ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 177

ตอนที่ 177 เกมซ่อนหา

ดังนั้นจะบอกว่าตอนที่ว่างๆ อย่าไปส่องกระจกมั่วซั่วบ่อยๆ

ความเคยชินแบบนี้มันไม่ดีจริงๆ

เพราะคุณไม่รู้หรอกว่าคนในกระจกจะเป็นภาพสะท้อนของคุณจริงๆ หรือเป็นเพียงกลไกที่ติดตามทุกการเคลื่อนไหวของคุณโดยอัตโนมัติกันแน่

หรือว่ามันแค่ทำเหมือนคุณเป็นคนโง่ ล้อคุณเล่น และเมื่อเห็นว่าคุณยังหาตัวตนของมันไม่เจอก็จะแอบหัวเราะเยาะเย้ยลับหลังอยู่เงียบๆ

หลังจากผ่านไปได้ประมาณเจ็ดถึงแปดวินาที คนในกระจกถึงได้หยุดตบหน้าของมัน

มันยืนอยู่ในกระจก ตอนแรกยังคิดจะเลียนแบบท่าทางของสวี่ชิงหล่างในตอนนี้ต่อไป

แต่พอมาคิดดูแล้ว เมื่อมองเห็นสีหน้าท่าทางของโจวเจ๋อและสวี่ชิงหล่างในตอนนี้แล้ว มันรู้ดีว่าหากตัวเองยังแสร้งทำต่อไป ก็ไม่สนุกเสียแล้ว

ก่อนหน้านี้ตัวเองทำเหมือนคนอื่นเป็นคนโง่ ตามผู้ชายคนหนึ่งมาทาผลิตภัณฑ์ดูแลผิว ตบๆ หน้า รู้สึกว่ามันน่าสนใจมาก แต่ถ้าตอนนี้ยังแสร้งทำต่อไป มันจะทำให้ตัวเองดูเป็นคนโง่

มันถอยออกไปอย่างเงียบๆ ร่างค่อยๆ ถอยห่างไปไกลเรื่อยๆ และเล็กลงเรื่อยๆ มันอยากออกไปจากที่นี่

โจวเจ๋อเชื่อว่า ถึงแม้โรงเรียนตำรวจจะสอนวิธีการจับกุมและไล่ล่าคนร้าย แต่ไม่ได้สอนวิธีจับคนร้ายที่ซ่อนตัวอยู่ในกระจกอย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้เขามีปัญหานี้

อย่างแรกเลย เป็นไปไม่ได้ที่จะทุบกระจกแตก เดาว่าคนข้างในก็อยากให้ทำอย่างนี้ แต่จะให้ทะลุเข้าไปในกระจกอย่างนั้นเหรอ

โจวเจ๋อลองเอื้อมมือออกไป แต่มือของเขาไม่สามารถทะลุผ่านไปได้ เห็นได้ชัดว่าความพยายามนี้ล้มเหลว แน่นอนว่าเดิมทีโจวเจ๋อไม่ได้หวังอะไรมาก

หากว่ามีใครสักคนสามารถทะลุเข้าไปในกระจกได้ง่ายๆ แบบนี้จริงๆ ถ้าอย่างนั้นเด็กที่ไม่ทันระวังตกหล่นหายไปในกระจกทุกปีจะต้องมากกว่าเด็กที่ลงไปว่ายน้ำแล้วจมน้ำอย่างแน่นอน

เจ้าบ้าในกระจกนั่นยิ่งหนียิ่งตัวเล็กลงเรื่อยๆ กระทั่งมันหันหน้ากลับมาด้วยความสนใจและทำท่า ‘หักคอ’ ใส่โจวเจ๋อและคนอื่นๆ ช่างอวดดีเหลือเกินจริงๆ

“สวรรค์และโลกไร้ขอบเขต ใจลึกล้ำคือธรรมะ!”

สวี่ชิงหล่างประกบสองมือ เกราะหัวใจถูกเขาตบลงไปบนพื้นผิวกระจก

ต้องบอกว่า ไม่ว่าเหล่าสวี่จะทำท่าทางประกบมือหรือท่าทางตอนดึงเกราะหัวใจออกมาต่างเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ เผยให้เห็นถึงระดับสูงของนักอภิปรัชญา แต่หลังจากที่เกราะหัวใจแนบลงไป คนในกระจกเพียงแค่เอียงหัวเหมือนกำลังยิ้มอยู่ เห็นได้ชัดว่าวิธีของเหลาสวี่ใช้ไม่ได้ผล

“นักพรตเฒ่า เป้ากางเกง!”

