ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 23

ในที่สุดเส้นหมี่ก็ยังคงถูกขังใหม่อีกครั้ง

แต่ไม่ได้ขังเอาไว้นาน เนื่องจากว่าหลังจากนี้ไม่กี่ชั่วโมง เรือก็จะถึงแล้ว เธอจึงถูกปล่อยออกมาอีกครั้ง

“คุณเส้นหมี่ ถึงแล้วครับ คุณลงไปก่อน วันนี้คาดว่าคงจะไม่สามารถพาคุณไปที่หิรัญชากรุ๊ปได้ ผมได้จัดการเรื่องที่พักให้คุณแล้ว ถึงตอนนั้นพวกเขาจะพาคุณไป”

คนที่มาเปิดประตูให้เธอก็คือเค หลังจากที่เขาปล่อยตัวเธอออกมาแล้ว ก็บอกเธอว่าวันนี้จะไม่ได้ไปที่หิรัญชากรุ๊ปเป็นการชั่วคราว

ไม่ไปหิรัญชากรุ๊ปก็ดีสิ!

เธอยังกำลังกลุ้มใจอยู่ว่าจะส่งเธอไปจริงๆ เธอเห็นคุณท่านแล้วควรจะทำอย่างไรดี? คนๆนี้ ในตอนนั้นรักและเอ็นดูเธอแบบนี้ เห็นเธอเป็นเหมือนกับลูกสาวแท้ๆอย่างไรอย่างนั้น

เธอไม่รู้จริงๆ หลังจากที่เขาเห็นเธออีกครั้ง เขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร? จะโมโหหรือเปล่า?

เส้นหมี่ถอนหายใจออกมา

“ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นพวกเรารีบไปกันเถอะ”

เธอใจร้อนที่จะไปเจอกับลูกอีกสองคนแล้ว หลายวันขนาดนี้ ไม่รู้ว่าพวกเขาทั้งสองคนเป็นอย่างไรกันบ้าง?

เคพยักหน้าลง จากนั้น ก็พาเธอลงมาจากเรือ

ห้าปีแล้ว ตอนที่เท้าทั้งสองข้างของเส้นหมี่เหยียบลงบนพื้นดินผืนนี้อีกครั้ง อารมณ์ความรู้สึกของเธอก็มีความซับซ้อน

ห้าปีแล้ว เธอไม่ได้กลับมาเป็นเวลาห้าปีเต็มๆ เงยหน้าขึ้นมามอง โครงสร้างของเมืองยังคงดูคุ้นเคย แต่ตึกสูงระฟ้าที่ผุดขึ้นมานั้น และยังมีความเสียงดังคึกคักที่แตกต่างไปจากเมื่อห้าปีก่อนอย่างสิ้นเชิง ทำให้เธอรู้สึกแปลกไม่คุ้นเคยแบบนั้น

เมืองAในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว

“ยืนอยู่ตรงนี้ทำอะไรกัน? ขึ้นรถสิครับ?”

บอร์ดี้การ์ดที่อยู่ข้างๆเห็นเธอไม่ขยับ ก็เร่งขึ้นมาด้วยความรำคาญเล็กน้อย

เส้นหมี่ได้ยินแล้ว ถึงได้ดึงสติกลับมา แล้วเดินไปยังรถคันนั้นที่อยู่ทางด้านหน้า

“คุณชายเล็กของพวกนายล่ะ? ทำไมไม่เห็นเขาลงมาด้วย?”

“คุณยังจะกล้าถามถึงเขาอีก? ไม่กลัวตายเลยจริงๆใช่ไหม?”

บอร์ดี้การ์ดตอบกลับไปอย่างไม่พอใจ

เห็นแบบนี้แล้ว เส้นหมี่ไม่ได้ถามอีก เธอหันไปมองทางนอกหน้าต่าง ไม่ได้คิดอีกว่าทำไมวันนี้ถึงเลื่อนการถูกส่งตัวไปที่หิรัญชากรุ๊ปก่อนชั่วคราว? และยิ่งไม่ได้ระวังจับตาดูด้วยว่าผู้ชายหมาๆนั่นก็ดูเหมือนจะไม่ได้ลงมาด้วยเช่นกัน?

หลังจากนั้นเธอก็ถูกพาตัวไป

ถ้าหากไม่ได้ไปที่หิรัญชากรุ๊ปแล้ว เธอก็สามารถแวบออกไปหาลูกอีกสองคนได้ใช่ไหม?!!

เส้นหมี่ถูกส่งไปยังคอนโดมิเนียมที่แยกออกมา พื้นที่ไม่เล็ก มี3ห้องนอน2ห้องโถง แต่ถูกล็อคเอาไว้อย่างแน่นหนามาก

ง่ายมาก ก็คือเพื่อที่จะป้องกันให้เธอหนีนั่นเอง!

ผู้ชายเฮงซวยคนนี้นี่!

เส้นหมี่รู้สึกร้อนใจเล็กน้อย เห็นบอร์ดี้การ์ดที่มาส่งเธอกำลังจะไป เธอก็รีบตามมา : “แล้วโทรศัพท์มือถือของฉันล่ะ? เอาโทรศัพท์มือถือของฉันคืนมา ฉันยังต้องใช้โทรนะ”

“คุณจะโทรเหรอ? โทรหาใคร? ให้พวกเขามาช่วยคุณใช่ไหม? คุณเส้นหมี่ ผมจะบอกคุณให้นะ ทางที่ดีที่สุดอย่าได้มีความคิดแบบนี้เลย คอนโดนี้มีแต่กล้องวงจรปิด ถ้ามาจริงๆ นั่นก็คงจะถูกฝังไปพร้อมกับคุณนั่นแหล่ะ!”

“.........”

ประโยคนี้เพียงประโยคเดียว เส้นหมี่ก็ยืนจ้องบอร์ดี้การ์ดคนนี้อยู่ตรงประตู โมโหอยู่นานจนพูดอะไรไม่ออก!

แสนรัก คุณมันคนสารเลว!

สุดท้ายแล้ว เส้นหมี่ก็ไม่ได้อะไรมาเลย ถูกล็อคอยู่ในคอนโดแบบนี้ เธอเคยคิดที่จะปีนหน้าต่างแอบออกไป แต่ผลปรากฏว่า ความสูงสามสิบกว่าชั้น เธอมองเพียงแวบหนึ่ง ก็ถอยกลับมาแล้ว สีหน้าซีดเหมือนกับกระดาษเลยอย่างไรอย่างนั้น

เธอกลัวความสูง!

ในเมื่อเป็นแบบนี้ เธอก็มีเพียงแค่วิธีเดียว ก็คืองัดกุญแจ