชนาถที่ผมขาวหงอกถูกพาตัวมาที่ชั้นบนสุดของหิรัญชากรุ๊ปอย่างลับๆ พอเห็นชายหนุ่มคนนี้ที่ตอนนี้นอนหลับตาอยู่บนโซฟา ใบหน้าซีดไม่มีเลือด ร่างกายขดตัวราวกับเด็ก

เธอถอนหายใจ

"เด็กคนนี้ชะตาชีวิตลำบากจริงๆ"

ประโยคนี้ทำเอาคนในที่นั่นต่างก้มหน้าลงอย่างเงียบๆ

มีเพียงเชียนหยวนล๋ายเย่ที่ยืนเฝ้าอยู่ข้างๆฟังแล้วเงยหน้าเล็กๆมองไปที่หมอชราที่เกษียณแล้ว

"คุณย่าหมอคะ ทำไมท่านถึงบอกว่าชะตาชีวิตลำบากล่ะคะ? เขา...มีความจริงอะไรที่ปกปิดอยู่ใช่ไหมคะ?"

สาวน้อยคนนี้ฉลาดมากทีเดียว

หมอนุชนาถพยักหน้า หลังจากเข้ามาดูคณาธิป ทันใดนั้นเธอก็กระซิบข้างหูของเขาว่า "เม็ดถัวเขียว?"

"..."

เม็ดถัวเขียว?

คิดไม่ถึงว่าเธอ...จะเรียกผู้ชายตัวใหญ่คนว่าเม็ดถัวเขียว?

ยิ่งไปกว่านั้นเขายังคงเป็นประธานของหิรัญชากรุ๊ปที่สง่างาม!!

ทุกคนตะลึงอ้าปากค้าง

รวมถึงเชียนหยวนล๋ายเย่

แต่ความจริงก็คือเมื่อเรียกชื่อนี้เสร็จ ชายผู้ซึ่งนอนอยู่บนโซฟาที่เดิมทีไม่ว่าจะเป็นเชียนหยวนล๋ายเย่และผู้บริหารของบริษัทก็ไม่สนใจลืมตาขึ้นทันที

จากนั้นคนที่แทบจะไม่ขยับอะไรตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ก็หันมามองทีละนิดๆ

"คุณ--"

"ใช่ ฉันเอง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ยังจำได้ว่าครั้งที่แล้วที่เจอคือตอนที่น้าฝันพาเธอมาตรวจ บอกว่ามาตรวจเพื่อขอรับใบรายงานผลการตรวจสุขภาพตอนกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย"

หมอนุชนาถมองเขาด้วยรอยยิ้มที่ยังคงอ่อนโยน อารมณ์ที่แสดงออกนี้ราวกับว่าเขาได้ย้อนกลับไปในอดีตในปีนั้น

เป็นเรื่องที่ผ่านมานานมากแล้ว?

ชายผู้นอนขดตัวบนโซฟาเริ่มนึกถึงอดีตช้าๆ และเมื่อในสมองของเขาปรากฏผู้หญิงที่มักมองเขาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ในที่สุดเขาก็ค่อยๆรู้สึกผ่อนคลายลง

ใช่ ในตอนนั้นน่าจะเป็นตอนที่เขาสบายใจและมีความสุขที่สุด

เพราะสิบปีนั้นเป็นช่วงเวลาที่ได้รับความอบอุ่นที่สุดในชีวิตของเขา

"นึกออกแล้วใช่ไหม?"

"ครับ..."

ชายที่รู้สึกผ่อนคลายบนโซฟาส่งเสียง "ครับ" ด้วยแหบแห้ง

คนอื่นเห็นดังนั้นก็มีสีหน้าประหลาดใจ