ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 241

ที่แท้ก็เป็นเคโทรเข้ามา เสียงผู้ชายปลายสายเหมือนกำลังจะร้องไห้ หลังจากที่ได้ยินเสียงเขา

สีหน้าของแสนรักก็เปลี่ยนไป

โรงพยาบาล?

เกิดอะไรขึ้นที่โรงพยาบาล? หรือจะเป็นผู้หญิงคนนั้น...?

เขารีบหยิบกุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะ และถามอย่างกระวนกระวาย: “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

เคเอาแต่ร้องไห้: “คุณเส้นหมี่.....คุณเส้นหมี่หายไปแล้ว! พวกเราหาทั่วโรงพยาบาลก็แล้ว ดูกล้องวงจรปิดก็แล้ว แต่ไม่มีใครเห็นคุณเส้นหมี่เลย คุณเส้นหมี่หายไปอย่างไร้ร่องรอย!”

แสนรัก“……”

ขาทั้งสองข้างที่เดินอย่างรวดเร็วก็หยุดกลางทางกะทันหัน

และในหัวของเขาก็พูดเหตุการณ์ที่สาวน้อยร้องห่มร้องไห้บอกเขาว่าแม่ไม่อยู่แล้ว....

แม่จะไม่อยู่ได้อย่างไร?

ราวกับมีคนผายลมอย่างไรอย่างนั้น

แววตาของเขาเปลี่ยนเป็นแววตาที่หวาดกลัว และตอบกลับสายนั้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ: “คนเป็นๆทั้งคนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยได้ยังไง? ต่อให้ต้องพลิกแผ่นดินหาก็ต้องหาหล่อนให้พบ”

เขาตื่นตระหนก แต่ก่อนเขาควบคุมสติตัวเองได้เสมอ แต่ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่วินาทีนี้เขากลับควบคุมสติของตัวเองไม่อยู่

เมื่อเคได้ยินอย่างนั้นก็รีบตอบกลับไปทันที: “ไม่ใช่ครับท่านประธาน คุณท่านกมลภพมาที่โรงพยาบาลครับ”

“นายว่าอะไรนะ? คุณท่านกมลภพ?”

“ใช่ครับ! พวกเราดูจากกล้องวงจรปิดหลังจากที่ท่านออกไป เห็นคนของคฤหาสน์หลังเก่าอยู่ในโรงพยาบาล ท่านประธานไม่คิดว่าเรื่องนี้แปลกหรอครับ?”

ประโยคสุดท้ายที่เคพูด เป็นสิ่งที่เขาไม่กล้าพูดออกมา

เพราะว่าถ้าขืนพูดเรื่องนี้ออกไป คงจะเกิดสงครามระหว่างพ่อลูกกันอีกครั้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เดิมทีความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ไม่ดีอยู่แล้ว คราวนี้คิดว่าคงจะแย่กว่าเดิม

แต่ว่าความสัมพันธ์แย่ๆของพวกเขาจะสำคัญกว่าชีวิตคนๆหนึ่งเหรอ?

แสนรักกดวางสายทันที คนในบ้านเห็นเขาออกไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอาฆาตเหมือนพายุทอนนาโด ไม่นานก็ไม่เห็นเงาของเขาแล้ว

นี่มันน่ากลัวจริงๆ!

คิวคิวเดินออกมา: “แด๊ดดี้ไปไหน? เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

ชินจังโอบไหล่และใช้มือลูบหลังน้องสาวเบาๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่น้องชายถามใบหน้าที่เย็นชาของเขาก็มองออกไปข้างนอก

“อยากรู้เหรอ?”

“…”คิวคิวรู้สึกลังเลขึ้นมาทันที

เขาไม่ค่อยที่จะอยากรู้เรื่องของผู้ใหญ่ เพราะโลกของผู้ใหญ่ซับซ้อนเกินไป ตอนนี้เขาแค่ต้องการให้แด๊ดดี้กับหม่ามี๊ปลอดภัยและทุกคนในครอบครัวอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

คิวคิวใช้มือกุมใบหน้าเล็กๆที่หล่อเหลาของเขาและนั่งลงข้างๆพี่ชายรอแม่กลับมา

——

คฤหาสน์หิรัญชา