ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 43

เธอทำอะไรลงไป?

มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

ทุกคนต่างตะลึงงัน จนกระทั่งป้าญาที่อยู่บนพื้นหยุดชักกระตุกลวง ทุกคนถึงได้เพ่งมองไปอีกครั้ง พบว่าที่คอของหล่อน มีเข็มยาวสีเงินเปล่งประกายอยู่ ทุกคนถึงได้เข้าใจขึ้นมา

พระเจ้า!

ทันทีทันใด ทุกคนก็ต้องขนลุกขนพองขึ้นมา ส่วนแป้งร่ำนั้น ตกตะลึงจนไม่มีสีสันของมนุษย์อยู่เลย ร่างกายสั่นไปทั้งตัวจนพูดอะไรไม่ออก

“เส้นหมี่ เธอทำอะไรของเธอ? เธอบ้าไปแล้วเหรอ? คิดไม่ถึงว่าเธอจะกล้าฆ่าคนอยู่ที่นี่? สมองของเธอมีปัญหาหรือเปล่า? ห๊ะ? !!”

แสนรักได้สติกลับคืนมา ทันใดนั้น เขาจ้องมองคนรับใช้ที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นและตวาดออกมาอย่างโมโห จนร่างแทบจะระเบิด!

เธอบ้าไปแล้ว เธอบ้าไปแล้วจริง ๆ !

เธอรู้ไหมว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่? นี่คือคนทั้งคนนะ!! ไม่ใช่สัตว์ เธอฆ่าหล่อนเอาง่าย ๆ แบบนี้ สมองของเธอเลอะเลือนไปแล้วหรือยังไง? เธอเปลี่ยนเป็นอำมหิตหัวรุนแรงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

นี่เป็นครั้งแรกที่แสนรักรู้สึกโมโหจนทำอะไรไม่ถูก

แต่ผู้หญิงงคนนี้ กลับไม่ได้ลนลานใด ๆ เลยสักนิด ถูกเขาตวาดใส่ กลับยังคงมองเขาและยิ้มอย่างเย็นชา: “ทำไมเหรอ? กลัวเหรอ? กลัวก็ให้จำเอาไว้ แสนรัก ทางที่ดีคุณอย่ามาท้าทายความอดทนของฉัน!”

เธอเป็นเหมือนกับวิญญาณร้าย เธอพูดประโยคนี้ออกมาทีละคำอย่างเน้นย้ำ และก้าวเท้าเดินออกไปจากที่นี่

แสนรัก: “......”

คิวคิว: “......”

แป้งร่ำ: “......”

ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ ในเวลานี้ เธอก็ได้จากไปเอาเสียแบบนี้ ไม่มีใครนึกขึ้นมาได้ว่าต้องขวางเธอเอาไว้ จนกระทั่งเธอได้ออกไปจากประตูใหญ่ เงาร่างแทบจะหายไป แป้งร่ำถึงรู้สึกตัวเหมือนตื่นขึ้นมาจากฝัน

“ขวางหล่อนเอาไว้! หยุดหล่อนเอาไว้เร็ว! หล่อนข้าคนตาย จะไปปล่อยให้หล่อนไปแบบนี้ได้ยังไง? เร็วเข้า! รีบไปจับตัวหล่อนมาเร็ว!!”

หล่อนร้องตวาดออกมา ในที่สุดก็ไม่ได้รักษาท่าทางเพียบพร้อมไปด้วยคุณธรรมเห็นแก่ส่วนรวมนั่นของหล่อนอีกต่อไป สายตาที่ทั้งอาฆาตแค้นและดุร้ายนั่น เหมือนแทบอยากจะจับตัวเส้นหมี่มาโดยเร็ว จากนั้นก็ฉีกร่างของเธอออกเป็นชิ้น ๆ

น่าเสียดาย ที่ความปรารถนานี้ของเธอต้องคว้าน้ำเหลว

เพราะว่า เส้นหมี่พึ่งจะเดินมาถึงด้านนอก ป้าญาที่นอนอยู่บนพื้นในห้องอาหาร หลังจากที่ได้ยินเพียงเสียง “อึกอัก” ในลำคอของหล่อน คาดไม่ถึงว่าเพียงไม่นานก็ได้เห็นหล่อนพ่นลมหายใจยาว ๆ ออกมา!

“แค่ก ๆ ๆ ๆ ......คุณแป้งร่ำ ในที่สุด......ฉันก็หายใจออกแล้ว......”

“......”

ภายในห้องอาหาร ในที่สุดก็ต้องตะลึงงันไปอีกครั้ง......

——

แต่ว่า หลังจากที่คิวคิวได้ยินเขาถามแบบนี้ ก็พลันโมโหขึ้นมาในโทรศัพท์: “ไม่ ฉันอยู่ต่อไปไม่ได้แล้ว ชินจัง ที่บ้า ๆ นี่ของนาย ฉันอยู่ต่อไปไม่ได้แม้แต่นาทีเดียว!!”

“ทำไมล่ะ?”

“ไม่ใช่เพราะแด๊ดดี้เน่านั่นหรอกเหรอ!! ชินจัง ฉันถามนายนะ ผู้หญิงที่ชื่อแป้งร่ำคนนั้น เป็นใครกันแน่? ทำไมหล่อนแสดงละครได้แย่แบบนั้น แด๊ดดี้ยังมองไม่เห็นอีก? กลับมาต่อว่าหม่ามี๊แทน แด๊ดดี้สมองบวมหรือยังไง? ถึงได้ไม่แยกแยะแบบนี้?!!”

“......”

ผ่านไปสักพัก ก็ได้มีความรังเกียจปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของชินจัง และถึงได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาอยู่ฝั่งทางนี่: “หล่อนเป็นแฟนของแด๊ดดี้”

“นายว่ายังไงนะ? แฟนงั้นเหรอ?” สีหน้าของอิคคิวดูแย่ไปใหญ่ในทันที: “ดังนั้น......มีความเป็นไปได้สูงว่าหล่อนจะเป็นแม่เลี้ยงของนายในอนาคต?!”

ชินจังส่ายหน้า: “ฉันก็ไม่รู้ ก็อาจเป็นไปได้ แต่ว่า ฉันไม่ชอบหล่อน และฉันก็ไม่อยากให้หล่อนมาเป็นแม่เลี้ยงของฉัน”

เขาแสดงท่าทีของตัวเองออกมาอย่างชัดเจน

เมื่ออิคคิวได้ยิน ในที่สุดอารมณ์ก็อ่อนโยนลงมาบ้าง

“ชินจัง นายมีความคิดแบบนี้ คนที่เป็นพี่น้องรู้สึกภูมิใจจริง ๆ นายรู้ไหม? ในตอนแรก หลังจากที่ฉันได้รู้ฐานะของพวกเรา ก็คิดจะจับคู่แด๊ดดี้กับหม่ามี๊ แต่วันนี้สิ่งที่ฉันได้เห็น ทำให้ฉันโมโหจนแทบระเบิด แด๊ดดี้ทำให้ฉันผิดหวังจริง ๆ และทำให้ฉันเสียใจมาก ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายที่แย่แบบนี้มาก่อนเลย!”

ประโยคสุดท้ายของอิคคิว เขาแทบจะตะโกนออกมา และนอกจากนี้ เขาในฐานะลูกชาย ยังได้ใช้คำว่า “ผู้ชายแย่ ๆ” โดยไม่เกรงใจเลยสักนิด

เห็นได้ว่า เรื่องราวในตอนเที่ยงของวันนี้นั้นทำให้เขารู้สึกแย่!