ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 987

ไม่นานก็มีข้อความตอบกลับมา

【แสงดาว：พี่อยู่ที่เมืองเอก】

【เส้นหมี่：อะไรนะ? พี่ไปทำอะไรที่เมืองเอก? เมื่อวานเราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าพี่จะมารับพวกเรา? ฉันไม่เจอพี่เลย】

เส้นหมี่รู้สึกสับสน

เพราะว่าเมื่อวานหล่อนได้ติดต่อมาหาเธอ ตอนนั้นเธอยังจำได้ว่าหลังจากที่หล่อนได้ยินว่าพวกเขาจะกลับมา ผู้หญิงคนนี้ก็รีบรับปากทันที่ว่าจะเป็นคนมารับพวกเขาเอง

ตอนนี้ไม่มารับไม่ว่า

แต่ทำไมต้องไปที่เมืองเอกด้วยล่ะ?

【เส้นหมี่：พี่ไปทำอะไรที่เมืองเอก?】

【แสงดาว：ไม่ได้มาทำอะไร มีคนไปรับพวกเธอตั้งเยอะแยะไม่ใช่เหรอ? พี่จะไปรับหรือไม่ไปรับก็ไม่ต่างกัน?】

【เส้นหมี่：คนเยอะที่ไหนกัน? มีแค่น้องชายของพี่กับดลธีเท่านั้น พี่ก็รู้ว่าฉันมีลูกอีกสามคนและไหนจะกระเป๋าเดินทางอีก ผู้ชายแค่สองคนจะยกไหวได้ยังไง?

เส้นหมี่อธิบายอย่างร้อนรน คำพูดที่ออกมามีแค่แสนรักกับดลธีเท่านั้น

กดส่งข้อความแล้ว

หลังจากนั้นโทรศัพท์ก็ไม่ได้รับข้อความอีกเลยเป็นเวลานาน ราวกับว่าผู้หญิงคนนี้ได้หายตัวไปอย่างไรอย่างนั้น

โธ่ ช่างเหอะ

ยังไงหล่อนก็เป็นคนแบบนั้นอยู่แล้ว ชอบทำตามอำเภอใจและรักอิสระจนติดเป็นนิสัย

เมื่อเส้นหมี่คิดอย่างนั้นก็เก็บโทรศัพท์

แต่เธอไม่รู้ว่า ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งในเซ็นทรัลแสคว์ที่เมืองเอก แสงดาววางโทรศัพท์ไว้ข้างๆตัวหล่อนนั้น ใบหน้าของหล่อนชาเหมือนถูกน้ำแข็งฟาดหน้า

ใบหน้าที่สดใสก็หายไป

เหลือเพียงใบหน้าที่ซีดเซียว

“คุณแสงดาว เป็นอะไรรึเปล่า? สีหน้าของคุณดูไม่ดีเลยนะ”

เมื่อชายสวมเสื้อสูทที่นั่งอยู่ตรงหน้าเห็นว่าหล่อนเปลี่ยนไปจึงถามด้วยความห่วงใย

หน้าตาของผู้ชายคนนี้ไม่ได้ดูแย่

เขาเป็นคนสุภาพ ผิวพรรณขาวสะอาดและยังสวมแว่นตาอีกด้วย เมื่อมองใบหน้าเขาก็คล้ายกับคณาธิปมาก

แต่เขามีหนึ่งสิ่งที่ไม่เหมือนคือ ไม่ว่าจะเป็นท่านั่งหรือการแต่งตัวเขาก็ดูมีกาลเทศะ ราวกับถูกสั่งสอนเรื่องมารยาทมาเป็นอย่างดี

ลักษณะอย่างนี้คงเป็นมาตรฐานของลูกข้าราชการ

“ไม่เป็นอะไร”

แสงดาวเงียบไปสักพักและตอบเขาไปอย่างแผ่วเบา

ผู้ชายคนนี้ก็เผยรอยยิ้มออกมา

“ดีแล้ว ถ้าอย่างนั้นอีกสักครู่เราไปดูภาพยนตร์ด้วยกันไหม? เมื่อกี้ผมได้เช็ครอบภาพยนตร์แล้ว วันนี้มีภาพยนตร์ใหม่เข้าด้วย”

“ก็ได้”

แสงดาวตอบไปด้วยท่าทีที่เฉยเมย

หลังจากนั้น พวกเขาทั้งสองก็ออกจากร้านกาแฟและไปขึ้นรถรถมาเซราติที่จอดอยู่ข้างนอกเพื่อที่จะไปโรงภาพยนตร์

แต่ไหนแต่ไรหล่อนไม่ได้เป็นคนจมปลักอยู่กับความทุกข์ หล่อนเป็นคนตัดสินใจเด็ดขาด กระฉับกระเฉงและเป็นคนง่ายๆต่างหาก

และแสงดาวก็มาถึงโรงภาพยนตร์กับชายคนนี้

พูดตามจริงนะ แผนที่เมื่อคบกันแล้วพาไปดูภาพยนตร์ หล่อนคิดว่าไม่เหมาะกับหญิงที่มีอายุสามสิบกว่าอย่างหล่อนแล้ว

ดูสิ ป๊อปคอร์นหล่อนก็ไม่ชอบกิน