ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1391

แสนรักจึงยิ้มให้

กำลังจะพูดอะไรสักอย่าง ในเวลานี้ตรงด้านหลังของ ถมัตถ์ จู่ ๆ กลับมีคนคนหนึ่งเดินมา

“ห่างกัน 12 นาทีพอดีเลย พวกเธอนี่โชคดีจริงๆ เลยนะ”

คือ ราตรี เธอก็มาด้วย

แสงดาวปากไว เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็รีบพูดขึ้นอย่างภาคภูมิใจทันทีว่า: “โชคดีอะไรกันคะ? ทุกอย่างคือพึ่งการคำนวณของหลานชายอัจฉริยะตัวน้อยของฉัน พวกเราถึงได้รอดกันกลับมา”

เธอกระโดดขึ้นมาจนในเรือ เดินมาถึงทางนี้แล้วกอดชินจังที่กำลังถูกหม่ามี๊จูงมือไว้อยู่

“หลานชายใหญ่ ป้ารักหนูที่สุดเลย” หอมแก้มฟอดใหญ่แบบกะทันหัน จนทำให้ชินจังเกือบจะใช้เท้าเล็กๆข้างหนึ่งแตะคุณป้าคนนี้ให้ปลิวออกไป

ที่แท้ก็คือเด็กคนนี้?

บนเกาะเล็กๆ ที่ตกอยู่ท่ามกลางความมืด หลังจากที่ ราตรี ได้ยินคำอธิบายนี้ ในที่สุดสายตาของเธอก็ตกลงบนตัวของเด็กคนนี้ และมีแสงประกายปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ

ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเธอไม่ขยับอยู่สักครู่หนึ่ง

ถมัตถ์: “ใช่ เด็กคนนั้นเก่งกาจมากจริงๆ ดูแล้วว่าสถาบันวิจัยของพวกเราเก็บได้เพชรล้ำค่าแล้วจริงๆ ไม่ได้แล้ว ฉันต้องพาเขาไปที่ศูนย์กลางฐานวิจัย”

ศูนย์กลางฐานวิจัย?

แสนรักสองสามีภรรยาที่เพิ่งขึ้นฝั่ง เมื่อได้ยินคำพูดนี้ต่างก็พากันหันไปมองที่เขา

“อาพูดถึงสถานที่นั้นที่เคยพาพวกเราไปเยี่ยมชมครั้งที่แล้วเหรอครับ?”

“ใช่ เป็นไงบ้าง? รัก เธอคิดว่าอาจัดการเลยดีไหม? อาจะบอกเธอให้นะ ตอนนี้ที่ศูนย์กลางฐานวิจัยขาดอยู่ก็คือบุคคลอัจฉริยะแบบนี้ หนุ่มน้อยคนนี้เก่งมากเลยจริงๆ สามารถคำนวณออกมาได้แม้แต่พายุเฮอริเคน มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องทัศนศาสตร์กับควอนตัมโดยกำเนิด ถ้าหากไม่มีพรสวรรค์ติดตัวมานั่นคือไม่สามารถค้นพบได้อย่างแน่นอน

ถมัตถ์ ตื่นเต้นมากพูดจาวกวนเล็กน้อย

แสนรัก: “.......”

เส้นหมี่: “.......”

มีเพียงคนที่คุ้นเคยและรู้จักสถานการณ์ของฐานวิจัยทางนั้นอย่างม็อกโก จึงเดินเข้ามา

“หัวหน้ามัตถ์ โครงการที่ฐานวิจัยทางนั้นกำลังดำเนินการคือล้วนแต่เป็นความลับสุดยอด อีกทั้งสิ่งของก็กำลังจะยิงปล่อยหรืออาจจะนำออกมาเปิดตัว เขาเพิ่งจะสิบเอ็ดขวบ อายุน้อยเกินไปหรือเปล่าครับ?”

“ไม่น้อยแล้ว เธอรู้ไหมว่าต่างประเทศมีเด็กอัจฉริยะคนหนึ่ง อายุแปดขวบก็เข้าร่วมในงานวิจัยจรวดของประเทศพวกเขาแล้ว? เหอะเหอะ ชินจังของพวกเรา ฉันจะต้องทำให้เขาได้กลายเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมากขึ้นอย่างแน่นอน”

ประโยคสุดท้ายนี้ ชายคนที่มีส่วนร่วมในการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของประเทศมาตลอดชีวิตก็ได้ลูบศีรษะน้อยๆ ของชินจัง และเผยให้เห็นสีหน้าท่าทางแบบภาคภูมิใจมาก

และสีหน้าท่าทางแบบนี้ ดูแล้วก็เหมือนว่าเขาได้เห็นเด็กคนนี้เป็นเหมือนหลานชายแท้ๆ ของเขาไปเรียบร้อยแล้ว

แสนรักไม่พูดอะไรต่อ

ในสมองของเขาก็นึกถึงเพื่อนสหายที่เสียสละชีวิตเพื่อเขาคนนั้น

ในคืนนั้น เมื่อสองสามีภรรยากลับมาถึงในห้อง หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวและนอนลงบนเตียงแล้ว ก็ได้เริ่มปรึกษาถึงเรื่องนี้

เส้นหมี่: “พี่ชาย พี่คิดว่าชินชินไปอยู่ที่ฐานวิจัยจะดีไหม?”

แสนรัก: “แน่นอนว่าเป็นเรื่องดี พรสวรรค์ด้านนี้ของเจ้าลูกชายคนนี้ได้มีเกินมากกว่าที่ผมคาดการณ์เอาไว้ ถ้าหากสามารถนำไปใช้ได้อย่างชาญฉลาด แน่นอนว่าเป็นเรื่องดีที่สุด”

“……”