ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 42

“เป็นไปไม่ได้! ฉันไม่มีทางสอนเธอ! เสื้อผ้าของชินชินฉันต้องถักให้เป็นธรรมดา ทำไมฉันต้องสอนเธอด้วย?”

เส้นหมี่ถูกกระตุ้นขึ้นมาในทันที หลังที่ที่ไฟโมโหที่สุมอยู่ในอกได้ลุกขึ้นมา เธอไม่แม้แต่จะคิด ก็ปฏิเสธออกมาอย่างเฉียบขาด

เธอก็เป็นแบบนี้ เรื่องอื่น ๆ ยังพอว่า แต่ถ้าหากเกี่ยวข้องกับลูก ๆ ของเธอ เธอก็สูญเสียสติสัมปชัญญะไปได้ง่ายมาก

หลังจากที่พูดจบ ทุกคนภายในห้องอาหาร ก็มีสีหน้าแย่งลงไปมากอย่างที่คิดเอาไว้!

โดนเฉพาะแสนรัก ที่มีสีหน้าแย่เอามาก ๆ

“คุณนี่มันจริง ๆ เลย คุณแป้งร่ำก็แค่ต้องการเรียนถักนิตติ้งคุณ ทำไมคุณถึงได้ปฏิเสธเสียล่ะ? คุณชายเล็กของพวกเราไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ? จำเป็นต้องให้คุณมาใส่ใจด้วยเหรอ? คุณเข้าใจฐานะของตัวเองผิดไปหรือเปล่า?”

ป้าญา คนรับใช้ได้เอ่ยขึ้นมาก่อนแล้ว หล่อนแสดงออกด้วยท่าทางเกรงอกเกรงใจ

แต่ความจริงแล้ว ในคำพูดของหล่อนเต็มไปด้วยความประชดประชัน เหมือนคมมีดอย่างไรอย่างนั้น

นิ้วมือที่เส้นหมี่กอดลูกชายเอาไว้นั้นซีดขาวขึ้นมา

“ป้าญา ป้าพูดอะไรของป้าน่ะ? ที่นี่ป้ามีศิษย์พูดด้วยเหรอ? คุณเส้นหมี่ยินดีถักให้ชินชิน นั่นเป็นน้ำใจของเธอ ใครอนุญาตป้าพูดให้เธอแบบนี้? ป้ารู้จักมารยาทหรือเปล่า?”

ไม่คิดไม่ฝัน หลังจากที่คนรับใช้กล่าวจบ แป้งร่ำก็ได้เอ่ยปากต่อว่าเธอขึ้นมา

เธอคุกเข่ากอดขาของผู้ชายอยู่บนพื้น ใบหน้าเล็ก ๆ ขาวเหมือนผิวเด็กที่งดงาม น้ำตายังไม่ทันจะแห้ง แต่ทว่า เธอก็ได้เริ่มต่อว่าคนรับใช้คนนั้นขึ้นมาอย่างเข้มงวด

ท่าทางแบบนั้น เหมือนว่าทำไปเพื่อปกป้องเส้นหมี่

ปกป้องเธอ?

เส้นหมี่หัวเราะเยาะออกมาหนึ่งครั้ง จ้องมองท่าทางแสร้งทำเป็นซื่อของผู้หญิงคนนั้น รู้สึกเพียงว่าขยะแขยงเป็นที่สุด

ทว่า กลับได้ผลกับผู้ชายคนนั้นมาก หลังจากที่เขาได้เห็นแป้งร่ำที่อยู่ข้างเท้าของเขาทั้งมีคุณธรรมและเห็นแก่ส่วนรวม ไฟที่สุมอยู่ในอกแต่เดิม ก็ได้สลายหายไป

“ผู้หญิงแบบนี้คุณไม่ต้องไปช่วยหล่อนหรอก คุณอยากจะทำดีกับลูกชายของผม ยังมีอีกหลายอย่างที่ทำได้”

แป้งร่ำพลันเงยหน้าขึ้นมาอย่างดีอกดีใจ: “รักคะ คุณพูดจริงเหรอคะ? งั้นคุณ......ยกโทษให้ฉันแล้วใช่ไหมคะ? รักคะ ฉัน......ฉันดีใจมากจริง ๆ ......”

หล่อนดีอกดีใจจนร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง และครั้งนี้ เป็นความจริง เพราะหล่อนได้ชนะแล้ว

เส้นหมี่ตัวสั่นไปทั้งตัว!