ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 275

“อื้อ.....”

เส้นหมี่หยุดลงทันที และเงยหน้าขึ้นโดยสัญชาตญาณ พอดีกับเงาด้านบนศีรษะนั้นก็ตกลงมา ริมฝีปากที่อ่อนนุ่มและทั้งร้อนชื้นประทับลงบนลมหายใจอันอ่อนโยนของเธอ

“!!!!”

เส้นหมี่แข็งทื่อไปแล้ว!

นี่เขา....หมายความว่าอะไรกัน? ทั้งๆที่เธอบอกแล้ว ว่าเธอไม่ได้มีเจตนา ทำไมเขาถึงแก้แค้นเธอกัน?

สัมผัสที่แนบชิดมาอย่างกะทันหันเกินไป จนผู้หญิงคนนี้ไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง

แต่นี่กะทันหันจริงๆใช่ไหม?

แต่ไม่ใช่เลย เมื่อคืนมีคนบังคับจูบจริงๆ แต่ไม่ใช่เส้นหมี่ เป็นหมาป่าหางโตตัวนี้ต่างหาก

เธอมานัวเนียกับเขาก็จริงอยู่ นอนกับลูกจนเคยชินแล้ว ข้างๆมีคนนอนอยู่ด้วย ก็จะเข้าไปกอดโดยสัญชาตญาณ แต่คนที่อยู่ตรงหน้านี้ไม่ใช่ลูก เขาเป็นผู้ชายที่กระฉับกระเฉงทรงพลังคนหนึ่ง

เช่นนั้นแล้ว ผู้ชายที่ทรงพลังคนหนึ่งนั้นถูกภรรยาของตัวเองกอด หรือทำอะไรเล็กๆน้อยๆก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

แสนรักหลับตาลง รับรู้ถึงความอ่อนนุ่มที่คุ้นเคยบนริมฝีปากนั้น เขาสั่นเทาไปทั่วทั้งร่างกาย เหมือนกับกระแสไฟไหลผ่านที่ริมฝีปากของเขา เพียงแค่หนึ่งวินาทีนั้น ความร้อนจากส่วนท้องน้อยก็เพิ่มขึ้นมาเสียจนยากที่จะทนได้

ผู้ชายในตอนเช้า เดิมทีก็ค่อนข้างจะมีความฮึกเหิมอยู่แล้ว

สุดท้ายแล้วเส้นหมี่ถูกพิชิตยึดครองไปได้อย่างไรนั้น เธอก็ไม่รู้เรื่องเลย เธอรู้เพียงแค่ว่า หลังจากที่ตัวเองสิ้นสุดจากอาการมึนวิงเวียนกับสิ่งที่เหมือนความฝันนี้ได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว ทั้งตัวเธอนั้นก็เหมือนกับเหนื่อยมากเหลือเกิน

“เหนื่อยแล้วเหรอ? ให้ผมอุ้มคุณไปอาบน้ำไหม?”

หลังจากที่ชายหนุ่มกินอิ่มแล้ว น้ำเสียงนุ่มเสียจนสามารถบีบน้ำออกมาได้ มองดูหญิงสาวที่ถูกตัวเองทรมานจนแม้แต่แรงจะลุกยังไม่มีเลยเสียด้วยซ้ำ เขาลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยท่าทางที่ดีเสียจนไม่คิดว่าจะเป็นฝ่ายเสนอขึ้นมาเองว่าจะช่วยเธออาบน้ำ

เส้นหมี่มองเขาอย่างไม่มีเรี่ยวแรง

อาบน้ำ?

ฆ่าเธอเลยเถอะ!

ใบหน้าเล็กๆของเธอก็เริ่มรู้สึกร้อนขึ้นมาอีกครั้ง ละสายตาออกมาจากเรือนร่างเปลือยเปล่าแข็งแรงของเขา เธอยื่นมือออกมาเอาผ้าห่มมาคลุมศีรษะตัวเองเอาไว้

“ไม่ คุณออกไปก่อน ฉันไม่เรียกคุณ ก็อย่าเข้ามานะ”

“……..”

ทั้งสองคนไม่ใช่ครั้งแรกเสียหน่อย อายอะไรกัน?

แสนรักไม่สามารถเข้าใจความคิดของผู้หญิงคนนี้ได้เลย แต่ เช้านี้เขาอารมณ์ดี ในเมื่อเธอให้เขาออกไป หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ก็ลงไปทางด้านล่างอย่างว่าง่าย

“แด๊ดดี้ตื่นแล้ว เมื่อก่อนแด๊ดดี้ตื่นสาย พวกเรากินอาหารเช้ากันแล้ว”

เด็กๆที่อยู่ข้างล่างนั้นกำลังเล่นกันอยู่พักหนึ่งแล้ว โดยเฉพาะอิคคิว หลังจากที่ผ่านการพักผ่อนมาหนึ่งคืนแล้ว กลับมามีชีวิตชีวาขึ้นเรียบร้อยแล้ว เห็นแด๊ดดี้แล้ว ก็เผยรอยยิ้มที่มีความเป็นเอกลักษณ์ขึ้นมาในทันที

แสนรักเห็นแล้ว ก็ยิ่งอารมณ์ดีขึ้นไปอีก

เดินเข้าไป เขาก้มตัวลงแล้วลูบหน้าผากของลูกชายคนเล็กที่อยู่ตรงหน้า “ไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหมครับ?”

