ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1398

เดี๋ยวนะ ตายอยู่ที่นั่น?

ทันใดนั้น ดูเหมือนว่าเธอนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“พี่ชาย พี่หมายความว่า ที่นั่นต่อสู้กันอีกแล้วเหรอ?”

“อืม แต่เมื่อก่อนเป็นการต่อสู้แบบเล็กๆ น้อยๆ คราวนี้จระเข้ตัวใหญ่สองสามตัวก็พร้อมที่จะเคลื่อนไหวเพื่อแย่งชิงเนื้อติดมันชิ้นนั้นมาให้ได้ ฉะนั้นก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติที่จะทำให้เกิดความหวาดผวาต่อเศรษฐกิจโลก”

แสนรักวิเคราะห์ให้ฟังอย่างเรียบง่าย

เส้นหมี่จึงได้เข้าใจขึ้นมา พูดตามตรงว่าเธอมีพรสวรรค์ที่สูงมากในด้านการลงทุน แต่สำหรับสภาพท้องตลาดและแนวโน้มการพัฒนาในโลกธุรกิจแล้ว เธอยังคงสู้ผู้ชายคนนี้ไม่ได้

“แล้วตอนนี้พวกเราต้องทำยังไง? หนึ่งสัปดาห์ 5% นั่นคือหลายหมื่นล้านแล้ว ถ้าหากยังลดฮวบแบบนี้ต่อไป.....?”

“ไม่มีวิธีอื่น ได้เพียงแค่ทักทายพูดคุยกับลูกค้าสำคัญเหล่านั้นก่อน เมื่อจำเป็นก็ระงับความร่วมมือเอาไว้ก่อนชั่วคราว ไม่อย่างนั้นพวกเขาถูกร่างแหไปด้วย ซึ่งจะสร้างความเสียหายที่มากขึ้นต่อหิรัญชากรุ๊ป

ผู้ชายคนนี้ชี้แนะให้เห็นถึงความสำคัญในการแก้ไขจัดการเรื่องนี้อย่างตรงประเด็น

เส้นหมี่: “.......”

นั่นไม่ใช่ต้องไปต่างประเทศเหรอ?

แสงดาวผู้หญิงคนนั้นไหวเหรอ?

ความคิดแรกเธอก็คิดถึงเรื่องนี้

ผลคือยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ผู้หญิงคนนี้ก็ปรากฏขึ้นมาในกลุ่มวีแชท

【แสงดาว: แสนรัก ฉันบอกนายให้นะ ฉันไม่ไปหรอก ฉันเอาพวกเขาไม่อยู่ นี่มันเรื่องอะไรกัน? ตอนที่เขาดีกัน พวกเราก็ร่วมมือกับเขา ตอนนี้พอเขาเจอปัญหา พวกเราก็ยุติ แล้วนี่ยังจะไปหาเรื่องถูกต่อยเหรอ? 】

【เส้นหมี่:……】

【ม็อกโก:……】

【อาจารย์ดิลก:……】

【หนูเย่: ……พี่สาวคะ จะพูดแบบนี้ไม่ได้ ธุรกิจก็คือธุรกิจ แน่นอนว่าพวกเราต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้มาซึ่งประโยชน์สูงสุดของตัวเอง ไม่อย่างนั้น ถ้าบริษัทพังคนอื่นก็จะไม่รู้สึกว่าพวกเราจะเก่งกาจยิ่งใหญ่เพียงใด】

【แสงดาว:……】

ในหนี่งวินาที ห่างกันด้วยหน้าจอต่างก็สามารถรู้สึกได้ถึงไฟแห่งความโมโหเดือดดาลของผู้หญิงคนนี้

พอเส้นหมี่ได้เห็นก็รีบโผล่ออกมาด้วย

【เส้นหมี่: อย่ารีบอย่ารีบ ฉันจะเรียกแสนรักออกมา ให้เขาจัดการ】

【@แสนรัก@แสนรัก@แสนรัก……】

รีบ @ ผู้ชายคนนี้มาดับไฟ

แต่ในความเป็นจริง หญิงสาวคนนี้พูดก็ไม่ผิดเลยสักนิด ธุรกิจก็คือธุรกิจ หนังหน้าไฟก็คือปกป้องผลประโยชน์ของตัวเอง เธอยังเข้าใจเรื่องธุรกิจเป็นอย่างดีเลยทีเดียว

ในกำลังที่ในกลุ่มกำลังตึงเครียดกันอย่างหนัก

ในเวลานี้ มีคนคนหนึ่งโผล่ออกมา

【คณาธิป: ผมไปเอง จองตั๋วเครื่องบินวันพรุ่งนี้ไว้เรียบร้อยแล้ว】

【หนูเย่: หา? ที่รัก คุณ.....คุณพรุ่งนี้ยังต้องไปทำการรักษานะ? อีกอย่าง สถานการณ์แบบนี้คุณเคยจัดการมาก่อนไหม? คุณ.....】

【คณาธิป: พอแล้ว สรุปตามนี้ละกัน】

เขาไม่ให้เวลาสำหรับสาวน้อยคนนี้ได้พูดต่อไปเลยสักนิด เพราะว่ายิ่งพูดเยอะก็ยิ่งผิดเยอะ

ดังนั้น เรื่องนี้ในที่สุดก็จบลงด้วยการที่คณาธิปเดินทางไปต่างประเทศ และแสงดาวที่อยู่ในบริษัท ถึงแม้ว่าใบหน้าจะมืดมนไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้โผล่ออกมาอีก

เส้นหมี่ถอนหายใจแล้ววางโทรศัพท์มือถือลง