ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 249

สิ่งที่ไม่คาดคิดคือเมื่อเขามาถึงเขาก็ลงมือกับหล่อนอย่างโหดร้าย เขาบ้าไปแล้วเหรอ? หล่อนคือผู้หญิงที่เขารักนะ

เส้นหมี่ยืนขึ้นโดยอัตโนมัติ: “คุณ...คุณทำอะไรหน่ะ? ทำไม...คุณถึงตบเธอหล่ะ?”

“ทำไม? ฉันตบหล่อนแล้วเธอสงสารหล่อนเหรอ? เส้นหมี่เธอเป็นแม่พระเหรอ? หรือต้องให้หล่อนทำบีบคอลูกสาวเธอจนตายและมาฆ่าเธอก่อน หล่อนถึงจะสมควรตายงั้นเหรอ? เธอเป็นหมูเหรอ? สิ่งดีสิ่งไม่ดีก็แยกไม่ออก? เธอไม่มีสมองหรือไง?

ทันใดนั้นผู้ชายคนนั้นก็ด่าด้วยอารมณ์โกรธ

เขาจ้องไปที่ผู้หญิงคนนี้ด้วยความโกรธเส้นเลือดของเขาพุ่งขึ้นเต็มใบหน้า เขาเห็นอะไรก็ด่าอย่างนั้น ด่าอย่างเดียว เขาอยากจะด่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าให้ตายไปซะที่นี่เลย

แต่หากสังเกตดีๆจะพบว่าความโกรธของเขาในครั้งนี้แตกต่างจากแป้งร่ำ

ความโกรธในตอนนี้ ก็เป็นเพียงแค่โกรธ

แต่เมื่อกี้คือการอาฆาต เป็นการฆ่าคนที่น่าสะพรึงกลัวอย่างหนึ่ง

ในที่สุดเส้นหมี่ก็โดนด่าว่าเป็นนกกระทา ไม่กล้าตอบโต้แม้แต่คำเดียว

แท้จริงแล้ว หล่อนไม่ใช่แม่พระอะไร และไม่ได้ห้ามให้เขาตบผู้หญิงคนนี้

แต่เป็นเพราะเขาลงมือกะทันหัน ซึ่งทำให้หล่อนหวาดกลัวแทบไม่เชื่อสิ่งที่หล่อนเห็น หล่อนจึงถามไปอย่างเออะอะๆเหมือนคนติดอ่าง

เนื่องจากข้างนอกมีความเคลื่อนไหวเสียงดังมาก แม้แต่คุณท่านที่อยู่ในวิลล่าและเด็กอีกสองคนถึงกลับออกมาดูเมื่อพวกเขาเดินออกมาก็พบกับเหตุการณ์ในสวนดอกไม้ สีหน้าของคุณท่านก็เปลี่ยนไปทันที

“แสนรักนี่แกทำอะไรลงไป? แกเป็นคนทำเหรอ?

แสนรักหรี่ตาลงเล็กน้อย

เดิมทีเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่หลังจากเหลือบไปมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าและสีหน้าของหล่อนก็เปลี่ยนเป็นซีดเซียวทันที มือของเขาก็กำหมัดแน่นจนแดงก่ำ เขาหันกลับไปมองดูเด็กชายสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขา

“ชินจัง คิวคิว มาพาน้องสาวและหม่ามี๊ออกไปก่อน”

“ได้ครับแด๊ดดี้!”

เด็กทั้งสองพอใจกับการแสดงออกของพ่อในครั้งนี้มาก

ทันทีที่พ่อเรียก พวกเขาก็รีบมาทันที

หลังจากนั้น เส้นหมี่กับรินจังก็ถูกพวกเขาทั้งสองพาเข้าไปในวิลล่า แต่ในขณะที่รินจังถูกพาเข้าไปข้างในนั้นก็หันไปมองพ่ออยู่หลายครั้ง

คิวคิว: “เธอหันไปดูอะไรเหรอ?”

หนูรินจังรีบมองหน้าพี่ชายแล้วพูดว่า: “ตอนที่แด๊ดดี้ช่วยหนูหล่อมากเลย!”

แววตาคิวคิวก็เปล่งประกาย: “จริงหรอ?”

หนูรินจังเผยลักยิ้มออกมาแล้วพยักหน้า: “ใช่ ตอนที่ผู้หญิงเลวคนนี้กำลังจะจับหนู แด๊ดดี้ก็เข้ามาอุ้มหนูทันที หนูก็ตัดสินใจแล้วว่าจะรักแด๊ดดี้ใหม่”

ชินจัง：“……”

เธอไม่รักตั้งแต่เมื่อไหร่?

——

เมื่อทุกคนออกไป เหลือเพียงพ่อลูกที่เผชิญหน้ากันอยู่ที่สวนดอกไม้

“ท่านมาทำอะไร?”

