ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1415

แสงดาว : “โอ้มายก็อด พวกเราไปทานอาหารที่บ้านพวกเขาได้แล้ว จะว่าไป นอกจากการแต่งงานครั้งนั้น ฉันก็ไม่เคยได้ดื่มด่ำกับงานเลี้ยงรวมญาติอย่างแท้จริงเลย”

เส้นหมี่ : “น้องก็ด้วยแหละ”

หนูรินจัง : “งั้นเรารีบไปกันเถอะค่ะ หม่ามี๊ หนูต้องเปลี่ยนกระโปรงตัวสวยๆตัวหนึ่งด้วยไหมคะ?”

“……”

โยนกันโยนไปมาอยู่นาน ครึ่งชั่วโมงต่อมา ก็ถึงเวลาออกเดินทางกันแล้ว

เพราะว่าปอร์เช่ไม่เคยมาสถานที่แบบนี้มาก่อน ในเวลานี้หลังจากที่ได้ยินว่าสามารถไปทานอาหารที่คฤหาสน์ชนชั้นสูงในตำนานได้ เขาจึงรู้สึกประหม่ามาก ก็เลยคอยอยู่ข้างๆพี่สาว มาตลอดทาง

“พี่ครับ พวกเราไป สถานที่นั้น ต้องระวังเรื่องอะไรบ้างครับ?”

“ไม่ต้องหรอก มีหนูเย่อยู่ทั้งคน นายไม่ต้องกังวลไปหรอกน่า”

เส้นหมี่รีบปลอบลูกพี่ลูกน้อง

ปอร์เช่ถึงจะรู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย

ประมาณสี่สิบนาทีต่อมา เมื่อทุกคนมาถึงคฤหาสน์เชียนหยวนแห่งนี้อีกครั้ง พวกเขามองเเวบเดียวก็เห็นว่า นอกจากเชียนหยวนล๋ายเย่และคณาธิปสองสามีภรรยาที่หน้าประตูแล้ว

พ่อตาและแม่ยายของเขา ก็รออยู่หน้าประตูอีกเช่นกัน

พูดตามตรง พวกเขาก็เป็นคนที่มีเหตุมีผลจริงๆ

ในคืนเดียวกัน มื้ออาหารนี้ทุกคนทานกันอย่างสนุกสนานมากๆ หากไม่ใช่เพราะลูกเขยอีกคนของเชียนหยวนเซ็นที่เข้ามากลางคันละก็

“คุณพ่อครับ นี่คุณพ่อลำเอียงเกินไปรึปล่าวครับ? เราสองคนต่างก็เป็นลูกเขยของคุณพ่อกันทั้งนั้น ทำไมคุณพ่อถึงเชิญแต่อากิยามะทานอาหาร แต่ไม่เชิญผมเทนคา ฮิโรชิด้วยล่ะครับ?”

เทนคา ฮิโรชิซึ่งสวมสูทชุดหนึ่งเป็นพิเศษเดินเข้ามา หลังจากที่เห็นฉากงานเลี้ยงในคฤหาสน์กำลังสังสรรค์เริงรื่นกันอยู่

เขาดึงเชียนหยวน ชิกะที่สวมชุดกิโมโนอย่างไม่มีความเกรงอกเกรงใจ มาถามต่อหน้าพ่อของเชียนหยวนล๋ายเย่

เอ่ยจบลง บรรยากาศของงานเลี้ยงก็เปลี่ยนไปไม่เป็นเหมือนเดิมในทันที

และเดิมทีเชียนหยวนล๋ายเย่ที่ใบหน้ายิ้มแย้ม หลังจากที่เห็นพี่สาว รอยยิ้มนั้นก็เลือนหายไปในฉับพลัน และเปลี่ยนเป็นซีดขาวประดุจหิมะ

“คุณเทนคา พวกเราไม่ใช่ไม่เชิญคุณนะ แต่วันนี้ จู่ๆอากิยามะและพวกเขาเข้ามาเยี่ยมพวกเราต่างหากน่ะ”

สุดท้าย ก็ยังเป็นคุณนายเชียนหยวนที่ไกล่เกลี่ยเหมือนเดิม

เป็นผลให้ เทนคา ฮิโรชิคนอัธพาลผู้นี้พอได้ยินเรื่องนี้ ก็ยิ่งไม่ยอมลดราวาศอกเข้าไปอีก

“งั้นก็ได้ครับ คุณแม่ยาย วันนี้ผมก็มาเยี่ยมคุณแม่เป็นพิเศษเลยครับ แม่ดูของขวัญที่ผมนำมาด้วยสิครับ งั้นผมก็คงร่วมทานอาหารดื่มสุราในงานด้วยได้ใช่ไหมครับ?”

เขาพูดจบ ก็ส่งเหล้าสาเกที่ตนเองนำมาให้

คุณนายเชียนหยวน : “……”

เชียนหยวนเซ็น : “……”

คนอื่นๆในงานเลี้ยง : “……”

หน้างานทั้งหมด ต่างได้กลิ่นความขัดแย้งนั้น และดูเหมือนว่าจวนจะก้าวไปสู่สถานการณ์ตึงเครียดพร้อมที่จะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อเเล้ว

ในช่วงที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม ตอนนี้เองเชียนหยวนล๋ายเย่ก็มองพี่สาวของตัวเองจนสั่นไปทั้งตัวอยู่ตรงนั้น ใบหน้าเธอซีดขาวจนบิดเบือนไปเล็กน้อย จู่ๆ เธอก็เห็นคนที่นั่งอยู่ข้างๆเธอลุกขึ้นมาแล้ว

“ที่รัก?”

“ไม่เป็นไร……”