ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 248
“คุณเส้นหมี่ อย่าไปสนใจเลยค่ะ คุณผู้ชายไม่รู้ว่าวันนี้พวกเขาจะมา คุณท่านบอกเพียงว่าท่านอยากมาร่วมฉลองและรับประทานอาหารกับเด็กๆเนื่องในวันปีใหม่เล็กนี้”
เมื่อพี่ภาเห็นหล่อนก็อธิบายให้หล่อนฟังอีกครั้ง
แต่ในความเป็นจริง เส้นหมี่จะสนใจเรื่องอะไรหล่ะ?
หล่อนกับสองคนนั้นไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย ที่นี่ไม่ใช่ที่ของหล่อน พวกเขาอยากมาก็มาได้
เส้นหมี่หลับตาลง แล้วพูดด้วยสีหน้าที่เย็น “ไม่เป็นไร เธอไปต้อนรับพวกเขาเถอะ ส่วนเด็กๆทางนี้ฉันจะดูแลเอง”
จากนั้นหล่อนก็ยกของกินของเด็กๆออกมาจากห้องครัว และมุ่งตรงไปที่สวนดอกไม้ทันที
อันที่จริงหล่อนไม่ควรอยู่ที่นี่เลย จากท่าทีที่ผู้หญิงคนนั้นทักทายหล่อน เธอราวกับเป็นคุณผู้หญิงของที่นี่ไปแล้ว แล้วหล่อนจะอยู่ที่นี่ต่อไปอีกทำไม?
อยู่เพื่อดูครอบครัวของพวกเขารักใคร่กลมเกลียวหน่ะเหรอ?
เส้นหมี่ยกมุมปากขึ้นดูถูกเล็กน้อย
แต่ในขณะที่หล่อนกำลังปอนของกินให้ลูกๆอยู่ตรงนั้น ทันใดนั้นหล่อนก็ได้ยินเสียงคนหนึ่งกำลังเดินมาจากด้านหลัง หล่อนรีบหันไปมองทันที
“เส้นหมี่ ทำไมเธอถึงไม่เข้าไปรับประทานอาหารด้วยกันหล่ะ? หรือว่ากลัวคุณพ่อจะพาเธอกลับไปอีกเหรอ? ฉันจะบอกให้นะว่า ไม่มีอีกแล้ว ครั้งนี้ที่คุณพ่อมาเพื่อจะมารับประทานอาหารร่วมกันเท่านั้น”
ที่แท้ก็คือแป้งร่ำนั่นเอง เธอไม่ได้รับประทานอาหารเช้าอยู่ในห้องอาหาร แต่กลับเดินออกมาข้างนอก
เส้นหมี่ตื่นตระหนกตกใจและสั่นไปทั่วร่างกายทันที
“เธอรู้ได้ยังไงว่าเขากำลังจะจับฉัน? เธอไปรู้เรื่องอะไรมา?”
“ฉันไม่รู้อะไรหรอก แต่ ในคืนวันที่เธอหนีออกจากโรงพยาบาล ฉันค้างคืนที่บ้านตระกูลหิรัญชา ห้องที่เธอเคยนอนหน่ะ พอตื่นขึ้นมาก็เห็นคนที่ห้องคฤหาสน์หลังเก่าพูดว่าเธอหนีไปแล้ว คุณพ่อให้คนออกไปตามจับเธอมา ทำไมต้องหนี? เธอไปทำอะไรผิดมาเหรอ?
แป้งร่ำเป็นงูพิษจริงๆ
เธอรู้เรื่องทุกเรื่องอย่างชัดเจน แต่ตอนนี้ เธอสามารถแสร้งเป็นลูกสะใภ้ที่ดีและอ่อนโยนของเขาได้ในห้องอาหารวิลล่าแห่งนี้
และในตอนที่ไม่มีใคร เธอจะสลักคราบคนดีของเธอทิ้ง
เส้นหมี่หายใจขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเล็กๆเท่าฝ่ามือ ก็ซีดเซียวถึงขีดสุด
“เธอ…เธออยู่บ้านตระกูลหิรัญชาเหรอ?”
“ใช่ เธอไม่รู้เหรอ? และตอนนี้คุณท่านก็ยอมรับฉันแล้ว เธอไม่ได้ยินที่ฉันเรียกคุณท่านเหรอ ฉันเปลี่ยนเป็นเรียกว่าคุณพ่อแล้ว และวันนี้ที่พวกเรามาก็เพื่อจะพาเด็กทั้งสองคนกลับไป ช่วงหยุดยาวของปีใหม่เล็ก ทุกๆปีแสนรักจะกลับมาฉลองที่คฤหาสน์หลังเก่าจนถึงปีใหม่ เพราะฉะนั้นพวกเราก็เลยมาพาเด็กๆกลับไปก่อน ไปจากที่นี่…”
เธอหยุดนิ่งไปในทันที เท้าสะเอวแล้วพุ่งไปหาตรงหน้าเส้นหมี่
“ถ้าเธอชอบที่นี่ ฉันก็จะยกที่นี่ให้เธอ ถือว่าเป็นการทำบุญทำทานให้พวกเธอสองแม่ลูกละกัน”
“……”
“บึ๊ม”ราวกับมีบางอย่างระเบิดอยู่ในหัวสมองของหล่อน
แท้จริงแล้ว นี่ก็เป็นวัตถุประสงค์ที่พวกเขามาที่นี่
ทำบุญทำทานงั้นเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก