ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 238

"มองพอหรือยัง"

"เอ๋ อาา!!" ในที่สุดเส้นหมี่ก็รู้ตัว ใบหน้าเล็กๆที่ซีดเซียวของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว เธอหันหนีทันที และฝังตัวเองอยู่บนเตียงอีกครั้ง

น่าขายหน้าชะมัด!

ขณะที่คนข้างหลังยิ้มออกมา

เขากระตุกริมฝีปาก ดวงตาที่สวยงามจ้องมองเธอ ริมฝีปากเผยยิ้มอันสวยงามหลังจากเห็นท่าทางเขินอายของเธอ "ด้วยการแสดงออกที่ดีของคุณ ผมยอมให้คุณออกจากโรงพยาบาลในวันพรุ่งนี้"

"จริงหรอ"

ผู้หญิงที่เหมือนคนโง่กลับมาอีกครั้ง

แสนรักเลิกคิ้วและพูดว่า "จริง ผมจะมาทำเรื่องพรุ่งนี้ วันมะรืนเป็นวันขึ้นปีใหม่พอดี คุณจัดเตรียมที่บ้านหน่อยนะ ผมไม่มีเวลา"

สองสามประโยคนี้ผลักเรื่องนั้นใส่เส้นหมี่อีกครั้ง

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเส้นหมี่จะมีความสุขมาก

กว่าชายคนนี้จะเป็นมิตรกับเธอมันหายากมาก นับประสาการมอบหน้าที่ให้เธอ เมื่อก่อนเขามอบงานบ้านให้เธอ และเธอก็มีความสุขมาก

แต่ตอนนี้….

เส้นหมี่มองไปที่ชายที่ดูอ่อนโยนคนนี้ และในที่สุดเธอก็พลิกตัวและลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง

"ฉันหิว"

"หิวหรอ คุณไม่ได้บอกว่าคุณกินแล้วเหรอ"

แสนรักที่กำลังดูเวชระเบียนในมือ เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาคู่สวยสีดำราวกับหยกก็เหลือบขึ้นด้วยแววตาเหลือเชื่อมาก

เส้นหมี่มองไปทางอื่นด้วยความลำบากใจ

"ฉันกำลังพูดถึง…อาหารกลางวัน"

เสียงของเธอนุ่มนวลขึ้น เหมือนกับแมวตัวเล็กๆ และคำพูดเหล่านั้นก็แสดงความอ่อนแอเหมือนยังไม่หายดี ทำให้หัวใจของแสนรักสั่นไหวโดยทันที

ท่าทางออดอ้อนน่าสงสารแบบนี้หายาก

ในที่สุดเขาก็ไม่พูดอะไร และหยิบมือถือขึ้นมาโทรสั่งอาหาร

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เส้นหมี่ก็เห็นคนส่งอาหารยืนอยู่หน้าประตู โดยในมือมีอาหารเต็มสองกล่องใหญ่

นี่คืออะไร

เธอกินคนเดียว ต้องสั่งมากขนาดนี้เลยหรอ

เธอมองไปยังชายที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยความประหลาดใจ "คุณสั่งมาเยอะมาก ฉันจะกินหมดได้ยังไง"

"ใครบอกว่าคุณกินข้าวคนเดียว ผมไม่ใช่คนหรอ"

แสนรักนั่งขัดสมาธิบนโซฟา นิ้วยาวพิมพ์บนโน๊ตบุ๊คอย่างรวดเร็ว พลางตอบอย่างไม่ใส่ใจ

เส้นหมี่ยิ่งประหลาดใจ!

เขากินด้วยเหรอ

ไม่ นี่ไม่ใช่เรื่องกินไม่กิน แต่ประเด็นคือเขาจะกินในที่แบบนี้ได้ยังไง!!

แถมยังกินกับเธอ!

เส้นหมี่เบิกตากว้าง คิดว่าเธอได้ยินผิด