โจวเจ๋อตะโกนเรียก

นักพรตเฒ่ายื่นมือไปลูบเป้ากางเกงของตัวเองโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเขาหยิบยันต์ออกมาหนึ่งแผ่นจริงๆ!

ควรรู้ไว้ว่าตอนนี้นักพรตเฒ่าไม่ได้สวมชุดนักพรต แต่สวมเสื้อคลุมอาบน้ำอยู่ นี่มันหมายความว่าหลังจากนักพรตเฒ่าเปลี่ยนเสื้อผ้าไปแล้วยังเคลื่อนย้ายยันต์มาด้วย!

“เทพอยู่เบื้องสูงคำสั่งศักดิ์สิทธิ์ พระผู้เป็นเจ้าโปรดฟังคำขอข้า!”

เมื่อร่ายคาถาที่ไม่เข้าท่าแล้ว นักพรตเฒ่านำยันต์ของเขาแปะลงบนกระจกโดยตรง

ยันต์เปล่งแสงแดงวาบครู่หนึ่ง ภาพในกระจกบิดเบี้ยวไปครู่หนึ่งเช่นกัน คนข้างในดูเหมือนจะกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด แต่มันก็ยังไม่ออกมา และดูเหมือนว่าเป็นเพราะถูกยันต์กระตุ้น ทำให้มันที่เดิมทีอยากจะเสแสร้งแกล้งทำอยู่ที่เดิม เริ่มเตรียมที่จะหลบหนีจริงๆ ขึ้นมาแล้ว

“ยังมีอีกไหม” โจวเจ๋อเร่งนักพรตเฒ่า

ไม่เชื่อหรอกว่าถ้าแปะมันลงไปบนกระจกบานนี้สักแปดหรือสิบแผ่น เจ้าสิ่งนั้นที่อยู่ข้างในหากไม่ถูกบีบให้ออกมามันก็คงจะแปลกน่าดู

ไม่มีของอย่างอื่นแล้ว

“ไม่มีแล้วเถ้าแก่ วันนี้เอามาด้วยแค่แผ่นเดียว”

เวลานี้ ชายในกระจกเหลือเพียงจุดดำเล็กๆ จนเกือบจะเลือนหายไปแล้ว

โจวเจ๋อหลับตา กางแขนทั้งสองข้างออก เล็บได้งอกยาวออกมาทั้งหมดแล้ว มวลหมอกสีดำเริ่มก่อตัวขึ้นกลางฝ่ามือของเขาเป็นชั้นๆ สำหรับโจวเจ๋อแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงวิธีเดียวเท่านั้นที่จะลองได้

ในการเผชิญหน้ากับเรื่องราวที่ไร้เหตุผล ดูเหมือนว่าจะต้องลองใช้วิธีที่ไร้เหตุผลเช่นเดียวกันดู

ท่ามกลางสายตาราวกับกำลังมองคนโง่ของนักพรตเฒ่าและสวี่ชิงหล่างที่อยู่อีกด้าน โจวเจ๋อใช้สองมือจับตรงหน้าเอาไว้ แล้วเริ่มทำท่าชักเย่อขึ้นมา

อันที่จริง ตัวโจวเจ๋อเองไม่ได้จับอะไรเลย แต่กระนั้นก็ยังดึงไปข้างหลัง ราวกับว่าเขากำลังจับอะไรบางอย่างไว้จริงๆ อีกทั้งยังดึงอย่างยากลำบากด้วย

จำเป็นต้องเกินจริงขนาดนี้เลยเหรอ

จำเป็นต้องมีจินตนาการล้ำขนาดนี้เลยเหรอ

มุมปากของนักพรตเฒ่ากระตุก อยากจะบอกเถ้าแก่ว่าวิธีนี้ของเจ้ามันยิ่งไม่ได้เรื่องเข้าไปใหญ่ แต่เพียงไม่นานมุมปากของนักพรตเฒ่าก็แข็งทื่อขึ้นมา เพราะเขาเห็นชายในกระจกที่เดิมทีเหลือเพียงจุดเล็กๆ คนนั้นดันวิ่งกลับมาอย่างช้าๆ

โอ้มายก็อด!

ถูกเถ้าแก่จับกลับมาจริงๆ ด้วยสินะ!

ทันใดนั้นนักพรตเฒ่าก็รู้สึกว่าเขาช่างไม่เข้าใจโลกใบนี้เลยสักนิด แบบนี้ก็ได้เหรอ

“ช่วยผม!” โจวเจ๋อตะโกน

ช่วยเจ้าอย่างนั้นเหรอ