“ฉันจะมาต้องขออนุญาตแกก่อนด้วยเหรอ?” คุณท่านแสดงอารมณ์ไปพอใจ

ใบหน้าที่เย็นชาเหมือนน้ำแข็ง แสนรักที่ไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไป ได้ยินอย่างนั้น ก็หัวเราะออกมอย่างเยือกเย็น

“ท่านมาที่นี่ได้ แต่ถ้าจะมาทำเลวทรามป่าเถื่อนที่นี่

อย่าหาว่าผมไม่เตือน และต่อไปอย่าหวังว่าจะได้เจอหน้าเด็กๆอีก กลับไปคิดดีๆ

“แก___”

อาการหัวใจวายเฉียบพลันของคุณท่านกำเริบอีกครั้ง

ใช่แล้ว คุณท่านไม่เคยทะเลาะถกเถียงชนะเขาเลย

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ในที่สุดก็บังคับตัวเองให้สงบลง แล้วชายชราคนนี้ก็พูดต่อ: “วันนี้ฉันมาที่นี่ก็เพราะพาผู้หญิงที่แกชอบมาหา”

“ผู้หญิงที่ผมชอบ? ท่านหมายถึงแป้งร่ำเหรอ?”

“แล้วไม่ใช่หรือไง?”

ชายชรากลับคืนสู่สภาวะปกติ และน้ำเสียงก็แข็งมากขึ้น

จู่ๆ ลูกชายที่เอาแต่บอกกับเขาว่าจะแต่งงานกับผู้หญิง พอมาตอนนี้ก็แสดงสีหน้าเฉยเมยและเสียงถากถาง

“หล่อนไม่คู่ควร!”

“แกว่าอะไรนะ? ไม่คู่ควร?”

คุณท่านมองไปที่เขาอย่างมั่นใจ: “ทำไมถึงไม่คู่ควร? แกเป็นคนบอกให้หล่อนอยู่เคียงข้างแกมาตลอด5ปีที่ผ่านมาเองนะ และหวังมาตลอดว่าฉันจะยอมการแต่งงานของพวกแก แล้วทำไมตอนนี้ถึงมาบอกว่าหล่อนไม่คู่ควร?

คุณท่านไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

ในตอนนั้น ลูกชายสารเลวคนนี้ยืนหยัดมากแค่ไหน ถ้าไม่ใช่เพราะเขาที่ยืนกรานที่จะพาแป้งร่ำกลับ ช่วงที่เส้นหมี่ใกล้คลอดลูกแล้วละก็

แท้จริงแล้ว ในตอนนั้นเขาคิดจะให้หมี่เป็นลูกสะใภ้ของเขา เพราะหล่อนตั้งท้องหลานสามคนของเขา อีกทั้งยังเป็นลูกสาวของดิลก หลังจากที่หล่อนคลอดลูกแล้วค่อยรับหล่อนเข้าตระกูลหิรัญชาก็ยังไม่สาย

แต่สุดท้าย เขาก็เลือกแป้งร่ำ

เขาพูดเต็มปากเต็มคำว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่เขารักมากที่สุด ทั้งชีวิตนี้ต้องแต่งงานกับเธอให้ได้

แล้วตอนนี้หมายความว่าอะไร?

“เพราะว่าผมตาบอดไง!” แสนรักพูดอย่างหมดความอดทนออกมา ดูเหมือนเขาลังเลที่จะพูดเรื่องที่ดูถูกไอคิวเขา

ดวงตาที่เหี่ยวย่นของคุณท่านเบิกกว้างขึ้นอย่างแปลกใจ

เขาไม่เคยได้ยินแสนรักพูดมาก่อนว่าเขามีปัญหา เขาเป็นคนชอบความสมบูรณ์แบบ และเขาจะทนความคิดเห็นข้อบกพร่องเกี่ยวกับตัวเขาไม่ได้เลย แม้แต่ตัวเขาเอง

ตาบอด?

เกิดเรื่องขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?

“ความหมายของแกคือ ตอนนี้แกจะไม่แต่งงานกับแป้งร่ำแล้ว?”

“เพ้อเจ้อ!”

“แล้วเส้นหมี่หล่ะ?”

“ฉันยังไม่หย่ากับหล่อน ท่านจะถามถึงเรื่องหล่อนทำไม?

แสนรักตอบกลับไปด้วยความอารมณ์ไม่ดี และเขามองดูนาฬิกาในข้อมือ ไม่มีเวลาแล้ว ไหนจะต้องรีบกลับไปที่บริษัทอีก เขาเลยทิ้งชายชราไว้ตรงนั้นแล้วเข้าไปในวิลล่า

คุณท่าน: “……”