ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1367

พอเส้นหมี่ได้ยินเรื่องดีๆ แบบนี้ก็ดีใจจนวางโทรศัพท์ลง แล้วเธอก็รีบพุ่งเข้ามาหา

ชินจังที่กำลังแก้โจทย์อยู่ก็เงยหน้าขึ้นเหลือบมองหม่ามี๊

“หม่ามี๊ ก็แค่ไปดู”

“หม่ามี๊รู้ แต่นั่นก็สุดยอดมากแล้ว หม่ามี๊ได้ยินมาว่า สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่ลับที่สุดของสถาบันวิจัยแห่งประเทศ ชินชิน หม่ามี๊ภาคภูมิใจในตัวลูกมากๆ เลย”

เส้นหมี่กอดลูกชายไว้แล้วหอมฟอดใหญ่ลงบนศีรษะน้อยๆ ของเขา

ชินจัง : “……”

ใบหน้าเล็กที่ขาวหมดจดและเย็นชา ก็เลยปรากฏสีแดงระเรื่อขึ้นมา เขารู้สึกเขินจนต้องก้มหน้าก้มตาทำการบ้านต่อไป

แสนรักนั่งมองดูอยู่ข้างๆ ในดวงตาก็ยังแฝงด้วยความชื่นชมด้วย

“แล้วคุณจะไปไหม?”

“หา? ต้องนั่งเรือไปหรือเปล่า? ไม่ได้อยู่บนเกาะนี้ใช่ไหม?” ความสนใจของเส้นหมี่จดจ่อกับเรื่องนี้ขึ้นมา ทันใดนั้น เธอคิดถึงว่าต้องนั่งเรือ ใบหน้าเล็กๆ ก็ขาวซีดลงเล็กน้อย

นี่ยังคงเป็นเหตุการณ์จากครั้งก่อนที่เธอมาที่นี่

เดิมทีเธอไม่เมารถเมาเรือ แต่ครั้งก่อนไม่รู้ว่าทำไม? ตอนที่เธอเดินทางมา เรือขับอยู่นานเท่าไหร่ เธอก็อาเจียนนานเท่านั้น เรียกได้ว่าลำบากถึงขีดสุด

แสนรักเห็นเช่นนั้น ก็ไม่คิดเลยสักนิด: “ผมสามารถสั่งการให้เฮลิคอปเตอร์มารับ”

เส้นหมี่: “ช่างเถอะ อย่ายุ่งยากเลย พวกคุณก็ไม่ได้ไปนานเสียหน่อย ก็แค่วันเดียวใช่ไหม? งั้นฉันไม่ไปดีกว่า คุณช่วยฉันถ่ายรูปมาหน่อยก็พอแล้ว”

เธอห้ามเขาไว้

เพราะว่ามันยุ่งยากมากจริงๆ

แสนรักเห็นแล้วก็ได้แค่ตกลงรับปาก

ในคืนนั้น หลังจากที่ลูกนอนหลับแล้ว สองสามีภรรยาก็เพลิดเพลินไปกับโลกแห่งคู่รักสองต่อสอง

“ที่รัก ได้ไหม?”

“.......อุ๊บ คุณว่าไงล่ะ?”

หญิงสาวที่ถูกร่างกายอันเร่าร้อนของผู้ชายทับไว้อยู่ข้างล่าง ในแสงไฟสลัวๆ มองดูดวงตาแฝงด้วยรอยยิ้มคู่นั้นของชายหนุ่มคนนี้อย่างทำอะไรไม่ได้

พูดถึงเรื่องขี้โกง คือไม่มีใครเทียบเขาได้จริงๆ

ค่ำคืนอันแสนหวาน ตลบอบอวลไปทั่วทั้งห้อง

วันถัดมา

เมื่อเส้นหมี่ลืมตาขึ้นด้วยความปวดเมื่อยทั้งตัวจากบนเตียง เธอพบว่าข้างกายไม่มีคนอยู่แล้ว แต่ด้านบนหัวเตียงมีโน้ตแผ่นหนึ่งทิ้งเอาไว้อย่างเอาใจใส่

ตัวอักษรด้านบนที่ดูกระฉับกระเฉงมีพลังของชายหนุ่มบอกเธอว่าเธอลงมาชั้นล่างอาหารเช้าทำไว้เสร็จแล้ว อยู่ในตู้อุ่นกับข้าว

