ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 988

สรุปบท บทที่ 988 พลตรีเธอกำลังมองอะไรอยู่?: ยัยหมอวายร้ายที่รัก

ตอน บทที่ 988 พลตรีเธอกำลังมองอะไรอยู่? จาก ยัยหมอวายร้ายที่รัก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 988 พลตรีเธอกำลังมองอะไรอยู่? คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ ยัยหมอวายร้ายที่รัก ที่เขียนโดย เมียวเมียว เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

“ซ่าๆ——!”

ป๊อปคอร์นในมือของแสงดาวติดอยู่บนหน้าของผู้ชายคนนี้

“อยากตายรึไง!”

หล่อนขมวดคิ้วด้วยความโกรธ

ทันใดนั้นหล่อนก็ตะโกนออกมาด้วยความเสียงดัง ยิ่งเป็นการทำให้ผู้คนในโรงภาพยนตร์ได้ยิน

ซึ่งมันทำให้ลูกข้าราชการรู้สึกตกใจ

เขามองป๊อปคอร์นที่หยิบออกมา และมองไปผู้คนรอบๆที่หันมาจ้องมองเขาด้วยความเขินอาย จนแทบอยากจะมุดหัวลงไปในพื้น

“ขอ...ขอโทษครับคุณแสงดาว เมื่อกี้ผม...ผม...”

“ไสหัวไป!”

และไม่พูดอะไรอีกเลย!

การกระทำแบบนี้เป็นการทำให้ผู้หญิงโกรธ หล่อน“ขยี้”สักพักและลุกจากเก้าอี้ชี้หน้าด่าเขาแล้วจากไป

ลูกข้าราชการ:“……”

หน้าแดงเขาเหมือนสีของตับหมู ทุกคนในโรงภาพยนตร์ก็เริ่มหันมาทางเขา ร่างกายเขาแข็งทื่อ แต่ก็ทำได้แค่รีบวิ่งออกไปจากโรงภาพยนตร์เท่านั้น

หลังจากนั้นก็ออกมาจากที่นั่นได้ในที่สุด ด้านนอกนั้นแสงดาวเรียกรถหยุดได้แล้ว

“คุณแสงดาว!คุณแสงดาว! เดี๋ยวก่อน ผมขอโทษเมื่อกี้ผมล่วงเกินคุณ ให้อภัยผมนะ”

เขารีบเข้าไปรั้งหล่อนไว้ทันทีที่เห็น

เขายังกล้ารั้งหล่อนไว้อีก?

แสงดาวรู้สึกรังเกลียดมาก หล่อนโกรธจนทนไม่ได้และกำลังจะอ้าปากต่อว่า

แต่ในขณะนั้นเอง ลูกข้าราชการยื่นมือเข้ามาทันที

“คุณแสงดาวผม…ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เมื่อกี้คุณดูสวยและน่าดึงดูมากเมื่ออยู่ใต้แสงสลัวอย่างนั้น คุณเหมือนดอกทิวลิปที่เบ่งบานในยามค่ำคืนจนทำให้ผม…ผมทนไม่ได้

“ถ้าเธอยังโกรธผมอยู่ก็ทำร้ายผมได้เลย คุณจะทำร้ายผมยังไงก็ได้ ขอเพียงคุณอย่าไปจากผมได้ไหม?”

ประโยคสุดท้ายที่เขาพูดดูตื่นตระหนกจนเสียงสั่น

แล้วแสงดาวก็หยุดนิ่งไป!

เล่นอะไรกันอยู่? ทำไมคำพูดง้อผู้หญิงถึงพูดออกมาจากปากได้อย่างง่ายดาย?

อีกอย่างเขาต้องทำตัวโอเวอร์ขนาดนี้เลยเหรอ? พวกเรารู้จักกันได้แค่ไม่กี่ชั่วโมง เขาต้องแสดงความเสียใจต่อหล่อนขนาดนั้นเลยเหรอ?

แสงดาวไม่เชื่อคำพูดเหล่านี้อยู่แล้ว

แต่ความโกรธที่อยู่ในใจก็หายไปไม่มากก็น้อย

“คุณชายวาริช เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้ ฉันไม่ชอบคนอย่างคุณ”

“……”

ภายใต้แดดที่แรงจัดทำให้มองเห็นเพียงใบหน้าที่ขาวสว่างของลูกข้าราชการหล่อนหลบตาลงอย่างรวดเร็วและหัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม

“เพราะอะไร?”

รถคันนั้นหยุดทันทีเมื่อเห็นหล่อน

“พลตรี จอดรถทำไม? เรายังไม่ถึงเลย”

เมื่อเห็นอย่างนั้น ชายที่นั่งอยู่บนรถด้วยกันถามขึ้นด้วยความตกใจ

หลังจากนั้น เขาก็รู้ทันทีว่าผู้บัญชาการคนที่ขับรถอยู่นั้นไม่ตอบสนอง

เขามองไปทางด้านขวาของเขา สายตานั้นมองมาจากใต้หมวกของทหารมองออกไปข้างนอก ในเวลาอันสั้นในรถก็มืดดำไปทั้งคันเหมือนถูกอะไรบ้างอย่างบดบังเอาไว้

นี่มันอะไรกัน...?

ชายคนนั้นก็มองไปข้างนอกเหมือนกัน

และเมื่อพวกเขาหันไปทางด้านขวาด้านหน้าของโรงภาพยนตร์ก็มีรถรถอเนกประสงค์จอดอยู่ แต่รถคันนั้นไม่ใช่รุ่นธรรมดาแต่เป็นรถฮัมเมอร์หนึ่งในรถหรูที่ดีที่สุด!!

แต่ดูจากสีและรุ่นแล้วเหมือนยังอยู่ในขั้นตอนการประกอบ

“ว้าว!คุณเอารถคันนี้มาจากไหน?เจ๋งมากเลย รถTMของฉันซื้อมาตั้งหลายปีฉันยังไม่เคยเจอแรงม้าที่ทรงพลังขนาดนี้มาก่อน!"

แววตาของแสงดาวก็เปล่งประกาย

หล่อนใส่กระโปรงหนังสีดำทรงเองขาสั้นสุดเซ็กซี่และถือกระเป๋าเดินมาที่ด้านหน้ารถและหลังรถ ลูปไล้รถที่ผ่านการแต่งแล้วจนน้ำลายแทบจะไหลออกมา

ทำอะไรไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้เป็นคนแหวกแนว

หล่อนไม่ชอบเสื้อผ้าหรือเครื่องประดับ ไม่ชอบลิปสติกและเครื่องสำอาง สิ่งเดียวที่ชอบคือรถ และต้องเป็นรถที่เร็วและแรงมากๆด้วย

ลูกข้าราชการไม่ได้คาดหวังกับต้นหลิวที่เขาปลูก แต่มันกลับให้ร่มเงาแก่เขา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก