ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 68

“คุณเป็นอะไร？”

ใบหน้าแสนรักมืดมนกวาดมองศีรษะที่เปียกปอน และร่างกายที่ดูราวกับสะบักสะบอมของเธอ

เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ ยังเป็นชุดเดียวกับที่เธอใส่ไปที่บริษัทของเขาในตอนบ่าย ไม่ได้พิเศษอะไร แต่ตอนที่เธออยู่กับเขา อย่างน้อยก็ยังสะอาดสะอ้าน แล้วตอนนี้นี่มันยังไงกัน ?

โดนใครปล้นมาหรือยังไง ? ทำไมถึงดูไม่ได้เลย！

ยังมีอีก แล้วหน้าเธอเป็นอะไรไป ?

แสนรักจ้องมองเธออย่างเศร้าโศก ใบหน้านี้ อันที่จริงก็พอใช้ได้ แม้จะไม่ได้มีเสน่ห์และงดงามอย่างแป้งร่ำ แต่โครงหน้าก็สวยงาม ออกแนวยิ่งดูยิ่งน่ามอง โดยเฉพาะดวงตากลมโตคู่นั้น สดใสและสว่างไสวราวกับอัญมณี มันดูน่าทึ่งมาก

แล้วตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น ? บวมจนราวกับแมลงกัดต่อย ?

“ไม่เป็นไร ตอนที่มา ลมแรงไปหน่อย ”

เส้นหมี่อธิบายอย่างเรียบเฉย ไม่มีอารมณ์แปรปรวนอะไร

แน่นอนว่าเธอไม่คิดอยู่แล้วว่าที่ชายหนุ่มถามเธอ เพราะเป็นห่วงเธอ นั้นมันเป็นเรื่องที่ตลกที่สุดไม่ใช่เหรอ ? เขาเป็นห่วง！อย่างมากเขาก็คงกลัวว่าจะได้รับผลกระทบ อารมณ์ไม่คงที่ จนทำให้ส่งผลต่อการฝังเข็มให้เขา

เส้นหมี่จัดผมที่ยุ่งเหยิงตรงหน้าผาก ไม่สบอารมณ์เล็กน้อย“ ตัดสินใจได้หรือยัง ? จะให้ทำการฝังเข็มที่ไหน？”

แสนรัก“……”

แม้จะรู้สึกขุ่นเคืองเล็กน้อยกับการไม่รู้ผิดชอบชั่วดีของหญิงสาว แต่สุดท้าย เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป ก้าวขาเดินออกจากห้องหนังสือ แล้วเข้าไปยังอีกห้องที่อยู่ข้างๆ

เมื่อเส้นหมี่เห็น ก็เดินตามหลังเขาไป

สองนาทีต่อมา ในห้องนอนขนาดใหญ่ที่มีการตกแต่งตามแบบฉบับด้วยโทนขาวดำเทา หลังจากที่เส้นหมี่เห็นชายหนุ่มพาเธอเดินเข้ามา หยิบรีโมทแล้วกดเปิดเครื่องทำความร้อน

เส้นหมี่นิ่งไปชั่วครู่!

นี่มันห้องนอนของเขาเหรอ ?

เธอรู้สึกอึดอัดขึ้นในทันที และคิดไปถึงในห้องนี้เคยมีผู้หญิงอีกคนมาพักอาศัยอยู่ ในใจของเธอก็รู้สึกรังเกียจขึ้นมาอย่างรุนแรง

แต่ว่า ที่ทำให้เธอแปลกใจก็คือ ในตอนที่ชายหนุ่มไปหยิบผ้าห่มผืนบางที่ตู้เสื้อผ้านั้น เส้นหมี่เห็นตู้ที่เขาเปิด ล้วนเป็นเสื้อเชิ้ตและชุดสูทของผู้ชายทั้งสิ้น ส่วนเสื้อผ้าของผู้หญิง ก็ดูเหมือนจะมองไม่เห็นเลย

นี่มันอะไรกัน ?

เธอตะลึงงัน ยังไม่ทันที่จะได้มองสำรวจดูดีๆ ผ้าเช็ดตัวสีขาวผื่นหนึ่งก็ถูกโยนมาให้เธอ

“ที่บ้านผมไม่มีเสื้อผ้าผู้หญิง ใช้ไอนี่เช็ดหัวคุณไปก่อน”ชะงักไป ราวกับรู้ตัวว่าสิ่งที่ตัวเองพูดนั้นเหมือนกำลังเป็นห่วงอยู่ คิ้วของเขาก็ขมวดขึ้นอย่างหงุดหงิด จากนั้นก็พูดเสริมไปอีกคำว่า“อย่าป่วยแล้วเอามันมาติดลูก！”

เส้นหมี่“……”

ถือผ้าขนหนูและยืนอยู่กับที่ชั่วครู่ จากนั้นก็ถึงได้เอามันมาพันรอบศีรษะตัวเอง แล้วเช็ดไปมาอย่างเชื่องช้า