อิคคิวส่ายหน้าพลางยิ้มตาหยีออกมา : “ไม่เป็นอะไรแล้วครับ ผมดีขึ้นตั้งนานแล้ว หม่ามี๊ล่ะครับ? หม่ามี๊เป็นยังไงบ้าง? เมื่อคืนนี้แด๊ดดี้ดูแลหม่ามี๊ดีหรือเปล่า?”

เจ้าเด็กนี่ ไม่คิดว่าจะพูดสองแง่มีความหมายแฝงแบบนี้

แสนรักทำได้เพียงขยี้ศีรษะเล็กๆของเขา หลังจากนั้นก็เข้าไปในครัว

“คุณผู้ชาย ตื่นแล้ว วันนี้ไม่ต้องไปที่บริษัทใช่ไหมคะ?”

“อืม” แสนรักตอบรับนิ่งๆ แววตามองไปยังสิ่งที่อยู่บนเคาน์เตอร์ในห้องครัว “นั่นอะไรน่ะ?”

“รังนกแดงค่ะ ไม่ใช่ว่าคุณผู้ชายบอกว่าให้ต้มให้คุณเส้นหมี่ทานเหรอคะ? วันนี้ฉันเลยต้มเอาไว้สองถ้วยเล็กๆค่ะ” คนรับใช้คนนี้ ไม่คิดว่าจะกำลังแย่งเอาความดีความชอบกับเขา

และนี่ในที่สุดใบหน้าที่หล่อเหลาของแสนรักก็ดูไม่เป็นธรรมชาติขึ้นมาเล็กน้อย

“ฉันไม่กินนะ”

“ฉันรู้ค่ะ สองถ้วยนี้ฉันทำเอาไว้ให้คุณเส้นหมี่ ผู้หญิงจะต้องบำรุงให้มากหน่อย”

“……..”

บทสนทนานี้ไม่สามารถไปต่อได้แล้ว

แสนรักเดินออกมาจากห้องครัว กำลังจะไปที่สวนดอกไม้เพื่อไปดูพวกเด็กๆ และเวลานี้จู่ๆทางด้านนอกคฤหาสน์กลับมีคนๆหนึ่งมา

“แสนรัก ฉันได้ยินว่าคุณหยุดงาน เลยมารับคุณโดยเฉพาะ เป็นโอกาสยากนะที่ตอนนี้ฉันอยู่ในประเทศ ช่วยคุณตรวจเสร็จแล้ว ฉันก็ไปแล้ว”

แครอทเข้ามาจากประตูใหญ่ คุ้นเคยเหมือนกับคนที่อยู่ที่นี่เลยอย่างไรอย่างนั้น

เธอสวมเสื้อโค้ทสีกากี ด้านในเป็นเสื้อสเวตเตอร์สีขาว หลังจากที่เดินเข้ามานั้น ในแสงอาทิตย์ที่สวยตระการตา ผมยาวสีไวน์พัดปลิวไปตามลม ทำให้ความปราดเปรียวดูสบายๆของความเป็นผู้หญิงแบบนั้นของเธอแสดงออกมาให้เห็นทั้งหมด

และแน่นอนว่ารอยยิ้มของเธอก็สดใสมากด้วยเช่นกัน

เส้นหมี่อาบน้ำเสร็จพอดี แล้วหยิบเอาผ้าขนหนูแห้งผืนหนึ่งออกมาจากห้องนอนชั้นสาม ก้มลงมามองฉากนี้แล้วก็อดที่จะรู้สึกตะลึงไปเล็กน้อยไม่ได้.....

“ตรวจอะไร? ผมไม่ต้องการ”

กับการมาของผู้หญิงคนนี้ แสนรักกลับแสดงความเย็นชาออกมามาก หลังจากที่เขาทิ้งคำพูดนี้เอาไว้ด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกแล้ว ก็เดินไปในสวนดอกไม้

แครอทเคยชินเสียจนเห็นว่าเป็นเรื่องปกติ เธอตามเข้าไปด้วยกัน

“นี่ไม่ใช่ว่าคุณพูดว่าไม่ต้องการแล้วก็จะทำได้แบบนั้นนะ ต้องบอกว่า แสนรัก คุณอย่าลืมนะว่าฉันเป็นหมอของคุณ ฉันวางเรื่องที่อยู่ในมือตั้งมากมายขนาดนั้นเพื่อมาโดยเฉพาะ ไม่ได้จะมาเล่นกับคุณนะ”

“คุณไม่ต้องมาก็ได้นี่!”

“ฉันก็อยากเหมือนกัน แต่ผู้สูงวัยของคุณโทรหาฉันเร่งให้ฉันมา ฉันไม่มาได้เหรอ? และยังพูดถึงคุณเสียจนน่าตกใจขนาดนั้นอีก คุณรีบๆเข้าเถอะ อย่ามาชักช้าอยู่นี่เลย ฉันทำให้คุณเสร็จแล้วฉันยังมีธุระอีกนะ”

แครอทรู้สึกทนไม่ได้ขึ้นมา ยื่นมือออกมาจับแขนของชายหนุ่มที่ไม่ได้สนใจเธอเลย

เส้นหมี่ที่อยู่ทางด้านบนรู้สึกตกตะลึงขึ้นมาทันที

ความสัมพันธ์ของพวกเขา คุ้นเคยกันแบบนี้เลยอย่างนั้นเหรอ? ดูเหมือนแป้งร่ำก่อนหน้านี้ เธอไม่เคยเห็นเธอกล้าไม่เกรงใจกับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าขนาดนี้

ในใจของเส้นหมี่เริ่มรู้สึกไม่สบายขึ้นมาเล็กน้อย