ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1441

คืนนั้น ในงานเลี้ยงวันสิ้นปีที่เรือนเดิมของตระกูลหิรัญชา ไม่เพียงแต่คณาธิปคู่สามีภรรยาที่มาสาย แม้แต่แสนรักแห่งเรืองรองก็มาถึงดึกมากเช่นกัน ทำให้คนในตระกูลหิรัญชาได้แต่รอคอยอยู่นาน เมื่อมากันครบ ก็เกือบสองทุ่มแล้ว ธวัชซึ่งเป็นผู้อาวุโสในตระกูลเห็นเช่นนี้ ก็รีบมาต้อนรับขับสู้ ให้คนยกเนื้อย่าง หัวหมู ทั้งยังมีไก่ย่างและของไหว้อื่นๆที่เตรียมไว้ออกมา “รัก งั้นตอนนี้พวกเราไปที่ห้องใต้หลังคากันก่อนเถอะ” “ครับ” แสนรักที่อารมณ์ดีเป็นพิเศษพยักหน้าแล้วมองไปทางด้านหลัง แวบเดียวคณาธิปที่มองอยู่ข้างๆก็เข้าใจในทันที หลังจากนั้นเขาจึงเดินตามหลังไป

หอบรรพชนของตระกูลหิรัญชา มิใช่เป็นสถานที่ที่คนธรรมดาจะเข้าไปได้ ในอดีตสมัยที่ธนากรยังมีชีวิตอยู่ เขาพี่น้องสามคน ก็อนุญาตให้เข้าเพียงครอบครัวละคนเท่านั้น นี่ก็เป็นกฏเกณฑ์ที่บรรพบุรุษของตระกูลหิรัญชาสืบทอดต่อกันมาเช่นกัน ธวัชพาทั้งสองมาถึงที่หน้าห้องใต้หลังคา “ล้างมือกันก่อนนะ” เขามองไปที่อ่างไม้ที่วางอยู่นอกห้อง ส่งสัญญาณให้ทั้งสองล้างมือก่อนเข้าไปข้างใน แสนรักผู้ซึ่งคุ้นเคยเป็นอย่างดี จุ่มมือไปในอ่างอย่างเสียไม่ได้สักสองครั้งก็เข้าไปด้านในแล้ว ส่วนคณาธิปที่ตามมาด้านหลังนั้น มองปราดหนึ่ง ก็จุ่มมือไปในอ่างแล้วล้างอย่างสะอาดหมดจดจึงตามเข้าไป ภายในหอบรรพชนนั้นเต็มไปด้วยป้ายวิญญาณผู้ล่วงลับของตระกูลหิรัญชาและมีเปลวเทียนที่จุดอย่างสว่างไสวอยู่ ส่วนในสวนเล็กๆด้านนอกหอบรรพชนก็มีกระถางธูปปากกว้างอยู่หนึ่งกระถาง ที่นั่นเถ้าธูปใหม่ได้พอกพูนไปอีกหนึ่งชั้น

คณาธิปชะงักฝีเท้ารู้สึกยังปรับตัวไม่ค่อยได้ เนื่องจากตั้งแต่เล็กจนโตเขาไม่เคยมาสถานที่เช่นนี้มาก่อนเลย คล้ายกับว่าวิญญาณที่ล่องลอยอยู่ภายนอกเนิ่นนาน จู่ๆก็มาที่วิหารที่เคร่งขรึมเช่นนี้ รู้สึกถึงความเป็นเจ้าของ แต่ขณะเดียวกันก็ทำให้เขารู้สึกประหม่าและแปลกแยก เพียงไม่นานผู้คนด้านในก็สังเกตเห็นเขา “ธิป เข้ามาสิ นี่ธูปของเธอ” ธวัชเรียกเขาจากด้านใน คณาธิปจึงก้าวเท้าเข้าไป ถือธูปและคำนับที่หน้าเปลวเทียน ทั้งสองทำตามที่ธวัชบอกกล่าว ไปปักธูปที่กระถางในสวน แล้วจึงกลับเข้าไปในหอบรรพชนคุกเข่าลงตรงเบาะรองนั่ง “คุณปู่ คุณพ่อ อารอง วันนี้เป็นวันสิ้นปี พวกเรากลับมาหาพวกท่าน นี่คือรัก นี่คือธิปครับ” ธวัชก็คุกเข่าเช่นกันจากนั้นก็มองไปที่ป้ายวิญญาณผู้ล่วงลับที่โถงไว้ทุกข์แล้วแนะนำทั้งสองให้รู้จัก แสนรักเติบโตมา ณ ที่แห่งนี้ ทุกปีฉลองปีใหม่ก็ปฏิบัติเช่นนี้ ดังนั้นเมื่อพี่ชายผู้นี้เอ่ยคำนี้ออกมา เขาจึงไม่ได้รู้สึกอะไร มีเพียงคณาธิปเท่านั้น ที่เมื่อได้ยินการแนะนำตนเองอย่างมีพิธีรีตองเช่นนี้ สายตาของเขาก็กระตุกวาบ หลังจากนั้นจึงหลุบมองไปที่ป้ายวิญญาณที่วางอยู่ชั้นล่างสุดของโต๊ะหมู่บูชานั้น คุณพ่อ—ธนากร!

“อารองครับ อาดีใจเป็นพิเศษเลยใช่ไหมครับ? วันนี้ผมพาลูกชายคนเล็กของอามาด้วย อาวางใจได้นะครับ เขาสบายดีครับ ทั้งยังแต่งสะใภ้แล้วด้วย อยู่ด้านนอกโน่นนะครับ” ธวัชเอ่ยขึ้นมา คงจะเพราะเห็นน้องชายคนนี้เข้ามาที่นี่เป็นครั้งแรก จึงพูดคุยถึงเรื่องของเขาเป็นการเฉพาะ คณาธิปจึงทำท่าคำนับอีกครั้ง

แสนรัก : “เสร็จรึยัง? จะกินข้าวแล้ว”