ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 22

เส้นหมี่เห็นแล้ว ก็ไม่ได้บังคับเขาเช่นกัน เอากระดาษฟรอยด์ในกล่องบุหรี่นั่นออกมาตรงหน้าเขาที่ละนิด วางแล้วขูดอยู่บนหัวเข่า ไม่นาน กระดาษฟรอยด์หนึ่งแผ่นก็ถูกเธอลอกออกมาได้

“ชินชิน หนูดูสิคะ!!”

ชินจัง : “…….”

ถึงแม้ว่าจะยังไม่พูดออกมา แต่ก็สามารถเห็นได้ชัดว่าดวงตาที่เดิมทีไม่ได้มีอารมณ์อะไรนั้นเป็นประกายขึ้นมา

ดังนั้นพูดได้ว่า นี่ลูกชายโดนเธอดึงดูดเข้าแล้วใช่ไหม?

ในใจของเส้นหมี่นั้นเกิดความเซอร์ไพรส์แวบขึ้นมา รีบอาศัยตีเหล็กในช่วงที่กำลังร้อนอยู่นี้ เธอยื่นส่งกระดาษฟรอยด์หนึ่งแผ่นให้ในมือของลูกชายคนนี้

“มาครับ หนูก็ลองดูนะ ตรงนี้คาดว่าน่าจะต้องใช้หลายแผ่นเลย หนูช่วยน้า เราสองคนทำด้วยกัน แบบนี้จะได้เร็วๆดีไหมครับ?”

“อืม.....”

ในที่สุดชินจังก็พยักหน้าลง มือเล็กๆที่ขาวสะอาดรับกระดาษฟรอยด์ที่ยื่นมาให้ใบนั้น หลังจากนั้นก็นั่งยองๆลงมา

เก่งจัง!

เส้นหมี่ดีใจจะแย่อยู่แล้ว

แอบมองไปพบว่าคิ้วและดวงตาที่ตกลงมาของลูก มองจากมุมนี้ของเธอ ไม่ว่าจะเป็นขนตาหนาเป็นแพรเหมือนขนนก และยังส่วนโค้งของใบหน้าเล็กๆ ช่างงดงามและละเอียดอ่อนเหมือนกับตุ๊กตาเซรามิคเลยอย่างไรอย่างนั้น และเหมือนคิวคิวของเธอมากอีกด้วย

และเธอยังพบว่า หลังจากที่เขาให้ความสนใจกับเรื่องนี้แล้ว เขาดูนุ่มนวลขึ้นมาก

ชินชิน วางใจนะลูก หม่ามี๊จะต้องชดเชยกับความผิดพลาดของตัวเองอย่างแน่นอน จนกว่าลูกจะยอมยกโทษให้หม่ามี๊

ทำอยู่ประมาณเป็นสิบนาที ในที่สุดแม่ลูกทั้งสองคนก็ติดลงบนโดรนจนเสร็จ

“ชินชิน เสร็จแล้วครับ หนูรีบลองดูสิ ว่าจะสามารถบินได้สูงขึ้นหรือเปล่า?”

“ได้ฮะ.....”

ครั้งนี้ ชินจังก็เอ่ยพูดคำที่แตกต่างไปขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้น เขาก็ถือโดรนนี้มาบังคับควบคุมใหม่ และเป็นแบบนั้นจริงๆ เมื่อเริ่มขึ้น สิ่งนี้ก็ผุดขึ้นจากพื้นผิวทะเลเป็นสิบเมตร

“หนูดูสิ น้าไม่ได้หลอกหนูเห็นไหม? กระดาษฟรอยด์นี่สามารถเพิ่มความสูงได้”

เส้นหมี่ปรบมือด้วยความตื่นเต้นดีใจอยู่ตรงนั้น

ชินจังเองก็พอใจมากเช่นกัน มุมปากที่พูดน้อยๆมาตลอด สามารถมองเห็นส่วนโค้งบางๆได้แล้ว

แสนรักพบว่าลูกชายหายไป ตอนที่มาตามหาที่นี่ ก็เห็นฉากนี้เข้าพอดี—

เส้นหมี่ถูกลากไปยังห้องโดยสาร เหตุการณ์ไม่คาดคิดที่มาอย่างกะทันหัน ทำให้สมองของเธอสับสนวุ่นวายจนเบลอไปหมด

“ไม่ใช่นะแสนรัก ฟังฉันอธิบายก่อน ฉันคิดแล้ว ว่าเรื่องนี้ฉันสามารถชดเชยได้ ฉันจะไม่ทำร้ายเขาอย่างแน่นอน คุณเชื่อฉันนะคะ”

เส้นหมี่อยากจะอธิบายกับผู้ชายคนนี้ ว่าเมื่อครู่นี้เธอเข้ากับลูกได้ดีจริงๆ ถ้าหากให้โอกาสเธอ เธอมั่นใจว่าจะทำให้เขาให้อภัยเธอได้

แต่ หลังจากที่แสนรักได้ยินแล้ว กลับหัวเราะเยาะออกมา : “ชดเชย? เส้นหมี่ คุณจะเอาอะไรมาชดเชย? คุณที่เป็นคนที่สามารถหนีไปเพื่อความอิสระของตัวเองได้! คุณมีสิทธิอะไรจะมาชดเชยให้เขา?”

“……”

“คุณฟังผมให้ชัดเจนนะ ถ้าหากคุณยังอยากให้ครอบครัวคุณอยู่ที่เมืองAนี้อย่างสงบสุข ทางที่ดีที่สุดคุณประพฤติตัวดีๆหน่อยก็แล้วกัน ไม่อย่างนั้น อย่ามาหาว่าผมไม่ไว้หน้าก็แล้วกัน!”

สุดท้ายแล้วที่ผู้ชายคนนี้จากไป ก็ทิ้งประโยคนี้เอาไว้ด้วยความเกลียดชังให้กับเส้นหมี่

สิ้นประโยคนี้แล้ว ต่อให้จะโมโหขนาดไหน หรือจะไม่ยอมก็ทำได้แค่ต้องข่มเอาไว้แบบนั้น

ครอบครัวที่เมืองAครอบครัวคุณป้าของเธอ

และตอนนี้ ลูกอีกสองคนของเธอก็อยู่ที่บ้านของพวกเขา

เส้นหมี่กัดฟันด้วยความโมโห