ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1450

คณาธิปมองเพียงครู่เเดียว และในฉับพลัน คิ้วของเขาก็ขมวดกันแน่น

“เมื่อคืนเธอนอนไม่หลับเหรอ?”

“……”

เดิมทีก็ไม่อยากตอบคำถามนี้

ผู้หญิงคนนี้ มีรอยฟกช้ำหนาที่บริเวณเบ้าตา จึงเหลือบมองไปทางอื่น

“พี่ธิป น้องอยากกลับไป”

“เธอพูดว่าอะไรนะ?”

คณาธิปรออยู่ตั้งนาน เห็นคำพูดที่พาให้คนผิดหวังประโยคนี้ ฉับพลัน เขาก็โกรธเล็กน้อยแต่เช้าแล้ว

“กลับไปเหรอ? พิมแสง เธอช่วยหยิ่งในศักดิ์ศรีหน่อยได้ไหม? เธอยังจะกลับไปทำไมอีก? ในที่แบบนั้นน่ะ อยากจะให้พวกเขาทรมานเธอให้ตายทั้งเป็นเลยรึไง?”

หาได้ยากที่เขาจะพูดตะคอกใส่เธอ

แต่พิมแสงกลับสีหน้าซีดขาว ยังคงยืนกรานทั้งๆที่เบ้าตาแดงอยู่เหมือนเดิม

“แต่ว่า ลูกในท้องของน้องเป็นตระกูลของพวกเขา และพ่อของลูกก็อยู่ที่นั่น น้องถึงต้องกลับไปยังไงล่ะ”

“เธอ—”

คณาธิปโมโหจะเป็นบ้าอยู่แล้ว

แต่สุดท้าย เขาก็ไม่มีหนทางอื่น เมื่อคนๆนี้ตัดสินใจแล้ว และเขาที่เป็นเพื่อนคนหนึ่ง จะบังคับเธอให้อยู่ต่อได้ยังไงกัน?

คณาธิปออกไปแล้ว

ส่วนเชียนหยวนล๋ายเย่กลับมา หลังจากที่ได้ยินเรื่องนี้เเล้ว ก็สาระวนอยู่กับงานในห้องครัวไปด้วย ลังเลใจไปด้วยพักหนึ่ง จึงมองไปทางพี่สาวที่ช่วยอยู่ในห้องครัว

“พี่พิมแสง พี่จะกลับไปจริงๆเหรอคะ? เมื่อวานได้ยินสามีบอกว่า ทางนั้นปฎิบัติต่อพี่ไม่ดีเลย พี่……อย่ากลับไปได้ไหมคะ?”

เธอพูดๆอยู่ ยังขอร้องอ้อนวอนอีกด้วย เพราะว่ากังวลใจมากเกินไป

พิมแสงกำลังตีซุปไข่อยู่ ในที่สุดก็เอียงศรีษะ มองไปทางเธออย่างจริงจังเสียที

ใบหน้าที่หน้ารักมาก

หน้าตาของสาวน้อยคนนี้ ก็ไม่ได้สะสวยขนาดนั้น แต่ว่าเธอสวยหวานหน้าตาจิ้มลิ้ม และดวงตากลมโตที่แวววาวสดใส ใสสะอาดประดุจดั่งน้ำพุที่หอมหวานในทะเลทราย

สะอาดสะอ้านจนไม่มีสิ่งเจือปนเลยแม้แต่น้อย

ที่แท้ เขาไม่ใช่ว่าผู้หญิงคนอื่นเข้าไปไม่ได้ แต่เป็นเพราะไม่เจอคนที่เหมาะสมกันต่างหาก ใช่ไหมล่ะ?

พิมแสงละสายตากลับ

“หนูเย่ เธอบอกพี่หน่อยได้ไหมว่า ทำไมเธอถึงประทับใจในตัวพี่ธิปของพี่เหรอ? แต่ก่อนเขาเป็นคนช่างมีทิฐิสูงมากเชียวนะ”

“หา?”

เชียนหยวนล๋ายเย่ที่กำลังรออยู่ ฉับพลัน จู่ๆเธอก็หน้าเเดง พอได้ยินพี่สาวเอ่ยถึงเรื่องนี้เข้า

“น้อง…..น้องก็ไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ ก็แค่รอเขาอย่างอดทน”

“รอเขาเหรอ?”

ตะเกียบที่พิมแสงถืออยู่ก็หยุดชะงักอยู่ตรงนั้นไปพักหนึ่งอีก