ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 988

“ซ่าๆ——！”

ป๊อปคอร์นในมือของแสงดาวติดอยู่บนหน้าของผู้ชายคนนี้

“อยากตายรึไง！”

หล่อนขมวดคิ้วด้วยความโกรธ

ทันใดนั้นหล่อนก็ตะโกนออกมาด้วยความเสียงดัง ยิ่งเป็นการทำให้ผู้คนในโรงภาพยนตร์ได้ยิน

ซึ่งมันทำให้ลูกข้าราชการรู้สึกตกใจ

เขามองป๊อปคอร์นที่หยิบออกมา และมองไปผู้คนรอบๆที่หันมาจ้องมองเขาด้วยความเขินอาย จนแทบอยากจะมุดหัวลงไปในพื้น

“ขอ...ขอโทษครับคุณแสงดาว เมื่อกี้ผม...ผม...”

“ไสหัวไป！”

และไม่พูดอะไรอีกเลย！

การกระทำแบบนี้เป็นการทำให้ผู้หญิงโกรธ หล่อน“ขยี้”สักพักและลุกจากเก้าอี้ชี้หน้าด่าเขาแล้วจากไป

ลูกข้าราชการ：“……”

หน้าแดงเขาเหมือนสีของตับหมู ทุกคนในโรงภาพยนตร์ก็เริ่มหันมาทางเขา ร่างกายเขาแข็งทื่อ แต่ก็ทำได้แค่รีบวิ่งออกไปจากโรงภาพยนตร์เท่านั้น

หลังจากนั้นก็ออกมาจากที่นั่นได้ในที่สุด ด้านนอกนั้นแสงดาวเรียกรถหยุดได้แล้ว

“คุณแสงดาว！คุณแสงดาว！ เดี๋ยวก่อน ผมขอโทษเมื่อกี้ผมล่วงเกินคุณ ให้อภัยผมนะ”

เขารีบเข้าไปรั้งหล่อนไว้ทันทีที่เห็น

เขายังกล้ารั้งหล่อนไว้อีก?

แสงดาวรู้สึกรังเกลียดมาก หล่อนโกรธจนทนไม่ได้และกำลังจะอ้าปากต่อว่า

แต่ในขณะนั้นเอง ลูกข้าราชการยื่นมือเข้ามาทันที

“คุณแสงดาวผม…ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เมื่อกี้คุณดูสวยและน่าดึงดูมากเมื่ออยู่ใต้แสงสลัวอย่างนั้น คุณเหมือนดอกทิวลิปที่เบ่งบานในยามค่ำคืนจนทำให้ผม…ผมทนไม่ได้

“ถ้าเธอยังโกรธผมอยู่ก็ทำร้ายผมได้เลย คุณจะทำร้ายผมยังไงก็ได้ ขอเพียงคุณอย่าไปจากผมได้ไหม?”

ประโยคสุดท้ายที่เขาพูดดูตื่นตระหนกจนเสียงสั่น

แล้วแสงดาวก็หยุดนิ่งไป！

เล่นอะไรกันอยู่? ทำไมคำพูดง้อผู้หญิงถึงพูดออกมาจากปากได้อย่างง่ายดาย?

อีกอย่างเขาต้องทำตัวโอเวอร์ขนาดนี้เลยเหรอ? พวกเรารู้จักกันได้แค่ไม่กี่ชั่วโมง เขาต้องแสดงความเสียใจต่อหล่อนขนาดนั้นเลยเหรอ?

แสงดาวไม่เชื่อคำพูดเหล่านี้อยู่แล้ว

แต่ความโกรธที่อยู่ในใจก็หายไปไม่มากก็น้อย

“คุณชายวาริช เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้ ฉันไม่ชอบคนอย่างคุณ”

“……”

ภายใต้แดดที่แรงจัดทำให้มองเห็นเพียงใบหน้าที่ขาวสว่างของลูกข้าราชการหล่อนหลบตาลงอย่างรวดเร็วและหัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม

“เพราะอะไร？”