ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 989

"ผมซื้อมาจากนักสะสมที่สะสมชิ้นส่วนรถยนต์แบบนี้ตอนที่อยู่ยุโรปเหนือ"

“จริงเหรอ？”

“จริงครับ ที่บ้านผมมีอีกเยอะถ้าคุณชอบคุณเอาไปประกอบเองได้เลยนะ ชอบแบบไหนก็เลือกได้ตามใจคุณเลย

ลูกข้าราชการพูดเยินยอและสุภาพ

เยสเข้！

หล่อนถูกจับกุมแล้ว หล่อนโยนกระเป๋าในมือไปให้ชายคนนั้น และถอดรองเท้าส้นสูงต่อหน้าเขา

หล่อนถือรองเท้าคู่นั้นและขึ้นไปบนรถคันนั้น

เหตุการณ์นั้นสามารถทำให้คนตายได้เลย

ภายใต้แสงแดดอันเจิดจ้า เท้าที่เปลือยเปล่าของหญิงสาวและร่างกายที่ชั่วร้ายราวกับนางฟ้าที่ตกลงสู่โลกประกอบกับการแต่งหน้าโทนดาร์กของหล่อน แวบแรกที่เห็นหัวใจเต้นราวกับจะหยุดเต้นอย่างไรอย่างนั้น

ลูกข้าราชการถึงกับกลืนน้ำลาย

เมื่อคนในรถอเนกประสงค์สีดำที่อยู่ตรงข้ามถนนเห็นอย่างนั้น ชายที่จับพวงมาลัยก็เห็นเขาหดตัวลง

“กร๊อบ”

เสียงกระดูกลั่นจนน่ากลัว

ชายที่นั่งอยู่เบาะหลังรถพูดว่า：“พล……พลตรี……”

“ลงไป！”

เขาเป็นเหมือนน้ำแข็งที่ควบแน่นเป็นเวลาหลายพันปี อ้าปากพูดทีไรก็มีแต่สองคำนี้ที่พูดออกมา

คนที่นั่งอยู่ข้างหลังก็สะดุ้งตกใจกลัว

น่ากลัวจริงๆ！

แม้พลตรีคนนี้จะพาพวกเขาไปที่แนวหน้า และได้พบกับผู้ก่อการร้ายเหล่านั้น แต่ก็ไม่ทำให้เขาโมโหขนาดนั้น การแสดงนี้เหมือนจะกินคนทั้งคน

หนังศีรษะของสมาชิกทีมกองกำลังพิเศษชา

“ฮือ——”

เมื่อลงไปแล้ว รถอเนกประสงค์ก็เหยียบคันเร่งเลี้ยวไปทางโรงภาพยนตร์ไล่ตามรถฮัมเมอร์แต่งไป

พลตรีกำลังคิดจะทำอะไร?

คนนั้นคือผู้ต้องสงสัยในคดีลักลอบขนอาวุธขนาดใหญ่ในปัจจุบันใช่ไหม?

——

30นาทีต่อมา เขตพื้นที่บ้านพักครอบครัวในเมืองเอก

แสงดาวขับรถฮัมเมอร์คันนี้ เมื่อได้ยินวาริชที่อยู่ข้างพูดว่ามาถึงหน้าบ้านเขา

“คุณแสงดาวถึงแล้ว พวกเราลงไปดื่มน้ำชาหน่อยไหม?”

วาริชลูกข้าราชการรู้สึกมีความสุข

เพราะเขาลักพาตัวผู้หญิงคนนี้มาที่บ้านเขา และในขณะนั้นพ่อของเขาก็รอเขาอยู่ในบ้านแล้วแทบจะไม่ต้องคิดก็รู้

แต่เมื่อหล่อนมองไปรอบๆของวิลล่านั้นก็ไม่ได้รู้สึกสนใจและละสายตากลับมา