ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 195

“จะให้คุณเข้ามาช่วยได้ไงคะ？คุณยังป่วยอยู่เลย รีบกลับไปพักเถอะค่ะ”

“ไม่ต้องค่ะๆ ฉันดีขึ้นเยอะแล้ว อีกอย่าง ฉันก็อยากเรียนดูว่าทำอย่างไร ต่อไปถ้าพวกเด็กๆหิว ฉันก็จะทำให้พวกเขากินได้”

เส้นหมี่ปฏิเสธอย่างมีมารยาท ใบหน้าเล็กๆที่มีรอยยิ้ม มองไม่ออกเลยว่าเธอมีอะไร

พี่ภาทำอะไรไม่ถูก สุดท้าย ได้แต่ตกลง

ดังนั้นเย็นนี้ เส้นหมี่ก็เรียนรู้วิธีทำปูอลาสก้าจากเชฟคนนั้นที่มาจากโรงแรมสปิน พาเลซ และน่าจะเป็นเพราะว่ายุ่งอยู่ตลอด

จากนั้น เธอก็แทบจะไม่คิดถึงเรื่องนั้นอีก

ถึงบางครั้งจะมีแวบผ่านมาบ้างก็ตาม เธอมองลูกๆในห้องรับแขกที่กำลังรอกินอาหารอย่างใจจดใจจ่อ แป๊บเดียวก็คิดได้

ใช่สิ ลูกๆของเธอก็ยังเป็นแบบนี้เลย อายุน้อยขนาดนี้ ก็ยังรู้จักปกป้อง สามัคคีกัน

แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรไปโทษพวกเขาสองคนพี่น้องล่ะ？

พวกเขาก็เป็นพี่น้องที่ดีต่ออัน เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ เขาปกป้องเธอแปลกตรงไหน？ถ้าไม่ปกป้องเธอ ก็ต้องให้เขามองดูแสงดาวเข้าคุก และเสียชื่อเสียงเหรอ？

เส้นหมี่จึงปล่อยวาง

เธอก้มเอวลง จับก้ามปูตัดขาปูต่อไป：“เชฟคะ ต้องตัดทุกอันเลยเหรอคะ？”

เชฟที่กำลังผัดข้าวพูดว่า：“ตัดครับ พวกคุณชายเล็กยังเด็กอยู่ แข็งไปกังวลว่าจะทำพวกเขาเจ็บได้ ตัดสักหน่อยไม่เป็นไรครับ”

“ค่ะ！”

เส้นหมี่ได้ยิน ตัดต่อไป

กำลังเรียนทำอาหารมื้อนี้อย่างใจจดใจจ่อ ทันใดนั้น พี่ภาก็เข้ามาจากด้านนอกอย่างรีบร้อน：“คุณเส้นหมี่ ด้านนอกมีเคมาแล้ว เขาบอกว่าจะให้คุณออกไปข้างนอกเดี๋ยวนี้ พาไปที่หนึ่งค่ะ”

“อะไรนะ？”

เส้นหมี่ตะลึง พาเธอไปที่ที่หนึ่ง？ไปไหนล่ะ？

เธองงเล็กน้อย

แต่ตอนนี้ เคมีที่อยู่ด้านนอกรอไม่ไหว ได้เข้ามาเองแล้ว เห็นเส้นหมี่ที่อยู่ในครัวแล้ว เขาวิ่งเข้ามาทันที

“คุณนาย เร็วครับ คุณท่านเพิ่งโทรมาว่า ให้ผมรีบพาคุณกลับคฤหาสน์หลังเก่า”

“อ๋า？”

“อ๋าอะไรกัน？เร็วหน่อยครับ ถ้าช้ากว่านี้จะไม่ทัน ไม่แน่ท่านประธานอาจจะเอาคุณหนูใหญ่ทิ้งไว้ที่โรงพักแล้วก็ได้ ถึงตอนนั้นหิรัญชากรุ๊ปก็คงวุ่นวายแน่！”

เคมีกระทืบเท้าอย่างรีบร้อน เห็นเส้นหมี่ยังตะลึงอยู่ ก็เข้ามาจับเธอไปเลย

เส้นหมี่：“……”

ในหัวคล้ายกับหม้อระเบิดออกมา เธอสับสน จนกระทั่งถูกลากขึ้นไปบนรถ ขับออกไปไกลจากเรืองรองอย่างรวดเร็ว เธอจึงกลืนน้ำลาย