ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 241

ที่แท้ก็เป็นเคโทรเข้ามา เสียงผู้ชายปลายสายเหมือนกำลังจะร้องไห้ หลังจากที่ได้ยินเสียงเขา

สีหน้าของแสนรักก็เปลี่ยนไป

โรงพยาบาล?

เกิดอะไรขึ้นที่โรงพยาบาล? หรือจะเป็นผู้หญิงคนนั้น...?

เขารีบหยิบกุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะ และถามอย่างกระวนกระวาย: “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

เคเอาแต่ร้องไห้: “คุณเส้นหมี่.....คุณเส้นหมี่หายไปแล้ว! พวกเราหาทั่วโรงพยาบาลก็แล้ว ดูกล้องวงจรปิดก็แล้ว แต่ไม่มีใครเห็นคุณเส้นหมี่เลย คุณเส้นหมี่หายไปอย่างไร้ร่องรอย!”

แสนรัก“……”

ขาทั้งสองข้างที่เดินอย่างรวดเร็วก็หยุดกลางทางกะทันหัน

และในหัวของเขาก็พูดเหตุการณ์ที่สาวน้อยร้องห่มร้องไห้บอกเขาว่าแม่ไม่อยู่แล้ว....

แม่จะไม่อยู่ได้อย่างไร?

ราวกับมีคนผายลมอย่างไรอย่างนั้น

แววตาของเขาเปลี่ยนเป็นแววตาที่หวาดกลัว และตอบกลับสายนั้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ: “คนเป็นๆทั้งคนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยได้ยังไง? ต่อให้ต้องพลิกแผ่นดินหาก็ต้องหาหล่อนให้พบ”

เขาตื่นตระหนก แต่ก่อนเขาควบคุมสติตัวเองได้เสมอ แต่ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่วินาทีนี้เขากลับควบคุมสติของตัวเองไม่อยู่

เมื่อเคได้ยินอย่างนั้นก็รีบตอบกลับไปทันที: “ไม่ใช่ครับท่านประธาน คุณท่านกมลภพมาที่โรงพยาบาลครับ”

“นายว่าอะไรนะ? คุณท่านกมลภพ?”

“ใช่ครับ! พวกเราดูจากกล้องวงจรปิดหลังจากที่ท่านออกไป เห็นคนของคฤหาสน์หลังเก่าอยู่ในโรงพยาบาล ท่านประธานไม่คิดว่าเรื่องนี้แปลกหรอครับ?”

ประโยคสุดท้ายที่เคพูด เป็นสิ่งที่เขาไม่กล้าพูดออกมา

เพราะว่าถ้าขืนพูดเรื่องนี้ออกไป คงจะเกิดสงครามระหว่างพ่อลูกกันอีกครั้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เดิมทีความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ไม่ดีอยู่แล้ว คราวนี้คิดว่าคงจะแย่กว่าเดิม

แต่ว่าความสัมพันธ์แย่ๆของพวกเขาจะสำคัญกว่าชีวิตคนๆหนึ่งเหรอ?

แสนรักกดวางสายทันที คนในบ้านเห็นเขาออกไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอาฆาตเหมือนพายุทอนนาโด ไม่นานก็ไม่เห็นเงาของเขาแล้ว

นี่มันน่ากลัวจริงๆ!

คิวคิวเดินออกมา: “แด๊ดดี้ไปไหน? เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

ชินจังโอบไหล่และใช้มือลูบหลังน้องสาวเบาๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่น้องชายถามใบหน้าที่เย็นชาของเขาก็มองออกไปข้างนอก

“อยากรู้เหรอ?”

“…”คิวคิวรู้สึกลังเลขึ้นมาทันที

เขาไม่ค่อยที่จะอยากรู้เรื่องของผู้ใหญ่ เพราะโลกของผู้ใหญ่ซับซ้อนเกินไป ตอนนี้เขาแค่ต้องการให้แด๊ดดี้กับหม่ามี๊ปลอดภัยและทุกคนในครอบครัวอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

คิวคิวใช้มือกุมใบหน้าเล็กๆที่หล่อเหลาของเขาและนั่งลงข้างๆพี่ชายรอแม่กลับมา

——

คฤหาสน์หิรัญชา

ตอนที่คุณลุงภพกำลังลงมือทำเรื่องนี้ เขาเคยคิดว่าลูกชายของตัวเองจะรู้

แต่เขาคาดไม่ถึงว่า แสนรักจะมาเร็วแบบนี้ ทั้งที่เขาพึ่งจะรู้ข่าวอีกทั้งให้คนออกไป รถของลูกชายที่รู้ข่าวก็รีบพุ่งมาหาเขาอย่างรวดเร็วเหมือนเสือชีตาร์

“คุณชาย มาแล้วเหรอ”?