ยังมีบนเกาะตอนเช้าอากาศจะเย็น และมีความชื้นสูงอย่าให้เธอออกไป กับข้าวและอาหารที่สดใหม่ เขาก็ไปเอามาจากสถาบันวิจัยทางนั้นแล้วใส่ไว้ในตู้เย็น

หรือแม้แต่เสื้อผ้า เขาก็บอกเธอว่าซักไว้เสร็จแล้วอยู่ในเครื่องซักผ้า

ถ้าหากไม่ใช่เพราะลูกต้องออกเดินทาง เขาก็จะตากมันให้เสร็จแล้วด้วย

เส้นหมี่รู้สึกตลกนิดหน่อย

เพราะว่าจู่ ๆ เธอก็นึกขึ้นได้ว่า เมื่อครึ่งปีก่อนผู้ชายคนนี้ เขายังคงเป็นผู้ชายที่ปั่นป่วนสถานการณ์ภายในของทั้งประเทศ เขาเคยเป็นราชาแห่งอาณาจักรธุรกิจ และก็เป็นเจ้าแห่งวงการที่มีผลงานและชื่อเสียงเป็นที่ประจักษ์

แต่ตอนนี้ เขากลับเปลี่ยนเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ต้มซุปให้กับเธอด้วยมือตัวเอง วันทั้งวันรู้แต่วนอยู่รอบตัวเธอและลูก

เธอกำลังทำผิดกฎหมายอยู่หรือเปล่า?

กลับคิดไม่ถึงว่า หลังจากที่เธอกดนิ้วลงไป พบว่าชีพจรเต้นอ่อนแรงมากจนทำให้หัวใจเธอรู้สึกหนักอึ้ง อีกทั้งยังแปลกมากๆ

“ผม......ผมยังไม่ได้กินอะไรเลย เมื่อเช้าผมก็กินซาลาเปา ข้าวต้มอะไรพวกนี้ ซึ่งก็เป็นของกินปกติ”

“……”

เส้นหมี่ไม่ได้ถามอะไรอย่างอื่นอีก

เธอเพียงแค่กลอกตามองบนใส่ชายคนนี้ หลังจากที่กดท้องของเขาอีกครั้ง เธอตรวจดูโคนลิ้นของเขาดูครู่หนึ่ง แล้วก็เงียบไม่พูดอะไรอีก

คนของสถาบันวิจัย: “แม่น้องชินชิน เจษฏ์ เขาเป็นอะไรมากไหม?”

ผู้หญิงวัยกลางคน: “ใช่ นี่มันโรคอะไรกันแน่ ก่อนหน้านี้คุณหมอก็ตรวแล้ว แต่ก็ไม่มีผลออกมา กินยาก็ยังไม่เห็นจะหายขาด”

“แน่นอนว่าหายขาดไม่ได้แล้ว เขาโดนยาพิษ อีกทั้งมันได้แทรกซึมเข้าไปในอวัยวะภายในของเขาเรียบร้อยแล้ว พวกคุณลองคิดดูให้ดีๆ ปกติเขาสัมผัสกับอะไรบ้าง? และกินอะไรบ้าง?”

สุดท้ายเส้นหมี่ก็พูดผลการวินิจฉัยของตัวเองนี้ออกมาสีหน้าเคร่งเครียดจริงจัง

หา?

โดนยาพิษ?

คนของสถาบันวิจัยได้ยินแล้วต่างก็ตกใจถึงขีดสุด

สถาบันวิจัยจะมียาพิษอะไรได้ล่ะ? พวกเขาที่นี่ก็ไม่ใช่สถาบันวิจัยชีววิทยา แต่เป็นสถานที่ที่วิจัยกลศาสตร์ควอนตัมเช่นชิป ยาพิษจะมาจากที่ไหนกัน?

คนของสถาบันวิจัยต่างเร่งรีบค้นหามันขึ้นมา

แต่เส้นหมี่กลับใช้เข็มเงินของตัวเองระงับความเจ็บปวดให้กับวิศวกรคนนี้ชั่วคราวก่อน

จากนั้นเตรียมที่จะไปหายาจีนโบราณที่พอช่วยบรรเทาพิษให้เขาได้มาก่อน ที่นี่ไม่มียาจีนโบราณ คิดอยากจะจัดยาก็ได้เพียงแค่เป็นแบบสำเร็จรูปเท่านั้น