ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 240

"ฉันประเมินเธอต่ำไปจริงๆ เธอแสดงต่อหน้าฉัน"

"ใช่ อันที่จริงผมเตือนท่านไปนานแล้วว่าลูกของคนอื่นก็เป็นลูกของคนอื่นอยู่วันยังค่ำ ในเมื่อเธอกล้าแกล้งตายเพื่อโกหกในตอนนั้น เธอจะทำอะไรไม่ได้อีก"

"ปัก-"

มีเสียงดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้แม้แต่ไม้ค้ำที่เขาใช้อยู่ก็ยังถูกเขาหัก

เมื่อพ่อบ้านสมมาตรเห็นก็ตกใจทันที!

"สั่งลงไป ถ้าใครเห็นเธอให้จัดการได้ทันที!"

"ครับท่าน"

พ่อบ้านสมมาตรดีใจมาก จากนั้นเขาก็ไปจัดการเตรียมคนทันที ตอนออกคำสั่งเขาก็ไม่ลืมกำชับเรื่องอย่าให้คนทางตึกหิรัญชารู้

ให้คนที่นั้นรู้ไม่ได้

แน่นอนตึกหิรัญชาหมายถึงแสนรัก

ตอนนี้แสนรักยังไม่ได้ข่าว เคโทรหาเขาหลายครั้ง แต่เขาไม่ได้รับ

เพราะในเวลานี้ เขากำลังปลอบเด็กสาวบนชั้นสองอยู่

"หม่ามี๊จ๋า หนูจะเอาหม่ามี๊ แง~~~"

เช้านี้ไม่รู้รินจังว่าสัมผัสได้ว่าเกิดเรื่องกับหม่ามี๊หรือเปล่า เธอจึงเริ่มร้องไห้ทันทีที่เธอลืมตา และพี่ภาก็ไม่สามารถปลอบเธอได้

สุดท้ายจึงต้องให้แสนรักลงมาด้วยตนเอง

"หยุด ไม่ต้องร้องไห้แล้ว!"

หลังจากที่แสนรักเข้ามา เขาก็เห็นเด็กผู้หญิงใส่ชุดนอนสีชมพูตัวบาง รองเท้าไม่ใส่อยู่ในห้องนอน กำลังกอดตุ๊กตากระต่ายหูยาวและร้องไห้จนน้ำมูกไหลออกมาเป็นสาย ทำให้เขาปวดหัวทันที

สาวน้อยคนนี้ ใครกันที่ยั่วยุเธอ!

แสนรักเข้ามาตั้งใจจะอุ้มและสวมเสื้อโค้ทให้เธอก่อน เพราะเกรงว่าเธอจะป่วย

แต่เมื่อสาวน้อยเห็นเขาเข้ามา เธอก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น "หม่ามี๊จ๋า หนูอยากได้หม่ามี๊ หนูไม่ต้องการคุณ ออกไป ออกไป!"

เธอโบกมือเล็กๆอ้วนๆของเธอไปรอบๆโดยไม่ปล่อยให้แสนรักเข้าใกล้เลย

แสนรักอ้าปากค้าง

ตอนที่เขากำลังจะอุ้มเธอขึ้นมาตบตูด ร่างเล็กๆสองร่างก็เข้ามาทางประตู เมื่อเห็นว่าแด๊ดดี้โดนน้องสาวป่วนจนหน้าหงิก

คนหนึ่งก็เข้าไปปกป้องน้องสาวของเขาอย่างรวดเร็ว

คนหนึ่งก็มายืนต่อหน้าแด๊ดดี้ "แด๊ดดี้จะทำอะไร"

เด็กคนนั้นคือชินจัง!

เด็กน้อยคนนี้ เพื่อช่วยน้องสาวของเขา มาที่นี่โดยไม่ได้สวมรองเท้าด้วยซ้ำ

เมื่อแสนรักเห็นสมองของเขาก็เต้นตุบตุบอีกครั้ง "จะทำอะไรได้นอกจากปลอบเด็กคนนี้ไม่ให้ร้องไห้ ไม่ได้ยินเสียงกันหรือไง เสียงดังอย่างกับหมูโดนเชือด เขาได้ยินกันทั้งคฤหาสน์แล้ว"

ชินจัง "….."