“ไสหัวไปให้พ้น!”

เมื่อพ่อบ้านสมมาตรได้ยินเสียงเคลื่อนไหว จึงรีบวิ่งออกมาจากคฤหาสน์ เพื่อมากั้นไว้ก่อน

แต่ทันทีที่เขาวิ่งออกมา ชายที่พึ่งลงจากรถจ้องมาที่เขาด้วยตาที่แดงฉานคำราม และเตะเขาล้มลงกับพื้น

แต่ไหนแต่ไรแสนรักไม่เคยเห็นพ่อบ้านคนนี้อยู่ในสายตา

เขาไม่ได้เกลียด แต่ก็ไม่ได้ชอบ!

แสนรักเดินเข้าไปด้วยความอาฆาต คนตระกูลหิรัญชามาอย่างเอะอะโวยวาย เห็นบุรุษมาตั้งแต่เช้าแถมเขายังคงเต็มไปด้วยความอาฆาตที่น่ากลัว

ทันใดนั้นพวกเขาก็หลบทันที

นี่คือราชาแห่งขุมนรก รับมือไม่ได้รีบหาที่หลบยังดีซะกว่า

ในที่สุด คุณท่านกมลภพที่รอฟังข่าวอยู่ในห้องโถง รอจนกระทั่งลูกชายที่เต็มไปด้วยความอาฆาตมาถึงประตู

“หายไปไหนกันหมด?”

เมื่อแสนรักเห็นชายชราคนนี้ เขาแทบไม่อยากพูดเรื่องไม่เป็นเรื่องกับท่านและรีบถามหาเส้นหมี่ทันที

เมื่อคุณท่านกมลภพเห็นเช่นนั้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

เขายืนขึ้นและหลังจากคิดทบทวนในหัวอย่างรวดเร็ว เขาเลือกที่จะไม่ยอมรับ: “ใครเหรอ? เช้าตรู่แกไม่ไปบริษัท มาทำอะไรที่บ้านหลังนี้?”

แสนรักหัวเราะอย่างเย็นชา

เขาคิดว่าชายชราคนนี้มีสายเลือดเดียวกับเขา ต้องฉลาดเหมือนเขาแน่นอน แต่ตอนนี้ เขากลับแสดงเป็นตัวตลกอัปลักษณ์ต่อหน้าเขา

แสนรักดึงเก้าอี้มานั่ง เขาโกรธจนเงียบไป

“ถ้าหล่อนตายในน้ำมือท่านเหมือนหมอในปีนั้น ผมจะไปที่สถานีตำรวจและมอบตัว และบอกว่าผมฆ่าคน ท่านจะเชื่อไหม?”

“แก——”

คุณท่านกมลภพไม่คาดคิดมาก่อนว่าจู่ๆ เขาจะพูดประโยคนี้กับเขา ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความโกรธ

เขาบ้าไปแล้วรึเปล่า? เพื่อผู้หญิงแบบนี้คนเดียวเนี่ยนะ?

คุณท่านกมลภพมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา ราวกับว่าท่านไม่เคยรู้จักเขามาก่อน

“แสนรัก ฉันกำลังช่วยแก สิ่งที่ฉันทำได้คือช่วยแกฝังความลับนี้เอาไว้ ฉันทำแบบนี้ผิดอะไร”

“ไม่มี ท่าไม่ผิด”

แสนรักส่ายหัว การแสดงออกของเขายังคงสงบมาก: “แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลที่เราจะฆ่าใคร”

คุณท่านกมลภพประหลาดใจ: “แกพูดอะไร”

แสนรักมองไปที่พ่อคนนี้ ทันใดนั้นดวงตาสีแดงเข้มของเขาหรี่ลง แววตาก็เผยความน่ากลัวราวกับปีศาจ

“เพราะว่าท่านเป็นแบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกว่าผมฆ่าพวกเขาทั้งหมด ผมฆ่าทุกคนที่อยู่รอบตัวผม ตอนนี้ถึงตาแม่ของลูกผมแล้ว ช่วยบอกผมทีว่าหลังจากฆ่าเธอแล้วคนต่อไปจะเป็นใคร? เป็นท่านเหรอ? ท่านก็รู้ความลับของผมเหมือนกันนิ!”