ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 556

เขาไม่ค่อยเชื่อคำพูดแบบนี้ ญาณีเป็นคนเลี้ยงดูคณาธิปมาจนเติบใหญ่ เรื่องนี้ เขาทราบดี

และเนื่องจากสาเหตุนี้เอง หลังจากที่เขาทราบเรื่องนี้ ก็เป็นจุดที่เขาไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

เขาคาดคิดไม่ถึงว่า คนสารเลวคนนี้จะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเส้นหมี่

แสนรักรู้จักเธอมาตั้งแต่ตอนเธออายุห้าขวบ หลังจากนั้นก็เกี่ยวพันจนถึงตอนนี้ แต่ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ต่างกัน น่าจะเป็นปีเดียวกันที่เขารู้จักเธอ

เขาก็ปรากฏตัวขึ้นมาข้างกายของเธอ

ดีใจก็แปลกแล้ว！

แสนดีคิดมาถึงจุดนี้ สีหน้าเริ่มเคร่งเครียด “ทำไมเขาจึงมั่นใจขนาดนี้ ตลอดหลายปีที่แม่ของคุณเลี้ยงดูเขา ก็ไม่ได้เลี้ยงไว้ข้างกาย แล้วจะรู้ถึงนิสัยใจคอเข้าได้อย่างไร?”

เส้นหมี่ “.........”

ทางที่ดีคือไม่ต้องพูดอะไร เธอหลุดพ้นออกจากเขา ก็ยังคงเอาตัวเองตกลงหลุมพรางอีกจนได้

ยิ่งพูดเยอะ ก็ยิ่งเสี่ยงจะถูกจับได้ ทางที่ดีคือไม่ต้องพูดอะไรเลย คือตัวเลือกที่ดีที่สุดของเธอ

และแล้ว หลังจากที่ผู้ชายคนนี้เห็นว่าเธอไม่พูดอะไรและยังหลบไปข้างหลังอีก ใบหน้าอันหล่อเหลาสีหน้ามืดครึ้มเป็นทุนเดิม ก็จำเป็นต้องระงับอารมณ์ของตัวเองให้นิ่งไว้

“พอได้แล้ว คุณอย่าเสียใจไปเลย พรุ่งนี้ให้ไปบอกพ่อของคุณ ผมไม่ทำอะไรเขาหรอก”

“จริงนะ?”

เส้นหมี่ก็ค่อยๆโผล่ศีรษะน้อยๆ ออกมาทันที มองดูเขาด้วยสีหน้าแห่งความดีใจ

แสนรักเห็นเข้า อารมณ์ที่พยายามข่มนิ่งไว้ ก็ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง “ปล่อยเขาไป คุณดีใจขนาดนี้เลยเหรอ?”

“ไม่.....ไม่ใช่นะ นี่ไม่ใช่สาเหตุจากพ่อของฉันเหรอ? อันที่จริง ฉันคิดว่า เขาจะให้พวกเราปล่อยตัวคณาธิป ก็เพราะคิดถึงแม่ของฉัน”

“แม่ของคุณ?”

“ใช่ ตอนที่วันนี้เขาจัดเก็บห้อง จู่ๆ ก็เอ่ยถึงแม่ของฉัน จากนั้นก็เก็บตัวอยู่ในห้องนอนเก่าของพวกเขาเป็นเวลานานไม่ยอมออกมา พอออกมา ก็พูดถึงเรื่องคณาธิปกับฉัน ฉันกำลังคิดว่า อาจจะเพราะตอนนั้นที่แม่ของฉันเลี้ยงดูคณาธิปมาจนเติบใหญ่ เขาคงไม่อยากเห็นคณาธิปตายลงที่นี่ เห็นแก่แม่ของฉัน ให้โอกาสเขาแก้ตัวอีกสักครั้งเถอะนะ”

เส้นหมี่น้ำตาคลอเบ้าค่อยๆ อธิบายให้ฟังอย่างตั้งใจ

แต่มีเพียงตัวเธอเท่านั้นที่รู้ ตอนที่เธอพูดประโยคนี้ออกมา ในใจเธอตื่นเต้นเพียงใด และรู้สึกผิดเพียงใด

ขอโทษนะ พี่ชาย ยกโทษให้ฉันที่ต้องโกหกแบบนี้ ฉันไม่อยากให้ผู้หญิงคนนั้นทำลายชีวิตพี่ ยิ่งไม่อยากให้พี่ได้รับความเจ็บปวดใดๆ หวังว่าพี่จะยกโทษให้ฉัน

ยังดี ที่ผู้ชายคนนี้ไม่เคยสงสัยอะไรในตัวเธอ

หลังจากเธอพูดเสร็จ เขาเองก็เชื่อตามนั้น

“ผมรู้แล้ว พรุ่งนี้จะให้คนปล่อยเขาไป แต่ เขาต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเขาทำลงไป ไม่อย่างนั้นผมก็ไม่สามารถไปอธิบายให้พ่อผมฟังได้”

“อืมอืม พี่ชายจัดการตามนั้นได้เลย”

ทันใดนั้น เส้นหมี่รู้สึกปลื้มปริ่มใจเป็นที่สุด

เธอก็เข้าไปสู่อ้อมอกของชายคนนี้อีกครั้ง มือน้อยๆสองข้างโอบไว้รอบตัวเขา ราวกับจะให้ทั้งตัวของเธอละลายเข้าไปสู่ร่างกายของเขา

คืนนั้น ทั้งสองคนนอนหลับกันอย่างสนิท

วันต่อมา

ตอนที่เส้นหมี่ตื่นขึ้นมา ข้างกายไม่มีใครอยู่แล้ว

แสนรักเข้าไปบริษัทแล้ว