ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 513

“รัก เธอนี่แหละ เธอคือคนของคณาธิป บอกว่าที่นี่เป็นของคณาธิปแล้ว ไม่ให้ดาวเข้าไป และยังให้ฉันคนของครอบครัวลูกคนรองย้ายออกไปอีก”

“พวกแกย้ายออกไป？งั้นคฤหาสน์นี้เอาไว้ทำอะไร？”

“เธอบอกว่าต่อไปเป็นของคณาธิปแล้ว นอกจากเขา ใครก็ห้ามอยู่ที่นี่อีก”

ธวัชพูดที่ผู้หญิงคนนั้นเพิ่งพูดไปให้ฟังอีกทีด้วยความโกรธ

แสนรักฟังจบ ก็หัวเราะ：“งั้นหรือ？นี่มันเรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？ทำไมฉันไม่รู้เลยล่ะ？คณาธิปเขาเป็นใครหรือ？และยังกล้าครอบครองบ้านบรรพบุรุษของพวกเราตระกูลหิรัญชาอีก？แม่เขาให้เขากลับมานอนที่พื้นหรือไง？”

“คุณ——”

คำนี้ร้ายกาจจริงๆ！

และแทบจะในทันที ที่ผู้หญิงคนนั้นโกรธจนกลอกตาใส่ เกือบจะหมดสติไปโดยตรง

นอน？

เขากำลังบอกว่า แม่ของคณาธิป ลงไปใต้พื้นแล้ว ก็ยังทำตัวสันดอนขุดง่ายสันดานขุดยาก พึ่งพาลูกชายที่เธอแหกขาสองข้างนั้นแล้วคลอดออกมาเพื่อแย่งบ้านและทรัพย์สินหรือ？

หญิงสาวตัวสั่น：“แสนรัก คุณอย่ามาโอหังนักเลย แล้วคุณจะเสียใจ！”

“เสียใจ？”แสนรักเก็บรอยยิ้ม และในทันทีทันใดนั้น ก็กลายเป็นปีศาจ：“ก็จริง ตอนนี้ผมเสียใจมาก ทำไมตอนนั้นไม่ทำลายพวกคุณซาจากรุ๊ปให้หมด！”

พูดจบ เขาก็โบกมือ

ทันใดนั้น พอเห็นคนชุดดำสี่ห้าคนวิ่งออกมาจากข้างหลังเขา และไม่รู้ว่าพวกเขาโผล่มาจากไหน จากนั้นลมก็พัดอย่างแรงจนใบไม้ร่วงราวกับเข่นฆ่า！

คนตรงประตู ต่างล้มลงไปที่พื้น

รวมทั้งสาวเจแปนคนนั้นด้วย หลังจากโดนเตะแล้ว ก็ร้องออกมา แล้วล้มลงพื้นแรงๆ เธอจะคลานขึ้นมาก็ไม่ได้

“แสน……แสนรัก คุณทำฉันไปก็ไม่มีประโยชน์ มีพินัยกรรมอยู่ คฤหาสน์หลังเก่านี้ ก็จะเป็นของคุณชายพวกเราเท่านั้น”

“คุณพูดผิดแล้ว มีพินัยกรรมจริงๆ แต่นั่นทิ้งไว้ให้แสนรักของเรา เขาจะบอกพวกคุณว่านี่คือของเขา นั่นเพราะว่าผมคุยกับเขา ผมจะทำเรื่องดีๆ ให้เขา ทำไม？ยังไม่ได้มา ก็คิดว่าเป็นของตัวเองแล้ว？”

“……”

พูดไม่ออกแล้ว

เวลานี้ คำพูดเหล่านี้เหมือนตบหน้าใส่อย่างแรง หลังจากตบใส่หน้าผู้หญิงคนนี้แรงๆ แล้ว เธอก็นอนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าที่มีเลือดไหลก็ซีด แล้วก็ดูเหยเก……

ถึงแม้จะเพิ่งเตะเธอ แต่สีหน้าของเธอก็ไม่ได้ดูดีเท่าไหร่

ประธานแสนรัก ประณามความคิดจริงๆ！

สุดท้ายแสงดาวก็ดึงปลายเสื้อน้องชายเข้าไปในบ้านอย่างมีความสุข

ส่วนผู้หญิงคนนั้น กลับเหมือนที่เมื่อกี๊เธอโยนแสงดาวทิ้ง โดยถูกคนของแสนรักแบกแล้วโยนไปที่ถนน

สองพี่น้องเข้ามา ก็อย่างที่คิดไว้ คนตระกูลหิรัญชาที่สองสามวันนี้มีเรื่องเศร้าของคุณท่านและยังโมโหสาวเจแปนคนนั้นไม่น้อย หลังจากเห็นพวกเขา ก็ดีใจกันมาก

“รัก ในที่สุดนายก็มา ถ้านายยังไม่มา ครอบครัวพวกเรา ……”