ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1440

ตอนบ่าย เหล่าตระกูลหิรัญชาที่ทานอาหารที่เรือนรองกันเสร็จก็ได้ไปเตรียมตัวที่คฤหาสน์หลังเก่าแล้ว

นี่คืองานเลี้ยงส่งท้ายปีเก่า สำหรับตระกูลหิรัญชาแล้ว นั่นคือวันสำคัญที่สุดในหนึ่งปีเลย ทุกคนต้องฮึกเหิมกันอย่างมาก ต้องทำให้งานเลี้ยงในตอนเย็นอลังการอย่างมาก

เพราะที่บ้านยังไม่ได้เก็บกวาด เส้นหมี่จึงยังไม่ได้ไป อีกอย่าง เธอยังเห็นว่าเชียนหยวนล๋ายเย่จ้องมองตนเองอยู่ตลอด ราวกับมีเรื่องอะไร?

“หนูเย่ เป็นอะไรหรือเปล่า? มีเรื่องอะไรหรือ?”

“พี่คะ หนู......หนูอยากเชิญทุกคนไปทานอาหารเช้าที่บ้านของเราในวันพรุ่งนี้เช้า ไม่รู้ว่าจะได้ไหมคะ?”

เด็กสาวพูดติดอ่างอยู่ด้านหลังของเธอ

ทานอาหารเช้า?

ทำไมจะไม่ได้กันล่ะ นี่ดีมากเลยนี่!

“ได้อยู่แล้วสิ ดูสิ วันนี้ทานมื้อเที่ยงที่บ้านของฉัน ตอนเย็นไปทานที่คฤหาสน์หลังเก่า ตอนเช้าก็ไปทานที่บ้านเธออีก ไม่หยุดเลย วนกันไปทุกบ้าน เป็นเรื่องที่ดีขนาดไหน นี่สิถึงจะเป็นครอบครัวใหญ่ เป็นสิริมงคลแก่คนและบ้าน จะมีบรรยากาศที่ดี”

เส้นหมี่เห็นด้วยกับความคิดของเธออย่างไม่ลังเล

และเธอเองก็ได้แสดงความตื่นเต้นดีใจกับเรื่องนี้

เมื่อเชียนหยวนล๋ายเย่ได้ยินดังนั้น ก็ดีใจสุดขีด

ที่จริงแล้ว ที่ประเทศของพวกเธอ ในช่วงปีใหม่ เช้าวันที่หนึ่งของปี จะไม่สามารถเชิญคนอื่นมาที่บ้านได้ เพราะวันนี้ พวกเขาจะไปไหว้บรรพบุรุษที่ศาลเจ้ากัน ถ้าหากเชิญไป ทุกคนจะไม่ชอบใจกัน

ดังนั้น เมื่อครู่เด็กสาวจึงลังเลอยู่ตลอด

แต่ตอนนี้ เมื่อได้ยินพี่สาวคนนี้พูดดังนั้น เธอก็วางใจได้แล้ว

“ที่รัก เมื่อกี้ฉันถามพี่สาวมาแล้ว เธอบอกว่าพรุ่งนี้เช้าเราเชิญพวกเขามาได้นะ งั้นพรุ่งนี้เช้าพวกเราก็มาเตรียมอาหารโต๊ะใหญ่ให้พวกเขาทานกันดีไหม?”

เมื่อเธอได้รับข่าวดี ก็รีบวิ่งมาบอกสามีที่กำลังช่วยเก็บของที่สวนด้านนอกทันที

คณาธิปรู้อยู่แล้วว่าได้

เพียงแต่ ที่บ้านมีแค่พวกเขาสองคน ทีแรกกลัวว่าถ้าเรียกแล้ว จะทำไม่ทัน

อีกอย่าง วันแรกของปี ใครจะไปรู้ว่าเขาจะมากันไหมอีก? วิลล่าบนเนินเขาของพวกเขา ไม่ใช่เรือนรองนะ

แต่ตอนนี้ เด็กสาวคนนี้วิ่งมาอย่างดีใจขนาดนี้

คณาธิปวางเก้าอี้ในมือลง ใบหน้าที่หล่อเหลามีเม็ดเหงื่อประปรายบนหน้าผาก มองไปยังเด็กสาวงตัวเล็กที่มีความสุข

“เอาสิ เธออยากทำอะไรล่ะ จดรายการไว้ก่อน เดี๋ยวพวกเราไปซื้อให้เสร็จกันเลย ไม่งั้นพรุ่งนี้เช้า ฉันเกรงว่าซูเปอร์มาร์เก็ตจะไม่เปิดนะ”

“อย่างงั้นหรือคะ?”

เด็กสาวที่ฉลองตรุษจีนที่นี่ครั้งแรก เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาชุ่มชื้นนั้นก็กะพริบตาปริบๆเหมือนได้รู้สิ่งใหม่

“ค่ะ งั้นฉันจะไปเขียนเดี๋ยวนี้” แล้วเธอก็วิ่งเข้าไปแล้ว

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ในที่สุดก็เก็บกวาดเรือนรองจนเสร็จ

เส้นหมี่มาถึงห้องนอน เตรียมจะเปลี่ยนชุดแล้วไปที่คฤหาสน์หลังเก่า

“รู้แล้ว พรุ่งนี้ตอนเย็นก็ถึงแล้ว”

รู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย เมื่อดันประตูห้องนอนออก ก็พบว่ารูปร่างที่คุ้นเคยนั้นกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ด้านใน น้ำเสียงนั้น ไม่รู้ว่าพูดถึงอะไร แต่ก็ฟังความไม่พอใจของคนคนนี้ออกได้